1 Haec quoque locutus est Do minus ad Moysen in campe stribus Moab supra Iordanem contra Iericho: | 1 וידבר יהוה אל משה בערבת מואב על ירדן ירחו לאמר |
2 “ Praecipe filiis Israel, ut dent Levitis de possessionibus suis urbes ad habitandum et suburbana earum per circuitum, | 2 צו את בני ישראל ונתנו ללוים מנחלת אחזתם ערים לשבת ומגרש לערים סביבתיהם תתנו ללוים |
3 ut ipsi in oppidis maneant, et suburbana sint pecoribus ac substantiae et omnibus animalibus eorum; | 3 והיו הערים להם לשבת ומגרשיהם יהיו לבהמתם ולרכשם ולכל חיתם |
4 quae a muris civitatum forinsecus per circuitum mille cubitos spatio tendentur. | 4 ומגרשי הערים אשר תתנו ללוים מקיר העיר וחוצה אלף אמה סביב |
5 Et mensurabitis extra civitatem contra orientem duo milia cubitorum, et contra meridiem similiter duo milia, ad mare quoque, quod respicit ad occidentem, eadem mensura erit, et septentrionalis plaga aequali termino finietur; eruntque urbes in medio et foris suburbana.
| 5 ומדתם מחוץ לעיר את פאת קדמה אלפים באמה ואת פאת נגב אלפים באמה ואת פאת ים אלפים באמה ואת פאת צפון אלפים באמה והעיר בתוך זה יהיה להם מגרשי הערים |
6 De ipsis autem oppidis, quae Levitis dabitis, sex erunt in fugitivorum auxilia separata, ut fugiat ad ea, qui nesciens fuderit sanguinem; et, exceptis his, alia quadraginta duo oppida dabitis, | 6 ואת הערים אשר תתנו ללוים את שש ערי המקלט אשר תתנו לנס שמה הרצח ועליהם תתנו ארבעים ושתים עיר |
7 id est simul quadraginta octo cum suburbanis suis. | 7 כל הערים אשר תתנו ללוים ארבעים ושמנה עיר אתהן ואת מגרשיהן |
8 Ipsaeque urbes, quas dabitis de possessionibus filiorum Israel, ab his, qui plus habent, plures auferetis, et, qui minus, pauciores; singuli iuxta mensuram hereditatis suae dabunt oppida Levitis ”.
| 8 והערים אשר תתנו מאחזת בני ישראל מאת הרב תרבו ומאת המעט תמעיטו איש כפי נחלתו אשר ינחלו יתן מעריו ללוים |
9 Ait Dominus ad Moysen: | 9 וידבר יהוה אל משה לאמר |
10 “ Loquere filiis Israel et dices ad eos: Quando transgressi fueritis Iordanem in terram Chanaan, | 10 דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם כי אתם עברים את הירדן ארצה כנען |
11 eligetis urbes, quae esse debeant in praesidia fugitivorum, qui nolentes sanguinem fuderint; | 11 והקריתם לכם ערים ערי מקלט תהיינה לכם ונס שמה רצח מכה נפש בשגגה |
12 erunt vobis urbes refugii contra ultorem, et occisor non morietur, donec stet in conspectu congregationis, et causa illius iudicetur. | 12 והיו לכם הערים למקלט מגאל ולא ימות הרצח עד עמדו לפני העדה למשפט |
13 De ipsis autem sex urbibus, quae ad fugitivorum subsidia separantur, | 13 והערים אשר תתנו שש ערי מקלט תהיינה לכם |
14 tres erunt trans Iordanem et tres in terra Chanaan, | 14 את שלש הערים תתנו מעבר לירדן ואת שלש הערים תתנו בארץ כנען ערי מקלט תהיינה |
15 tam filiis Israel quam advenis atque peregrinis, ut confugiat ad eas sex, qui nolens sanguinem fuderit.
| 15 לבני ישראל ולגר ולתושב בתוכם תהיינה שש הערים האלה למקלט לנוס שמה כל מכה נפש בשגגה |
16 Si quis ferro percusserit, et mortuus fuerit, qui percussus est, reus erit homicidii et ipse morietur. | 16 ואם בכלי ברזל הכהו וימת רצח הוא מות יומת הרצח |
17 Si lapidem mortiferum iecerit, et ictus occiderit, similiter punietur. | 17 ואם באבן יד אשר ימות בה הכהו וימת רצח הוא מות יומת הרצח |
18 Si ligno mortifero percusserit eum et interfecerit, homicida est; ipse morte punietur. | 18 או בכלי עץ יד אשר ימות בו הכהו וימת רצח הוא מות יומת הרצח |
19 Ultor sanguinis homicidam interficiet: statim ut apprehenderit eum, interficiet. | 19 גאל הדם הוא ימית את הרצח בפגעו בו הוא ימיתנו |
20 Si per odium quis hominem impulerit vel iecerit quippiam in eum per insidias | 20 ואם בשנאה יהדפנו או השליך עליו בצדיה וימת |
21 aut, cum esset inimicus, manu percusserit, et ille mortuus fuerit, percussor homicidii reus erit: ultor sanguinis statim ut invenerit eum, iugulabit.
| 21 או באיבה הכהו בידו וימת מות יומת המכה רצח הוא גאל הדם ימית את הרצח בפגעו בו |
22 Quod si fortuitu et absque odio eum percusserit vel quidpiam in eum iecerit absque insidiis, | 22 ואם בפתע בלא איבה הדפו או השליך עליו כל כלי בלא צדיה |
23 vel quemlibet lapidem mortiferum in eum devolverit, cum eum non vidisset, et ille mortuus est, quamvis eum non oderit nec quaesierit ei malum, | 23 או בכל אבן אשר ימות בה בלא ראות ויפל עליו וימת והוא לא אויב לו ולא מבקש רעתו |
24 iudicabit congregatio inter percussorem et ultorem sanguinis secundum has regulas | 24 ושפטו העדה בין המכה ובין גאל הדם על המשפטים האלה |
25 et liberabit occisorem de manu ultoris sanguinis et reducet in civitatem refugii, ad quam confugerat, manebitque ibi, donec sacerdos magnus, qui oleo sancto unctus est, moriatur. | 25 והצילו העדה את הרצח מיד גאל הדם והשיבו אתו העדה אל עיר מקלטו אשר נס שמה וישב בה עד מות הכהן הגדל אשר משח אתו בשמן הקדש |
26 Si interfector extra fines civitatis refugii, in quam confugerat, exierit, | 26 ואם יצא יצא הרצח את גבול עיר מקלטו אשר ינוס שמה |
27 et invenerit eum ultor sanguinis ibi et interfecerit, absque noxa erit, qui eum occiderit; | 27 ומצא אתו גאל הדם מחוץ לגבול עיר מקלטו ורצח גאל הדם את הרצח אין לו דם |
28 debuerat enim profugus usque ad mortem pontificis in civitate refugii residere. Postquam autem ille obierit, homicida revertetur in terram suam. | 28 כי בעיר מקלטו ישב עד מות הכהן הגדל ואחרי מות הכהן הגדל ישוב הרצח אל ארץ אחזתו |
29 Haec erunt vobis in legitima iudicii pro generationibus vestris, in cunctis habitationibus vestris.
| 29 והיו אלה לכם לחקת משפט לדרתיכם בכל מושבתיכם |
30 Homicida sub testibus occidetur; ad unius testimonium nullus ad mortem condemnabitur. | 30 כל מכה נפש לפי עדים ירצח את הרצח ועד אחד לא יענה בנפש למות |
31 Non accipietis pretium pro eo, qui reus est sanguinis, sed morietur. | 31 ולא תקחו כפר לנפש רצח אשר הוא רשע למות כי מות יומת |
32 Neque accipietis pretium, ut fugiat in civitatem refugii sui, ut revertatur et habitet in terra ante mortem sacerdotis. | 32 ולא תקחו כפר לנוס אל עיר מקלטו לשוב לשבת בארץ עד מות הכהן |
33 Non polluetis terram habitationis vestrae, quia sanguis polluit terram, nec aliter expiari potest nisi per eius sanguinem, qui alterius sanguinem fuderit. | 33 ולא תחניפו את הארץ אשר אתם בה כי הדם הוא יחניף את הארץ ולארץ לא יכפר לדם אשר שפך בה כי אם בדם שפכו |
34 Non maculabitis terram habitationis vestrae, me commorante vobiscum. Ego enim sum Dominus, qui habito inter filios Israel ”.
| 34 ולא תטמא את הארץ אשר אתם ישבים בה אשר אני שכן בתוכה כי אני יהוה שכן בתוך בני ישראל |