Sapientia 18

¹ Sanctis autem tuis maxima erat lux;
et horum quidem vocem illi audiebant, sed figuram non videbant
et, quia non et ipsi eadem passi erant, magnificabant;

² quoniam autem, qui ante laesi erant, non laedebant, gratias agebant
et, quod eos ante distulissent, donum petebant.

³ Propter quod ignis ardentem columnam,
ducem ignotae viae,
et solem sine laesura gloriosae peregrinationis praestitisti.

⁴ Digni quidem illi carere luce
et pati carcerem tenebrarum,
qui inclusos custodierant filios tuos,
per quos incipiebat incorruptum legis lumen saeculo dari.

⁵ Cum cogitarent iustorum occidere infantes
C et uno exposito filio et liberato — in traductionem illorum multitudinemfiliorum abstulisti
et pariter illos perdidisti in aqua valida.

⁶ Illa nox ante cognita est a patribus nostris,
ut vere scientes, quibus iuramentis crediderunt,
animaequiores essent.

⁷ Suscepta est a populo tuo sanitas quidem iustorum,
iniustorum autem exterminatio;

⁸ sicut enim punivisti adversarios,
sic et nos provocans magnificasti.

⁹ Absconse enim sacrificabant iusti pueri bonorum
et divinitatis legem in concordia disposuerunt;
similiter et bona et pericula recepturos sanctos
patrum iam ante decantantes laudes.

¹⁰ Resonabat autem inconveniens inimicorum clamor,
et flebilis perferebatur vox ploratorum infantium.

¹¹ Simili autem poena servus cum domino afflictus est,
et popularis homo regi similia passus;

¹² similiter ergo omnes uno nomine mortis
mortuos habebant innumerabiles.
Nec enim ad sepeliendum vivi sufficiebant,
quoniam uno momento,
quae erat praeclarior generatio illorum, exterminata erat.

¹³ De omnibus enim non credentes propter veneficia,
in exterminio primogenitorum
confessi sunt populum filium Dei esse.

¹⁴ Cum enim quietum silentium contineret omnia,
et nox in suo cursu medium iter haberet,

¹⁵ omnipotens sermo tuus de caelo a regalibus sedibus
durus bellator in mediam exterminii terram prosilivit,
gladium acutum insimulatum imperium tuum portans;

¹⁶ et stans replevit omnia morte
et usque ad caelum attingebat stans in terra.

¹⁷ Tunc continuo visus somniorum terribilium turbaverunt illos,
et timores supervenerunt insperati,

¹⁸ et alius alibi proiectus semivivus,
propter quam moriebatur causam, demonstrabat.

¹⁹ Visiones enim, quae illos turbaverunt, haec praemonebant,
ne inscii quare mala patiebantur, perirent.

²⁰ Tetigit autem et iustos tentatio mortis,
et interitus in eremo factus est multitudinis,
sed non diu permansit ira tua.

²¹ Properans enim homo sine querela propugnavit,
proferens servitutis suae scutum:
orationem et per incensum deprecationem;
restitit irae et finem imposuit necessitati,
ostendens quoniam tuus est famulus.

²² Vicit autem iram non in virtute corporis,
nec armaturae potentia,
sed verbo illum, qui se vexabat, subiecit,
iuramenta parentum et testamentum commemorans.

²³ Cum enim iam acervatim cecidissent super alterutrum mortui,
interstitit et amputavit impetum
et divisit illam, quae ad vivos ducebat, viam.

²⁴ In veste enim poderis, quam habebat, totus erat orbis terrarum,
et parentum magnalia in quattuor ordinum lapidum sculptura, et magnificentia tuain diademate capitis illius.

²⁵ His cessit, qui exterminabat, et haec extimuit;
erat enim sola tentatio irae sufficiens.