Job 16
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Job tomó la palabra y dijo: | 1 Respondens autem Job, dixit : |
2 ¡He oído muchas cosas como ésas! ¡Consoladores funestos sois todos vosotros! | 2 Audivi frequenter talia : consolatores onerosi omnes vos estis. |
3 «¿No acabarán esas palabras de aire?» O: «¿qué es lo que te pica para responder?» | 3 Numquid habebunt finem verba ventosa ? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris ? |
4 También yo podría hablar como vosotros, si estuvierais en mi lugar; contra vosotros ordenaría discursos, meneando por vosotros mi cabeza; | 4 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea : |
5 os confortaría con mi boca, y no dejaría de mover los labios. | 5 consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos ; |
6 Mas si hablo, no cede mi dolor, y si callo, ¿acaso me perdona? | 6 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis. |
7 Ahora me tiene ya extenuado; tú has llenado de horror a toda la reunión | 7 Sed quid agam ? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me. |
8 que me acorrala; mi calumniador se ha hecho mi testigo, se alza contra mí, a la cara me acusa; | 8 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei. |
9 su furia me desgarra y me persigue, rechinando sus dientes contra mí. Mis adversarios aguzan sobre mí sus ojos, | 9 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi. |
10 abren su boca contra mí. Ultrajándome hieren mis mejillas, a una se amotinan contra mí. | 10 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis : hostis meus terribilibus oculis me intuitus est. |
11 A injustos Dios me entrega, me arroja en manos de malvados. | 11 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam : satiati sunt pœnis meis. |
12 Estaba yo tranquilo cuando él me golpeó, me agarró por la nuca para despedazarme. Me ha hecho blanco suyo: | 12 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit. |
13 me cerca con sus tiros, traspasa mis entrañas sin piedad y derrama por tierra mi hiel. | 13 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum : tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. |
14 Abre en mí brecha sobre brecha, irrumpe contra mí como un guerrero. | 14 Circumdedit me lanceis suis ; convulneravit lumbos meos : non pepercit, et effudit in terra viscera mea. |
15 Yo he cosido un sayal sobre mi piel, he hundido mi frente en el polvo. | 15 Concidit me vulnere super vulnus : irruit in me quasi gigas. |
16 Mi rostro ha enrojecido por el llanto, la sombra mis párpados recubre. | 16 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam. |
17 Y eso que no hay en mis manos violencia, y mi oración es pura. | 17 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt. |
18 ¡Tierra, no cubras tú mi sangre, y no quede en secreto mi clamor! | 18 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces. |
19 Ahora todavía está en los cielos mi testigo, allá en lo alto está mi defensor, | 19 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus : |
20 que interpreta ante Dios mis pensamientos; ante él fluyen mis ojos: | 20 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis. |
21 ¡Oh, si él juzgara entre un hombre y Dios, como entre un mortal y otro mortal! | 21 Verbosi amici mei : ad Deum stillat oculus meus : |
22 Pues mis años futuros son contados, y voy a emprender el camino sin retorno. | 22 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo. |
23 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo. |