Livre des Lamentations 3

JERUSALEM	LXX
1 Je suis l'homme qui a connu la misère, sous la verge de sa fureur.	1 εγω ανηρ ο βλεπων πτωχειαν εν ραβδω θυμου αυτου επ' εμε
2 C'est moi qu'il a conduit et fait marcher dans la ténèbre et sans lumière.	2 παρελαβεν με και απηγαγεν εις σκοτος και ου φως
3 Contre moi seul, il tourne et retourne sa main tout le jour.	3 πλην εν εμοι επεστρεψεν χειρα αυτου ολην την ημεραν
4 Il a consumé ma chair et ma peau, rompu mes os.	4 επαλαιωσεν σαρκας μου και δερμα μου οστεα μου συνετριψεν
5 Il a élevé contre moi des constructions, cerné ma tête de tourment.	5 ανωκοδομησεν κατ' εμου και εκυκλωσεν κεφαλην μου και εμοχθησεν
6 Il m'a fait habiter dans les ténèbres, comme ceux qui sont morts à jamais.	6 εν σκοτεινοις εκαθισεν με ως νεκρους αιωνος
7 Il m'a emmuré et je ne puis sortir; il a rendu lourdes mes chaînes.	7 ανωκοδομησεν κατ' εμου και ουκ εξελευσομαι εβαρυνεν χαλκον μου
8 Quand même je crie et j'appelle, il arrête ma prière.	8 και γε κεκραξομαι και βοησω απεφραξεν προσευχην μου
9 Il a barré mes chemins avec des pierres de taille, obstrué mes sentiers.	9 ανωκοδομησεν οδους μου ενεφραξεν τριβους μου εταραξεν
10 Il est pour moi un ours aux aguets, un lion à l'affût.	10 αρκος ενεδρευουσα αυτος μοι λεων εν κρυφαιοις
11 Faisant dévier mes chemins, il m'a déchiré, il a fait de moi une horreur.	11 κατεδιωξεν αφεστηκοτα και κατεπαυσεν με εθετο με ηφανισμενην
12 Il a bandé son arc et m'a visé comme une cible pour ses flèches.	12 ενετεινεν τοξον αυτου και εστηλωσεν με ως σκοπον εις βελος
13 Il a planté en mes reins, les flèches de son carquois.	13 εισηγαγεν τοις νεφροις μου ιους φαρετρας αυτου
14 Je suis devenu la risée de tout mon peuple, leur chanson tout le jour.	14 εγενηθην γελως παντι λαω μου ψαλμος αυτων ολην την ημεραν
15 Il m'a saturé d'amertume, il m'a enivré d'absinthe.	15 εχορτασεν με πικριας εμεθυσεν με χολης
16 Il a brisé mes dents avec du gravier, il m'a nourri de cendre.	16 και εξεβαλεν ψηφω οδοντας μου εψωμισεν με σποδον
17 Mon âme est exclue de la paix, j'ai oublié le bonheur!	17 και απωσατο εξ ειρηνης ψυχην μου επελαθομην αγαθα
18 J'ai dit: Mon existence est finie, mon espérance qui venait de Yahvé.	18 και ειπα απωλετο νεικος μου και η ελπις μου απο κυριου
19 Souviens-toi de ma misère et de mon angoisse: c'est absinthe et fiel!	19 εμνησθην απο πτωχειας μου και εκ διωγμου μου πικριας και χολης μου
20 Elle s'en souvient, elle s'en souvient, mon âme, et elle s'effondre en moi.	20 μνησθησεται και καταδολεσχησει επ' εμε η ψυχη μου
21 Voici ce qu'à mon coeur je rappellerai pour reprendre espoir:	21 ταυτην ταξω εις την καρδιαν μου δια τουτο υπομενω
22 Les faveurs de Yahvé ne sont pas finies, ni ses compassions épuisées;	22 -
23 elles se renouvellent chaque matin, grande est sa fidélité!	23 -
24 "Ma part, c'est Yahvé! dit mon âme, c'est pourquoi j'espère en lui."	24 -
25 Yahvé est bon pour qui se fie à lui, pour l'âme qui le cherche.	25 αγαθος κυριος τοις υπομενουσιν αυτον ψυχη η ζητησει αυτον αγαθον
26 Il est bon d'attendre en silence le salut de Yahvé.	26 και υπομενει και ησυχασει εις το σωτηριον κυριου
27 Il est bon pour l'homme de porter le joug dès sa jeunesse,	27 αγαθον ανδρι οταν αρη ζυγον εν νεοτητι αυτου
28 que solitaire et silencieux il s'asseye quand le Seigneur l'impose sur lui,	28 καθησεται κατα μονας και σιωπησεται οτι ηρεν εφ' εαυτω
29 qu'il mette sa bouche dans la poussière: peut-être y a-t-il de l'espoir!	29 -
30 qu'il tende la joue à qui le frappe, qu'il se rassasie d'opprobres!	30 δωσει τω παιοντι αυτον σιαγονα χορτασθησεται ονειδισμων
31 Car le Seigneur ne rejette pas les humains pour toujours:	31 οτι ουκ εις τον αιωνα απωσεται κυριος
32 s'il a affligé, il prend pitié selon sa grande bonté.	32 οτι ο ταπεινωσας οικτιρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου
33 Car ce n'est pas de bon coeur qu'il humilie et afflige les fils d'homme!	33 οτι ουκ απεκριθη απο καρδιας αυτου και εταπεινωσεν υιους ανδρος
34 Quand on écrase et piétine tous les prisonniers d'un pays,	34 του ταπεινωσαι υπο τους ποδας αυτου παντας δεσμιους γης
35 quand on fausse le droit d'un homme devant la face du Très-Haut,	35 του εκκλιναι κρισιν ανδρος κατεναντι προσωπου υψιστου
36 quand on fait tort à un homme dans un procès, le Seigneur ne le voit-il pas?	36 καταδικασαι ανθρωπον εν τω κρινεσθαι αυτον κυριος ουκ ειπεν
37 Qui donc n'a qu'à parler pour que les choses soient? N'est-ce pas le Seigneur qui décide?	37 τις ουτως ειπεν και εγενηθη κυριος ουκ ενετειλατο
38 N'est-ce pas de la bouche du Très-Haut que sortent les maux et les biens?	38 εκ στοματος υψιστου ουκ εξελευσεται τα κακα και το αγαθον
39 Pourquoi l'homme murmurerait-il? Qu'il soit plutôt brave contre ses péchés!	39 τι γογγυσει ανθρωπος ζων ανηρ περι της αμαρτιας αυτου
40 Examinons notre voie, scrutons-la et revenons à Yahvé.	40 εξηρευνηθη η οδος ημων και ητασθη και επιστρεψωμεν εως κυριου
41 Elevons notre coeur et nos mains vers le Dieu qui est au ciel.	41 αναλαβωμεν καρδιας ημων επι χειρων προς υψηλον εν ουρανω
42 Nous, nous avons péché; nous, nous sommes rebelles: Toi, tu n'as pas pardonné!	42 ημαρτησαμεν ησεβησαμεν και ουχ ιλασθης
43 Tu t'es enveloppé de colère et nous as pourchassés, massacrant sans pitié.	43 επεσκεπασας εν θυμω και απεδιωξας ημας απεκτεινας ουκ εφεισω
44 Tu t'es enveloppé d'un nuage pour que la prière ne passe pas.	44 επεσκεπασας νεφελην σεαυτω εινεκεν προσευχης
45 Tu as fait de nous des balayures, un rebut parmi les peuples.	45 καμμυσαι με και απωσθηναι εθηκας ημας εν μεσω των λαων
46 Ils ont ouvert la bouche contre nous, tous nos ennemis.	46 διηνοιξαν εφ' ημας το στομα αυτων παντες οι εχθροι ημων
47 Frayeur et fosse furent notre lot, fracas et désastre.	47 φοβος και θυμος εγενηθη ημιν επαρσις και συντριβη
48 Mes yeux se fondent en ruisseaux pour le désastre de la fille de mon peuple.	48 αφεσεις υδατων καταξει ο οφθαλμος μου επι το συντριμμα της θυγατρος του λαου μου
49 Mes yeux pleurent et ne s'arrêtent pas, il n'y a pas de répit,	49 ο οφθαλμος μου κατεποθη και ου σιγησομαι του μη ειναι εκνηψιν
50 jusqu'à ce que Yahvé regarde et voie du haut du ciel.	50 εως ου διακυψη και ιδη κυριος εξ ουρανου
51 Mes yeux me font mal, pour toutes les filles de ma Cité.	51 ο οφθαλμος μου επιφυλλιει επι την ψυχην μου παρα πασας θυγατερας πολεως
52 Ils m'ont chassé, pourchassé comme un oiseau, ceux qui m'exècrent sans raison.	52 θηρευοντες εθηρευσαν με ως στρουθιον οι εχθροι μου δωρεαν
53 Dans une fosse, ils ont précipité ma vie, ils m'ont jeté des pierres.	53 εθανατωσαν εν λακκω ζωην μου και επεθηκαν λιθον επ' εμοι
54 Les eaux ont submergé ma tête; je disais: "Je suis perdu!"	54 υπερεχυθη υδωρ επι κεφαλην μου ειπα απωσμαι
55 J'ai invoqué ton Nom, Yahvé, de la fosse profonde.	55 επεκαλεσαμην το ονομα σου κυριε εκ λακκου κατωτατου
56 Tu entendis mon cri, ne sois pas sourd à ma prière, à mon appel.	56 φωνην μου ηκουσας μη κρυψης τα ωτα σου εις την δεησιν μου
57 Tu te fis proche, au jour où je t'ai appelé. Tu as dit: "Ne crains pas!"	57 εις την βοηθειαν μου ηγγισας εν η σε ημερα επεκαλεσαμην ειπας μοι μη φοβου
58 Tu as défendu, Seigneur, la cause de mon âme, tu as racheté ma vie.	58 εδικασας κυριε τας δικας της ψυχης μου ελυτρωσω την ζωην μου
59 Tu as vu, Yahvé, le tort qui m'était fait: rends-moi justice.	59 ειδες κυριε τας ταραχας μου εκρινας την κρισιν μου
60 Tu as vu toute leur rage, tous leurs complots contre moi,	60 ειδες πασαν την εκδικησιν αυτων εις παντας διαλογισμους αυτων εν εμοι
61 Tu as entendu leurs outrages, Yahvé, tous leurs complots contre moi,	61 ηκουσας τον ονειδισμον αυτων παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου
62 les propos que chuchotaient mes adversaires contre moi, tout le jour.	62 χειλη επανιστανομενων μοι και μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν
63 Qu'ils s'asseyent ou se lèvent, regarde: je leur sers de chanson.	63 καθεδραν αυτων και αναστασιν αυτων επιβλεψον επι τους οφθαλμους αυτων
64 Rétribue-les, Yahvé, selon l'oeuvre de leurs mains.	64 αποδωσεις αυτοις ανταποδομα κυριε κατα τα εργα των χειρων αυτων
65 Mets en leur coeur l'endurcissement, ta malédiction sur eux.	65 αποδωσεις αυτοις υπερασπισμον καρδιας μοχθον σου αυτοις
66 Poursuis-les avec colère, extirpe-les de dessous tes cieux.	66 καταδιωξεις εν οργη και εξαναλωσεις αυτους υποκατω του ουρανου κυριε