Livre de Job 37

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Mon coeur lui-même en tremble et bondit hors de sa place.	1 Εις τουτο ετι η καρδια μου τρεμει και εκπηδα απο του τοπου αυτης.
2 Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!	2 Ακουσατε προσεκτικως την τρομεραν φωνην αυτου και τον ηχον τον εξερχομενον εκ του στοματος αυτου.
3 Son éclair est lâché sous l'étendue des cieux, il atteint les extrémités de la terre.	3 Αποστελλει αυτην υποκατω παντος του ουρανου και το φως αυτου επι τα εσχατα της γης.
4 Derrière lui mugit une voix, car Dieu tonne de sa voix superbe. Et il ne retient pas ses foudres tant quesa voix retentit.	4 Κατοπιν αυτου βοα φωνη? βροντα με την φωνην της μεγαλωσυνης αυτου? και δεν θελει στησει αυτα, αφου η φωνη αυτου ακουσθη.
5 Oui, Dieu nous fait voir des merveilles, il accomplit des oeuvres grandioses qui nous dépassent.	5 Ο Θεος βροντα θαυμασιως με την φωνην αυτου? καμνει μεγαλεια, και δεν εννοουμεν.
6 Quand il dit à la neige: "Tombe sur la terre!" aux averses: "Pleuvez dru!"	6 Διοτι λεγει προς την χιονα, γινου επι την γην? και προς την ψεκαδα και προς τον υετον της δυναμεως αυτου.
7 alors il suspend l'activité des hommes, pour que chacun reconnaisse là son oeuvre.	7 Κατασφραγιζει την χειρα παντος ανθρωπου? δια να γνωρισωσι παντες οι ανθρωποι το εργον αυτου.
8 Les animaux regagnent leurs repaires et s'abritent dans leurs tanières.	8 Τοτε τα θηρια εισερχονται εις τα σπηλαια και κατασκηνουσιν εν τοις τοποις αυτων.
9 De la Chambre australe sort l'ouragan et les vents du nord amènent le froid.	9 Εκ του νοτου ερχεται ο ανεμοστροβιλος, και το ψυχος εκ του βορρα.
10 Au souffle de Dieu se forme la glace et la surface des eaux se durcit.	10 Εκ του φυσηματος του Θεου διδεται παγος? και το πλατος των υδατων στερεουται.
11 Il charge d'humidité les nuages et les nuées d'orage diffusent son éclair.	11 Παλιν η γαληνη διασκεδαζει την νεφελην? το φως αυτου διασκορπιζει τα νεφη?
12 Et lui les fait circuler et préside à leur alternance. Ils exécutent en tout ses ordres, sur la face de sonmonde terrestre.	12 και αυτα περιφερονται κυκλω υπο τας οδηγιας αυτου, δια να καμνωσι παν ο, τι προσταζει εις αυτα επι το προσωπον της οικουμενης?
13 Soit pour châtier les peuples de la terre, soit pour une oeuvre de bonté, il les envoie.	13 καμνει αυτα να ερχωνται, η δια παιδειαν, η δια την γην αυτου, η δια ελεος.
14 Ecoute ceci, Job, sans broncher, et réfléchis aux merveilles de Dieu.	14 Ακροασθητι τουτο, Ιωβ? σταθητι και συλλογισθητι τα θαυμασια του Θεου.
15 Sais-tu comment Dieu leur commande, et comment sa nuée fait luire l'éclair?	15 Εννοεις πως ο Θεος διαταττει αυτα, και καμνει να λαμπη το φως της νεφελης αυτου;
16 Sais-tu comment il suspend les nuages en équilibre, prodige d'une science consommée?	16 Εννοεις τα ζυγοσταθμισματα των νεφων, τα θαυμασια του τελειου κατα την γνωσιν;
17 Toi, quand tes vêtements sont brûlants et que la terre se tient immobile sous le vent du sud,	17 Δια τι τα ενδυματα σου ειναι θερμα, οταν αναπαυη την γην δια του νοτου;
18 peux-tu étendre comme lui la nue, durcie comme un miroir de métal fondu?	18 Εξηπλωσας μετ' αυτου το στερεωμα το δυνατον ως κατοπτρον χυτον;
19 Apprends-moi ce qu'il faut lui dire: mieux vaut ne plus discuter à cause de nos ténèbres.	19 Διδαξον ημας τι να ειπωμεν προς αυτον? ημεις δεν δυναμεθα να διαταξωμεν τους λογους ημων εξ αιτιας του σκοτους.
20 Mes paroles comptent-elles pour lui, est-il informé des ordres d'un homme?	20 Θελει αναγγελθη προς αυτον, εαν εγω λαλω; εαν λαληση ανθρωπος, βεβαιως θελει καταποθη.
21 Un temps la lumière devient invisible, lorsque les nuages l'obscurcissent; puis le vent passe et lesbalaie,	21 Τωρα δε οι ανθρωποι δεν δυνανται να ατενισωσιν εις το λαμπρον φως, το εν τω στερεωματι, αφου ο ανεμος περαση και καθαριση αυτο,
22 et du nord arrive la clarté. Dieu s'entoure d'une splendeur redoutable;	22 και χρυσαυγης καιρος ελθη απο βορρα. Φοβερα δοξα υπαρχει εν τω Θεω.
23 lui, Shaddaï, nous ne pouvons l'atteindre. Suprême par la force et l'équité, maître en justice sansopprimer,	23 Τον Παντοδυναμον, δεν δυναμεθα να εννοησωμεν αυτον? ειναι υπεροχος κατα την δυναμιν και κατα την κρισιν και κατα το πληθος της δικαιοσυνης, δεν καταθλιβει.
24 il s'impose à la crainte des hommes; à lui la vénération de tous les esprits sensés!	24 Δια τουτο οι ανθρωποι φοβουνται αυτον? ουδεις σοφος την καρδιαν δυναται να εννοηση αυτον.