Livre de Job 37

JERUSALEM	LXX
1 Mon coeur lui-même en tremble et bondit hors de sa place.	1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης
2 Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!	2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται
3 Son éclair est lâché sous l'étendue des cieux, il atteint les extrémités de la terre.	3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης
4 Derrière lui mugit une voix, car Dieu tonne de sa voix superbe. Et il ne retient pas ses foudres tant quesa voix retentit.	4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου
5 Oui, Dieu nous fait voir des merveilles, il accomplit des oeuvres grandioses qui nous dépassent.	5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν
6 Quand il dit à la neige: "Tombe sur la terre!" aux averses: "Pleuvez dru!"	6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου
7 alors il suspend l'activité des hommes, pour que chacun reconnaisse là son oeuvre.	7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν
8 Les animaux regagnent leurs repaires et s'abritent dans leurs tanières.	8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης
9 De la Chambre australe sort l'ouragan et les vents du nord amènent le froid.	9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος
10 Au souffle de Dieu se forme la glace et la surface des eaux se durcit.	10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται
11 Il charge d'humidité les nuages et les nuées d'orage diffusent son éclair.	11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου
12 Et lui les fait circuler et préside à leur alternance. Ils exécutent en tout ses ordres, sur la face de sonmonde terrestre.	12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης
13 Soit pour châtier les peuples de la terre, soit pour une oeuvre de bonté, il les envoie.	13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον
14 Ecoute ceci, Job, sans broncher, et réfléchis aux merveilles de Dieu.	14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου
15 Sais-tu comment Dieu leur commande, et comment sa nuée fait luire l'éclair?	15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους
16 Sais-tu comment il suspend les nuages en équilibre, prodige d'une science consommée?	16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων
17 Toi, quand tes vêtements sont brûlants et que la terre se tient immobile sous le vent du sud,	17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης
18 peux-tu étendre comme lui la nue, durcie comme un miroir de métal fondu?	18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως
19 Apprends-moi ce qu'il faut lui dire: mieux vaut ne plus discuter à cause de nos ténèbres.	19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες
20 Mes paroles comptent-elles pour lui, est-il informé des ordres d'un homme?	20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω
21 Un temps la lumière devient invisible, lorsque les nuages l'obscurcissent; puis le vent passe et lesbalaie,	21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων
22 et du nord arrive la clarté. Dieu s'entoure d'une splendeur redoutable;	22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος
23 lui, Shaddaï, nous ne pouvons l'atteindre. Suprême par la force et l'équité, maître en justice sansopprimer,	23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον
24 il s'impose à la crainte des hommes; à lui la vénération de tous les esprits sensés!	24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια