Livre des Psaumes 91

JERUSALEM	LXX
1 Qui habite le secret d'Elyôn passe la nuit à l'ombre de Shaddaï,	1 ψαλμος ωδης εις την ημεραν του σαββατου
2 disant à Yahvé: Mon abri, ma forteresse, mon Dieu sur qui je compte!	2 αγαθον το εξομολογεισθαι τω κυριω και ψαλλειν τω ονοματι σου υψιστε
3 C'est lui qui t'arrache au filet de l'oiseleur qui s'affaire à détruire;	3 του αναγγελλειν το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου κατα νυκτα
4 il te couvre de ses ailes, tu as sous son pennage un abri. Armure et bouclier, sa vérité.	4 εν δεκαχορδω ψαλτηριω μετ' ωδης εν κιθαρα
5 Tu ne craindras ni les terreurs de la nuit, ni la flèche qui vole de jour,	5 οτι ευφρανας με κυριε εν τω ποιηματι σου και εν τοις εργοις των χειρων σου αγαλλιασομαι
6 ni la peste qui marche en la ténèbre, ni le fléau qui dévaste à midi.	6 ως εμεγαλυνθη τα εργα σου κυριε σφοδρα εβαθυνθησαν οι διαλογισμοι σου
7 Qu'il en tombe mille à tes côtés et 10.000 à ta droite, toi, tu restes hors d'atteinte.	7 ανηρ αφρων ου γνωσεται και ασυνετος ου συνησει ταυτα
8 Il suffit que tes yeux regardent, tu verras le salaire des impies,	8 εν τω ανατειλαι τους αμαρτωλους ως χορτον και διεκυψαν παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οπως αν εξολεθρευθωσιν εις τον αιωνα του αιωνος
9 toi qui dis: Yahvé mon abri! et qui fais d'Elyôn ton refuge.	9 συ δε υψιστος εις τον αιωνα κυριε
10 Le malheur ne peut fondre sur toi, ni la plaie approcher de ta tente:	10 οτι ιδου οι εχθροι σου απολουνται και διασκορπισθησονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν
11 il a pour toi donné ordre à ses anges de te garder en toutes tes voies.	11 και υψωθησεται ως μονοκερωτος το κερας μου και το γηρας μου εν ελαιω πιονι
12 Sur leurs mains ils te porteront pour qu'à la pierre ton pied ne heurte;	12 και επειδεν ο οφθαλμος μου εν τοις εχθροις μου και εν τοις επανιστανομενοις επ' εμε πονηρευομενοις ακουσεται το ους μου
13 sur le fauve et la vipère tu marcheras, tu fouleras le lionceau et le dragon.	13 δικαιος ως φοινιξ ανθησει ωσει κεδρος η εν τω λιβανω πληθυνθησεται
14 Puisqu'il s'attache à moi, je l'affranchis, je l'exalte puisqu'il connaît mon nom.	14 πεφυτευμενοι εν τω οικω κυριου εν ταις αυλαις του θεου ημων εξανθησουσιν
15 Il m'appelle et je lui réponds: "Je suis près de lui dans la détresse, je le délivre et je le glorifie,	15 ετι πληθυνθησονται εν γηρει πιονι και ευπαθουντες εσονται
16 de longs jours je veux le rassasier et je ferai qu'il voie mon salut.	16 του αναγγειλαι οτι ευθης κυριος ο θεος μου και ουκ εστιν αδικια εν αυτω