Vangelo secondo Matteo 22
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 1974 | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Gesù riprese a parlar loro in parabole e disse: | 1 Et respondens Iesus dixit ite rum in parabolis eis dicens: |
2 "Il regno dei cieli è simile a un re che fece un banchetto di nozze per suo figlio. | 2 “ Similefactum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 Egli mandò i suoi servi a chiamare gli invitati alle nozze, ma questi non vollero venire. | 3 Et misitservos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Di nuovo mandò altri servi a dire: Ecco ho preparato il mio pranzo; i miei buoi e i miei animali ingrassati sono già macellati e tutto è pronto; venite alle nozze. | 4 Iterum misitalios servos dicens: “Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri meiet altilia occisa, et omnia parata; venite ad nuptias”. |
5 Ma costoro non se ne curarono e andarono chi al proprio campo, chi ai propri affari; | 5 Illi autemneglexerunt et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam; |
6 altri poi presero i suoi servi, li insultarono e li uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos eius et contumelia affectos occiderunt. |
7 Allora il re si indignò e, mandate le sue truppe, uccise quegli assassini e diede alle fiamme la loro città. | 7 Rex autem iratus est et, missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos etcivitatem illorum succendit. |
8 Poi disse ai suoi servi: Il banchetto nuziale è pronto, ma gli invitati non ne erano degni; | 8 Tunc ait servis suis: “Nuptiae quidem parataesunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni; |
9 andate ora ai crocicchi delle strade e tutti quelli che troverete, chiamateli alle nozze. | 9 ite ergo ad exitus viarum, etquoscumque inveneritis, vocate ad nuptias”. |
10 Usciti nelle strade, quei servi raccolsero quanti ne trovarono, buoni e cattivi, e la sala si riempì di commensali. | 10 Et egressi servi illi in vias,congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos; et impletae sunt nuptiaediscumbentium. |
11 Il re entrò per vedere i commensali e, scorto un tale che non indossava l'abito nuziale, | 11 Intravit autem rex, ut videret discumbentes, et vidit ibihominem non vestitum veste nuptiali |
12 gli disse: Amico, come hai potuto entrare qui senz'abito nuziale? Ed egli ammutolì. | 12 et ait illi: “Amice, quomodo hucintrasti, non habens vestem nuptialem?”. At ille obmutuit. |
13 Allora il re ordinò ai servi: Legatelo mani e piedi e gettatelo fuori nelle tenebre; là sarà pianto e stridore di denti. | 13 Tunc dixit rexministris: “Ligate pedes eius et manus et mittite eum in tenebras exteriores:ibi erit fletus et stridor dentium”. |
14 Perché molti sono chiamati, ma pochi eletti". | 14 Multi enim sunt vocati, pauci veroelecti ”. |
15 Allora i farisei, ritiratisi, tennero consiglio per vedere di coglierlo in fallo nei suoi discorsi. | 15 Tunc abeuntes pharisaei consilium inierunt, ut caperent eum in sermone. |
16 Mandarono dunque a lui i propri discepoli, con gli erodiani, a dirgli: "Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio secondo verità e non hai soggezione di nessuno perché non guardi in faccia ad alcuno. | 16 Etmittunt ei discipulos suos cum herodianis dicentes: “ Magister, scimus quiaverax es et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo; non enimrespicis personam hominum. |
17 Dicci dunque il tuo parere: È lecito o no pagare il tributo a Cesare?". | 17 Dic ergo nobis quid tibi videatur: Licet censumdare Caesari an non? ”. |
18 Ma Gesù, conoscendo la loro malizia, rispose: "Ipocriti, perché mi tentate? | 18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: “ Quidme tentatis, hypocritae? |
19 Mostratemi la moneta del tributo". Ed essi gli presentarono un denaro. | 19 Ostendite mihi nomisma census ”. At illiobtulerunt ei denarium. |
20 Egli domandò loro: "Di chi è questa immagine e l'iscrizione?". | 20 Et ait illis: “ Cuius est imago haec etsuprascriptio? ”. |
21 Gli risposero: "Di Cesare". Allora disse loro: "Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare e a Dio quello che è di Dio". | 21 Dicunt ei: “ Caesaris ”. Tunc ait illis: “ Redditeergo, quae sunt Caesaris, Caesari et, quae sunt Dei, Deo ”. |
22 A queste parole rimasero sorpresi e, lasciatolo, se ne andarono. | 22 Et audientesmirati sunt et, relicto eo, abierunt. |
23 In quello stesso giorno vennero a lui dei sadducei, i quali affermano che non c'è risurrezione, e lo interrogarono: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem,et interrogaverunt eum |
24 "Maestro, Mosè ha detto: 'Se qualcuno muore senza figli, il fratello ne sposerà la vedova e così susciterà una discendenza al suo fratello'. | 24 dicentes: “ Magister, Moyses dixit, si quis mortuusfuerit non habens filios, ut ducat frater eius uxorem illius et suscitet semenfratri suo. |
25 Ora, c'erano tra noi sette fratelli; il primo appena sposato morì e, non avendo discendenza, lasciò la moglie a suo fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta,defunctus est et non habens semen reliquit uxorem suam fratri suo; |
26 Così anche il secondo, e il terzo, fino al settimo. | 26 similitersecundus et tertius usque ad septimum. |
27 Alla fine, dopo tutti, morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium mulier defunctaest. |
28 Alla risurrezione, di quale dei sette essa sarà moglie? Poiché tutti l'hanno avuta". | 28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? Omnes enim habuerunteam ”. |
29 E Gesù rispose loro: "Voi vi ingannate, non conoscendo né le Scritture né la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Iesus ait illis: “ Erratis nescientes Scripturasneque virtutem Dei; |
30 Alla risurrezione infatti non si prende né moglie né marito, ma si è come angeli nel cielo. | 30 in resurrectione enim neque nubent neque nubentur, sedsunt sicut angeli in caelo. |
31 Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete letto quello che vi è stato detto da Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis,quod dictum est vobis a Deo dicente: |
32 'Io sono il Dio di Abramo e il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe?' Ora, non è Dio dei morti, ma dei vivi". | 32 “Ego sum Deus Abraham et Deus Isaac etDeus Iacob”? Non est Deus mortuorum sed viventium ”. |
33 Udendo ciò, la folla era sbalordita per la sua dottrina. | 33 Et audientes turbaemirabantur in doctrina eius. |
34 Allora i farisei, udito che egli aveva chiuso la bocca ai sadducei, si riunirono insieme | 34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset sadducaeis, conveneruntin unum. |
35 e uno di loro, un dottore della legge, lo interrogò per metterlo alla prova: | 35 Et interrogavit unus ex eis legis doctor tentans eum: |
36 "Maestro, qual è il più grande comandamento della legge?". | 36 “Magister, quod est mandatum magnum in Lege? ”. |
37 Gli rispose: "'Amerai il Signore Dio tuo con tutto il cuore, con tutta la tua anima' e con tutta la tua mente. | 37 Ait autem illi: “ DiligesDominum Deum tuum in toto corde tuo et in tota anima tua et in tota mente tua: |
38 Questo è il più grande e il primo dei comandamenti. | 38 hoc est magnum et primum mandatum. |
39 E il secondo è simile al primo: 'Amerai il prossimo tuo come te stesso'. | 39 Secundum autem simile est huic: Diligesproximum tuum sicut teipsum. |
40 Da questi due comandamenti dipendono tutta la Legge e i Profeti". | 40 In his duobus mandatis universa Lex pendet etProphetae ”. |
41 Trovandosi i farisei riuniti insieme, Gesù chiese loro: | 41 Congregatis autem pharisaeis, interrogavit eos Iesus |
42 "Che ne pensate del Messia? Di chi è figlio?". Gli risposero: "Di Davide". | 42 dicens: “ Quid vobis videtur de Christo? Cuius filius est? ”. Dicunt ei: “David ”. |
43 Ed egli a loro: "Come mai allora Davide, sotto ispirazione, lo chiama Signore, dicendo: | 43 Ait illis: “ Quomodo ergo David in Spiritu vocat eum Dominumdicens: |
44 'Ha detto il Signore al mio Signore: Siedi alla mia destra, finché io non abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi?' | 44 “Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos sub pedibus tuis”? |
45 Se dunque Davide lo chiama Signore, come può essere suo figlio?". | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? ”. |
46 Nessuno era in grado di rispondergli nulla; e nessuno, da quel giorno in poi, osò interrogarlo. | 46 Et nemopoterat respondere ei verbum, neque ausus fuit quisquam ex illa die eum ampliusinterrogare. |