1 Sofar de Naama falou nestes termos: | 1 וַיַּעַן צֹפַר הַנַּעֲמָתִי וַיֹּאמַר |
2 É por isso que meus pensamentos me sugerem uma resposta, e estou impaciente por falar. | 2 לָכֵן שְׂעִפַּי יְשִׁיבוּנִי וּבַעֲבוּר חוּשִׁי בִי |
3 Ouvi queixas injuriosas, foram palavras vãs que responderam a meu espírito. | 3 מוּסַר כְּלִמָּתִי אֶשְׁמָע וְרוּחַ מִבִּינָתִי יַעֲנֵנִי |
4 Não sabes bem que, em todos os tempos, desde que o homem foi posto na terra, | 4 הֲזֹאת יָדַעְתָּ מִנִּי־עַד מִנִּי שִׂים אָדָם עֲלֵי־אָרֶץ |
5 o triunfo dos maus é breve, e a alegria do ímpio só dura um instante? | 5 כִּי רִנְנַת רְשָׁעִים מִקָּרֹוב וְשִׂמְחַת חָנֵף עֲדֵי־רָגַע |
6 Ainda mesmo que sua estatura chegasse até o céu e sua cabeça tocasse a nuvem, | 6 אִם־יַעֲלֶה לַשָּׁמַיִם שִׂיאֹו וְרֹאשֹׁו לָעָב יַגִּיעַ |
7 como o seu próprio esterco, ele perece para sempre, e aqueles que o viam, indagam onde ele está. | 7 כְּגֶלֲלֹו לָנֶצַח יֹאבֵד רֹאָיו יֹאמְרוּ אַיֹּו |
8 Como um sonho, ele voa, ninguém mais o encontra, desaparece como uma visão noturna. | 8 כַּחֲלֹום יָעוּף וְלֹא יִמְצָאוּהוּ וְיֻדַּד כְּחֶזְיֹון לָיְלָה |
9 O olho que o viu, já não mais o vê, nem o verá mais a sua morada. | 9 עַיִן זָפַתּוּ וְלֹא תֹוסִיף וְלֹא־עֹוד תְּשׁוּרֶנּוּ מְקֹומֹו |
10 Seus filhos aplacarão os pobres, suas mãos restituirão suas riquezas. | 10 בָּנָיו יְרַצּוּ דַלִּים וְיָדָיו תָּשֵׁבְנָה אֹונֹו |
11 Seus ossos estavam cheios de vigor juvenil, sua mocidade deita-se com ele no pó. | 11 עַצְמֹותָיו מָלְאוּ [עֲלוּמֹו כ] (עֲלוּמָיו ק) וְעִמֹּו עַל־עָפָר תִּשְׁכָּב |
12 Se o mal lhe foi doce na boca, se o ocultou debaixo da língua, | 12 אִם־תַּמְתִּיק בְּפִיו רָעָה יַכְחִידֶנָּה תַּחַת לְשֹׁונֹו |
13 se o reteve e não o abandonou, se o saboreou com seu paladar, | 13 יַחְמֹל עָלֶיהָ וְלֹא יַעַזְבֶנָּה וְיִמְנָעֶנָּה בְּתֹוךְ חִכֹּו |
14 esse alimento se transformará em suas entranhas, e se converterá interiormente em fel de áspides. | 14 לַחְמֹו בְּמֵעָיו נֶהְפָּךְ מְרֹורַת פְּתָנִים בְּקִרְבֹּו |
15 Vomitará as riquezas que engoliu; Deus as fará sair-lhe do ventre. | 15 חַיִל בָּלַע וַיְקִאֶנּוּ מִבִּטְנֹו יֹורִשֶׁנּוּ אֵל |
16 Sugava o veneno de áspides, a língua da víbora o matará. | 16 רֹאשׁ־פְּתָנִים יִינָק תַּהַרְגֵהוּ לְשֹׁון אֶפְעֶה |
17 Não verá correr os riachos de óleo, as torrentes de mel e de leite. | 17 אַל־יֵרֶא בִפְלַגֹּות נַהֲרֵי נַחֲלֵי דְּבַשׁ וְחֶמְאָה |
18 Vomitará seu ganho, sem poder engoli-lo, não gozará o fruto de seu tráfico. | 18 מֵשִׁיב יָגָע וְלֹא יִבְלָע כְּחֵיל תְּמוּרָתֹו וְלֹא יַעֲלֹס |
19 Porque maltratou, desamparou os pobres, roubou uma casa que não tinha construído, | 19 כִּי־רִצַּץ עָזַב דַּלִּים בַּיִת גָּזַל וְלֹא יִבֶנֵהוּ |
20 porque sua avidez é insaciável, não salvará o que lhe era mais caro. | 20 כִּי ׀ לֹא־יָדַע שָׁלֵו בְּבִטְנֹו בַּחֲמוּדֹו לֹא יְמַלֵּט |
21 Nada escapava à sua voracidade: é por isso que sua felicidade não há de durar. | 21 אֵין־שָׂרִיד לְאָכְלֹו עַל־כֵּן לֹא־יָחִיל טוּבֹו |
22 Em plena abundância, sentirá escassez; todos os golpes da infelicidade caem sobre ele. | 22 בִּמְלֹאות פְקֹו יֵצֶר לֹו כָּל־יַד עָמֵל תְּבֹואֶנּוּ |
23 Para encher-lhe o ventre {Deus} desencadeia o fogo de sua cólera, e fará chover a dor sobre ele. | 23 יְהִי ׀ לְמַלֵּא בִטְנֹו יְשַׁלַּח־בֹּו חֲרֹון אַפֹּו וְיַמְטֵר עָלֵימֹו בִּלְחוּמֹו |
24 Se foge diante da arma de ferro, o arco de bronze o traspassa, | 24 יִבְרַח מִנֵּשֶׁק בַּרְזֶל תַּחְלְפֵהוּ קֶשֶׁת נְחוּשָׁה |
25 um dardo sai-lhe das costas, um aço fulgurante sai-lhe do fígado. O terror desaba sobre ele, | 25 שָׁלַף וַיֵּצֵא מִגֵּוָה וּבָרָק מִמְּרֹרָתֹו יַהֲלֹךְ עָלָיו אֵמִים |
26 e ser-lhe-ão reservadas as trevas. Um fogo, que o homem não acendeu, o devora e consome o que sobra em sua tenda. | 26 כָּל־חֹשֶׁךְ טָמוּן לִצְפּוּנָיו תְּאָכְלֵהוּ אֵשׁ לֹא־נֻפָּח יֵרַע שָׂרִיד בְּאָהֳלֹו |
27 Os céus revelam seu crime, a terra levanta-se contra ele, | 27 יְגַלּוּ שָׁמַיִם עֲוֹנֹו וְאֶרֶץ מִתְקֹומָמָה לֹו |
28 uma torrente joga-se contra sua casa, que é levada no dia da cólera divina. | 28 יִגֶל יְבוּל בֵּיתֹו נִגָּרֹות בְּיֹום אַפֹּו |
29 Tal é a sorte que Deus reserva ao mau, e a herança que Deus lhe destina. | 29 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע מֵאֱלֹהִים וְנַחֲלַת אִמְרֹו מֵאֵל׃ פ |