Proverbia 25

VULGATA	LXX
1 Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda.	1 τους εμους λογους υιε φοβηθητι και δεξαμενος αυτους μετανοει ταδε λεγει ο ανηρ τοις πιστευουσιν θεω και παυομαι
2 Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem.	2 αφρονεστατος γαρ ειμι παντων ανθρωπων και φρονησις ανθρωπων ουκ εστιν εν εμοι
3 Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile.	3 θεος δεδιδαχεν με σοφιαν και γνωσιν αγιων εγνωκα
4 Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum.	4 τις ανεβη εις τον ουρανον και κατεβη τις συνηγαγεν ανεμους εν κολπω τις συνεστρεψεν υδωρ εν ιματιω τις εκρατησεν παντων των ακρων της γης τι ονομα αυτω η τι ονομα τοις τεκνοις αυτου ινα γνως
5 Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur justitia thronus ejus.	5 παντες λογοι θεου πεπυρωμενοι υπερασπιζει δε αυτος των ευλαβουμενων αυτον
6 Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris.	6 μη προσθης τοις λογοις αυτου ινα μη ελεγξη σε και ψευδης γενη
7 Melius est enim ut dicatur tibi : Ascende huc, quam ut humilieris coram principe.	7 δυο αιτουμαι παρα σου μη αφελης μου χαριν προ του αποθανειν με
8 Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito, ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum.	8 ματαιον λογον και ψευδη μακραν μου ποιησον πλουτον δε και πενιαν μη μοι δως συνταξον δε μοι τα δεοντα και τα αυταρκη
9 Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles :	9 ινα μη πλησθεις ψευδης γενωμαι και ειπω τις με ορα η πενηθεις κλεψω και ομοσω το ονομα του θεου
10 ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant : quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.	10 μη παραδως οικετην εις χειρας δεσποτου μηποτε καταρασηται σε και αφανισθης
11 Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo.	11 εκγονον κακον πατερα καταραται την δε μητερα ουκ ευλογει
12 Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem et aurem obedientem.	12 εκγονον κακον δικαιον εαυτον κρινει την δε εξοδον αυτου ουκ απενιψεν
13 Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei qui misit eum : animam ipsius requiescere facit.	13 εκγονον κακον υψηλους οφθαλμους εχει τοις δε βλεφαροις αυτου επαιρεται
14 Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus et promissa non complens.	14 εκγονον κακον μαχαιρας τους οδοντας εχει και τας μυλας τομιδας ωστε αναλισκειν και κατεσθιειν τους ταπεινους απο της γης και τους πενητας αυτων εξ ανθρωπων
15 Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.	15 τη βδελλη τρεις θυγατερες ησαν αγαπησει αγαπωμεναι και αι τρεις αυται ουκ ενεπιμπλασαν αυτην και η τεταρτη ουκ ηρκεσθη ειπειν ικανον
16 Mel invenisti : comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud.	16 αδης και ερως γυναικος και ταρταρος και γη ουκ εμπιπλαμενη υδατος και υδωρ και πυρ ου μη ειπωσιν αρκει
17 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te.	17 οφθαλμον καταγελωντα πατρος και ατιμαζοντα γηρας μητρος εκκοψαισαν αυτον κορακες εκ των φαραγγων και καταφαγοισαν αυτον νεοσσοι αετων
18 Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.	18 τρια δε εστιν αδυνατα μοι νοησαι και το τεταρτον ουκ επιγινωσκω
19 Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ,	19 ιχνη αετου πετομενου και οδους οφεως επι πετρας και τριβους νηος ποντοπορουσης και οδους ανδρος εν νεοτητι
20 et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno, ita tristitia viri nocet cordi.	20 τοιαυτη οδος γυναικος μοιχαλιδος η οταν πραξη απονιψαμενη ουδεν φησιν πεπραχεναι ατοπον
21 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum ; si sitierit, da ei aquam bibere :	21 δια τριων σειεται η γη το δε τεταρτον ου δυναται φερειν
22 prunas enim congregabis super caput ejus, et Dominus reddet tibi.	22 εαν οικετης βασιλευση και αφρων πλησθη σιτιων
23 Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem.	23 και οικετις εαν εκβαλη την εαυτης κυριαν και μισητη γυνη εαν τυχη ανδρος αγαθου
24 Melius est sedere in angulo domatis quam cum muliere litigiosa et in domo communi.	24 τεσσαρα δε εστιν ελαχιστα επι της γης ταυτα δε εστιν σοφωτερα των σοφων
25 Aqua frigida animæ sitienti, et nuntius bonus de terra longinqua.	25 οι μυρμηκες οις μη εστιν ισχυς και ετοιμαζονται θερους την τροφην
26 Fons turbatus pede et vena corrupta, justus cadens coram impio.	26 και οι χοιρογρυλλιοι εθνος ουκ ισχυρον οι εποιησαντο εν πετραις τους εαυτων οικους
27 Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum, sic qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria.	27 αβασιλευτον εστιν η ακρις και εκστρατευει αφ' ενος κελευσματος ευτακτως
28 Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.	28 και καλαβωτης χερσιν ερειδομενος και ευαλωτος ων κατοικει εν οχυρωμασιν βασιλεως
	29 τρια δε εστιν α ευοδως πορευεται και το τεταρτον ο καλως διαβαινει
	30 σκυμνος λεοντος ισχυροτερος κτηνων ος ουκ αποστρεφεται ουδε καταπτησσει κτηνος
	31 και αλεκτωρ εμπεριπατων θηλειαις ευψυχος και τραγος ηγουμενος αιπολιου και βασιλευς δημηγορων εν εθνει
	32 εαν προη σεαυτον εις ευφροσυνην και εκτεινης την χειρα σου μετα μαχης ατιμασθηση
	33 αμελγε γαλα και εσται βουτυρον εαν δε εκπιεζης μυκτηρας εξελευσεται αιμα εαν δε εξελκης λογους εξελευσονται κρισεις και μαχαι