1 Job tomó la palabra y dijo: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 Bien sé yo, en verdad, que es así: ¿cómo ante Dios puede ser justo un hombre? | 2 επ' αληθειας οιδα οτι ουτως εστιν πως γαρ εσται δικαιος βροτος παρα κυριω |
3 A quien pretenda litigar con él, no le responderá ni una vez entre mil. | 3 εαν γαρ βουληται κριθηναι αυτω ου μη υπακουση αυτω ινα μη αντειπη προς ενα λογον αυτου εκ χιλιων |
4 Entre los más sabios, entre los más fuertes, ¿quién le hizo frente y salió bien librado? | 4 σοφος γαρ εστιν διανοια κραταιος τε και μεγας τις σκληρος γενομενος εναντιον αυτου υπεμεινεν |
5 El traslada los montes sin que se den cuenta, y los zarandea en su furor. | 5 ο παλαιων ορη και ουκ οιδασιν ο καταστρεφων αυτα οργη |
6 El sacude la tierra de su sitio, y se tambalean sus columnas. | 6 ο σειων την υπ' ουρανον εκ θεμελιων οι δε στυλοι αυτης σαλευονται |
7 A su veto el sol no se levanta, y pone un sello a las estrellas. | 7 ο λεγων τω ηλιω και ουκ ανατελλει κατα δε αστρων κατασφραγιζει |
8 El solo desplegó los Cielos, y holló la espalda de la Mar. | 8 ο τανυσας τον ουρανον μονος και περιπατων ως επ' εδαφους επι θαλασσης |
9 El hizo la Osa y Orión, las Cabrillas y las Cámaras del Sur. | 9 ο ποιων πλειαδα και εσπερον και αρκτουρον και ταμιεια νοτου |
10 Es autor de obras grandiosas, insondables, de maravillas sin número. | 10 ο ποιων μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος |
11 Si pasa junto a mí, yo no le veo, si se desliza, no le advierto. | 11 εαν υπερβη με ου μη ιδω και εαν παρελθη με ουδ' ως εγνων |
12 Si en algo hace presa, ¿quién le estorbará? ¿quién le dirá: «¿Qué es lo que haces?» | 12 εαν απαλλαξη τις αποστρεψει η τις ερει αυτω τι εποιησας |
13 Dios no cede en su cólera: bajo él quedan postrados los esbirros de Ráhab. | 13 αυτος γαρ απεστραπται οργην υπ' αυτου εκαμφθησαν κητη τα υπ' ουρανον |
14 ¡Cuánto menos podré yo defenderme y rebuscar razones frente a él! | 14 εαν δε μου υπακουσηται η διακρινει τα ρηματα μου |
15 Aunque tuviera razón, no hallaría respuesta, ¡a mi juez tendría que suplicar! | 15 εαν τε γαρ ω δικαιος ουκ εισακουσεται μου του κριματος αυτου δεηθησομαι |
16 Y aunque le llame y me responda, aún no creo que escuchará mi voz. | 16 εαν τε καλεσω και υπακουση ου πιστευω οτι εισακηκοεν μου |
17 ¡El, que me aplasta por un pelo, que multiplica sin razón mis heridas, | 17 μη γνοφω με εκτριψη πολλα δε μου τα συντριμματα πεποιηκεν δια κενης |
18 y ni aliento recobrar me deja, sino que me harta de amargura! | 18 ουκ εα γαρ με αναπνευσαι ενεπλησεν δε με πικριας |
19 Si se trata de fuerza, ¡es él el Poderoso! Si de justicia, ¿quién le emplazará? | 19 οτι μεν γαρ ισχυι κρατει τις ουν κριματι αυτου αντιστησεται |
20 Si me creo justo, su boca me condena, si intachable, me declara perverso. | 20 εαν γαρ ω δικαιος το στομα μου ασεβησει εαν τε ω αμεμπτος σκολιος αποβησομαι |
21 ¿Soy intachable? ¡Ni yo mismo me conozco, y desprecio mi vida! | 21 ειτε γαρ ησεβησα ουκ οιδα τη ψυχη πλην οτι αφαιρειται μου η ζωη |
22 Pero todo da igual, y por eso digo: él extermina al intachable y al malvado. | 22 διο ειπον μεγαν και δυναστην απολλυει οργη |
23 Si un azote acarrea la muerte de improviso, él se ríe de la angustia de los inocentes. | 23 οτι φαυλοι εν θανατω εξαισιω αλλα δικαιοι καταγελωνται |
24 En un país sujeto al poder de un malvado, él pone un velo en el rostro de sus jueces: si no es él, ¿quién puede ser? | 24 παραδεδονται γαρ εις χειρας ασεβους προσωπα κριτων αυτης συγκαλυπτει ει δε μη αυτος τις εστιν |
25 Mis días han sido más raudos que un correo, se han ido sin ver la dicha. | 25 ο δε βιος μου εστιν ελαφροτερος δρομεως απεδρασαν και ουκ ειδοσαν |
26 Se han deslizado lo mismo que canoas de junco, como águila que cae sobre la presa. | 26 η και εστιν ναυσιν ιχνος οδου η αετου πετομενου ζητουντος βοραν |
27 Si digo: «Voy a olvidar mis quejas, mudaré de semblante para ponerme alegre», | 27 εαν τε γαρ ειπω επιλησομαι λαλων συγκυψας τω προσωπω στεναξω |
28 me asalta el temor de todos mis pesares, pues sé que tú no me tendrás por inocente. | 28 σειομαι πασιν τοις μελεσιν οιδα γαρ οτι ουκ αθωον με εασεις |
29 Y si me he hecho culpable, ¿para qué voy a fatigarme en vano? | 29 επειδη δε ειμι ασεβης δια τι ουκ απεθανον |
30 Aunque me lave con jabón, y limpie mis manos con lejía, | 30 εαν γαρ απολουσωμαι χιονι και αποκαθαρωμαι χερσιν καθαραις |
31 tú me hundes en el lodo, y mis propios vestidos tienen horror de mí. | 31 ικανως εν ρυπω με εβαψας εβδελυξατο δε με η στολη |
32 Que él no es un hombre como yo, para que le responda, para comparecer juntos en juicio. | 32 ου γαρ ει ανθρωπος κατ' εμε ω αντικρινουμαι ινα ελθωμεν ομοθυμαδον εις κρισιν |
33 No hay entre nosotros árbitro que ponga su mano entre los dos, | 33 ειθε ην ο μεσιτης ημων και ελεγχων και διακουων ανα μεσον αμφοτερων |
34 y que de mí su vara aparte para que no me espante su terror. | 34 απαλλαξατω απ' εμου την ραβδον ο δε φοβος αυτου μη με στροβειτω |
35 Pero hablaré sin temerle, pues yo no soy así para mí mismo. | 35 και ου μη φοβηθω αλλα λαλησω ου γαρ ουτω συνεπισταμαι |