Tobia 13

NOVA VULGATA	LXX
1 Et scripsit orationem Thobi in laetitiam et dixit:	1 και τωβιτ εγραψεν προσευχην εις αγαλλιασιν και ειπεν
2 “ Benedictus Deus vivens in aevum, et regnum illius, quia ipse flagellat et miseretur, deducit usque ad inferos deorsum et reducit a perditione maiestate sua, et non est qui effugiat manum eius.	2 ευλογητος ο θεος ο ζων εις τους αιωνας και η βασιλεια αυτου οτι αυτος μαστιγοι και ελεα καταγει εις αδην και αναγει και ουκ εστιν ος εκφευξεται την χειρα αυτου
3 Confitemini illi, filii Israel, coramnationibus, quia ipse dispersit vos in illis	3 εξομολογεισθε αυτω οι υιοι ισραηλ ενωπιον των εθνων οτι αυτος διεσπειρεν ημας εν αυτοις
4 et ibi ostendit maiestatem suam. Et exaltate illum coram omni vivente, quoniam Dominus noster, et ipse est pater noster, et ipse est Deus noster in omnia saecula.	4 εκει υποδειξατε την μεγαλωσυνην αυτου υψουτε αυτον ενωπιον παντος ζωντος καθοτι αυτος κυριος ημων και θεος αυτος πατηρ ημων εις παντας τους αιωνας
5 Flagellabit vos ob iniquitates vestras et omnium miserebitur vestrum et colliget vos ab omnibus nationibus, ubicumque dispersi fueritis.	5 και μαστιγωσει ημας εν ταις αδικιαις ημων και παλιν ελεησει και συναξει ημας εκ παντων των εθνων ου εαν σκορπισθητε εν αυτοις
6 Cum conversi fueritis ad illum in toto corde vestro et in tota anima vestra, ut faciatis coram illo veritatem, tunc revertetur ad vos et non abscondet a vobis faciem suam amplius. Et nunc aspicite, quae fecit vobiscum, et confitemini illi in toto ore vestro. Benedicite Dominum iustitiae et exaltate regem saeculorum. Ego in terra captivitatis meae confiteor illi et ostendo virtutem et maiestatem eius genti peccatorum. Convertimini, peccatores, et facite iustitiam coram illo. Quis scit, si velit vos et faciat vobis misericordiam?	6 εαν επιστρεψητε προς αυτον εν ολη καρδια υμων και εν ολη τη ψυχη ποιησαι ενωπιον αυτου αληθειαν τοτε επιστρεψει προς υμας και ου μη κρυψη το προσωπον αυτου αφ' υμων
7 Ego et anima mea regi caeli laetationes dicimus, et anima mea laetabitur omnibus diebus vitae suae.	7 και θεασασθε α ποιησει μεθ' υμων και εξομολογησασθε αυτω εν ολω τω στοματι υμων και ευλογησατε τον κυριον της δικαιοσυνης και υψωσατε τον βασιλεα των αιωνων
8 Benedicite Dominum, omnes electi; et omnes, laudate maiestatem illius. Agitedies laetitiae et confitemini illi.	8 εγω εν τη γη της αιχμαλωσιας μου εξομολογουμαι αυτω και δεικνυω την ισχυν και την μεγαλωσυνην αυτου εθνει αμαρτωλων επιστρεψατε αμαρτωλοι και ποιησατε δικαιοσυνην ενωπιον αυτου τις γινωσκει ει θελησει υμας και ποιησει ελεημοσυνην υμιν
9 Ierusalem, civitas sancta, flagellabit te in operibus manuum tuarum.	9 τον θεον μου υψω και η ψυχη μου τον βασιλεα του ουρανου και αγαλλιασεται την μεγαλωσυνην αυτου
10 Confitere Domino in bono opere et benedic regem saeculorum, ut iterum tabernaculum tuum aedificetur in te cum gaudio, et laetos faciat in te omnes captivos et diligat in te omnes miseros in omniasaecula saeculorum.	10 λεγετωσαν παντες και εξομολογεισθωσαν αυτω εν ιεροσολυμοις ιεροσολυμα πολις αγια μαστιγωσει επι τα εργα των υιων σου και παλιν ελεησει τους υιους των δικαιων
11 Lux splendida fulgebit in omnibus finibus terrae; nationes multae venient tibi ex longinquo et a novissimis partibus terrae ad nomen sanctum tuum et munera sua in manibus suis habentes regi caeli. Generationes generationum dabunt in te laetitiam, et nomen electae erit in saecula saeculorum.	11 εξομολογου τω κυριω αγαθως και ευλογει τον βασιλεα των αιωνων ινα παλιν η σκηνη αυτου οικοδομηθη σοι μετα χαρας
12 Maledicti omnes, qui dixerint verbum durum. Maledicti erunt omnes, qui deponunt te et destruunt muros tuos, et omnes, qui subvertunt turres tuas et qui incendunt habitationes tuas. Etbenedicti erunt omnes, qui timent te in aevum.	12 και ευφραναι εν σοι τους αιχμαλωτους και αγαπησαι εν σοι τους ταλαιπωρους εις πασας τας γενεας του αιωνος
13 Tunc gaude et laetare in filiis iustorum, quoniam omnes colligentur et benedicent Domino aeterno.	13 εθνη πολλα μακροθεν ηξει προς το ονομα κυριου του θεου δωρα εν χερσιν εχοντες και δωρα τω βασιλει του ουρανου γενεαι γενεων δωσουσιν σοι αγαλλιαμα
14 Felices, qui diligunt te, et felices, qui gaudebunt in pace tua. Et beati omnes homines, qui contristabuntur in omnibus flagellis tuis, quoniam in te gaudebunt et videbunt omne gaudium tuum in aeternum.	14 επικαταρατοι παντες οι μισουντες σε ευλογημενοι εσονται παντες οι αγαπωντες σε εις τον αιωνα
15 Anima mea, benedic Domino, regi magno,	15 χαρηθι και αγαλλιασαι επι τοις υιοις των δικαιων οτι συναχθησονται και ευλογησουσιν τον κυριον των δικαιων ω μακαριοι οι αγαπωντες σε χαρησονται επι τη ειρηνη σου
16 quia in Ierusalem civitate aedificabitur domus illius in omnia saecula. Felix ero, si fuerint reliquiae seminis mei ad videndam claritatem tuam et confitendum regi caeli. Ostia Ierusalem sapphiro et smaragdo aedificabuntur, et lapide pretioso omnes muri tui; et turres Ierusalem auro aedificabuntur, et propugnacula eius auro mundo.	16 μακαριοι οσοι ελυπηθησαν επι πασαις ταις μαστιξιν σου οτι επι σοι χαρησονται θεασαμενοι πασαν την δοξαν σου και ευφρανθησονται εις τον αιωνα η ψυχη μου ευλογειτω τον θεον τον βασιλεα τον μεγαν
17 Plateae Ierusalem carbunculo sternentur et lapide Ophir;	17 οτι οικοδομηθησεται ιερουσαλημ σαπφειρω και σμαραγδω και λιθω εντιμω τα τειχη σου και οι πυργοι και οι προμαχωνες εν χρυσιω καθαρω και αι πλατειαι ιερουσαλημ βηρυλλω και ανθρακι και λιθω εκ σουφιρ ψηφολογηθησονται
18 et ostia Ierusalem cantica laetitiae dicent, et omnes vici eius loquentur: “Alleluia. Benedictus Deus Israel, et benedicti, qui benedicent nomen sanctum, in aeternum et adhuc!” ”.	18 και ερουσιν πασαι αι ρυμαι αυτης αλληλουια και αινεσουσιν λεγοντες ευλογητος ο θεος ος υψωσεν παντας τους αιωνας