1 O filho sábio é a alegria de seu pai; o insensato, porém, a aflição de sua mãe. | 1 Παροιμιαι Σολομωντος. Υιος σοφος ευφραινει πατερα? υιος δε αφρων ειναι λυπη της μητρος αυτου. |
2 Tesouros mal adquiridos de nada servem, mas a justiça livra da morte. | 2 Οι θησαυροι της ανομιας δεν ωφελουσιν? η δε δικαιοσυνη ελευθερονει εκ θανατου. |
3 O Senhor não deixa o justo passar fome, mas repele a cobiça do ímpio. | 3 Ο Κυριος δεν θελει λιμοκτονησει ψυχην δικαιου? ανατρεπει δε την περιουσιαν των ασεβων. |
4 A mão preguiçosa causa a indigência; a mão diligente se enriquece. | 4 Η οκνηρα χειρ πτωχειαν φερει? πλουτιζει δε η χειρ του επιμελους. |
5 Quem recolhe no verão é um filho prudente; quem dorme na ceifa merece a vergonha. | 5 Ο συναγων εν τω θερει ειναι υιος συνεσεως? ο δε κοιμωμενος εν τω θερισμω υιος αισχυνης. |
6 As bênçãos descansam sobre a cabeça do justo, mas a boca dos maus oculta a injustiça. | 6 Ευλογια επι την κεφαλην του δικαιου? το στομα δε των ασεβων αδικια καλυπτει. |
7 A memória do justo alcança as bênçãos; o nome dos ímpios apodrecerá. | 7 Η μνημη του δικαιου ειναι μετ' ευλογιας? το δε ονομα των ασεβων σηπεται. |
8 O sábio de coração recebe os preceitos, mas o insensato caminha para a ruína. | 8 Ο σοφος την καρδιαν θελει δεχεσθαι εντολας? ο δε μωρος τα χειλη θελει υποσκελισθη. |
9 Quem anda na integridade caminha com segurança, mas quem emprega astúcias será descoberto. | 9 Ο περιπατων εν ακεραιοτητι περιπατει ασφαλως? ο δε διαστρεφων τας οδους αυτου θελει γνωρισθη. |
10 Quem pisca os olhos traz desgosto, mas o que repreende com franqueza procura a paz. | 10 Οστις νευει δια του οφθαλμου, προξενει οδυνην? ο δε μωρος τα χειλη θελει υποσκελισθη. |
11 A boca do justo é uma fonte de vida; a do ímpio, porém, esconde injustiça. | 11 Το στομα του δικαιου ειναι πηγη ζωης? το στομα δε των ασεβων αδικια καλυπτει. |
12 O ódio desperta rixas; a caridade, porém, supre todas as faltas. | 12 Το μισος διεγειρει εριδας? αλλ' η αγαπη καλυπτει παντα τα σφαλματα. |
13 Nos lábios do sábio encontra-se a sabedoria; no dorso do insensato a correção. | 13 Εις τα χειλη του συνετου ευρισκεται η σοφια? η δε ραβδος ειναι δια την ραχιν του ενδεους φρενων. |
14 Os sábios entesouram a sabedoria, mas a boca do tolo é uma desgraça sempre ameaçadora. | 14 Οι σοφοι αποταμιευουσι γνωσιν? το στομα δε του προπετους ειναι πλησιον απωλειας. |
15 A fortuna do rico é a sua cidade forte; a pobreza dos indigentes ocasiona-lhes ruína. | 15 Τα αγαθα του πλουσιου ειναι η οχυρα αυτου πολις? καταστροφη δε των πενητων πτωχεια αυτων. |
16 O salário do justo é para a vida; o fruto do ímpio produz o pecado. | 16 Τα εργα του δικαιου ειναι εις ζωην? το προιον του ασεβους εις αμαρτιαν. |
17 O que observa a disciplina está no caminho da vida; anda errado o que esquece a repressão. | 17 Ο φυλαττων την παιδειαν ευρισκεται εν οδω ζωης? ο δε εγκαταλειπων τον ελεγχον αποπλαναται. |
18 Quem dissimula o ódio é um mistificador; um insensato o que profere calúnias. | 18 Οστις καλυπτει μισος υπο χειλη ψευδη, και οστις προφερει συκοφαντιαν, ειναι αφρων. |
19 Não pode faltar o pecado num caudal de palavras; quem modera os lábios é um homem prudente. | 19 Εν τη πολυλογια δεν λειπει αμαρτια? αλλ' οστις κρατει τα χειλη αυτου, ειναι συνετος. |
20 A língua do justo é prata finíssima; o coração dos maus, porém, para nada serve. | 20 Η γλωσσα του δικαιου αργυριον εκλεκτον? η καρδια των ασεβων πραγμα μηδαμινον. |
21 Os lábios dos justos nutrem a muitos; mas os néscios perecem por falta de inteligência. | 21 Τα χειλη του δικαιου βοσκουσι πολλους? οι δε αφρονες αποθνησκουσι δι' ελλειψιν φρενων. |
22 É a bênção do Senhor que enriquece; o labor nada acrescenta a ela. | 22 Η ευλογια του Κυριου πλουτιζει, και λυπη δεν θελει προστεθη εις αυτην. |
23 É um divertimento para o ímpio praticar o mal; e para o sensato, ser sábio. | 23 Ως γελως ειναι εις τον αφρονα να πραττη κακον? η δε σοφια ειναι ανδρος συνετου. |
24 O que receia o mal, este cai sobre ele. O desejo do justo lhe é concedido. | 24 Ο φοβος του ασεβους θελει επελθει επ' αυτον? η επιθυμια δε των δικαιων θελει εκπληρωθη. |
25 Quando passa a tormenta, desaparece o perverso, mas o justo descansa sobre fundamentos duráveis. | 25 Καθως παρερχεται ο ανεμοστροβιλος, ουτως ο ασεβης δεν υπαρχει? ο δε δικαιος θελει εισθαι τεθεμελιωμενος εις τον αιωνα. |
26 Como o vinagre nos dentes e a fumaça nos olhos, assim é o preguiçoso para os que o mandam. | 26 Καθως το οξος εις τους οδοντας και ο καπνος εις τους οφθαλμους, ουτως ειναι ο οκνηρος εις τους αποστελλοντας αυτον. |
27 O temor do Senhor prolonga os dias, mas os anos dos ímpios serão abreviados. | 27 Ο φοβος του Κυριου προσθετει ημερας? τα δε ετη των ασεβων θελουσιν ελαττωθη. |
28 A expectativa dos justos causa alegria; a esperança dos ímpios, porém, perecerá. | 28 Η προσδοκια των δικαιων θελει εισθαι ευφροσυνη? η ελπις ομως των ασεβων θελει απολεσθη. |
29 Para o homem íntegro o Senhor é uma fortaleza, mas é a ruína dos que fazem o mal. | 29 Η οδος του Κυριου ειναι οχυρωμα εις τον αμεμπτον, ολεθρος δε εις τους εργατας της ανομιας. |
30 Jamais o justo será abalado, mas os ímpios não habitarão a terra. | 30 Ο δικαιος εις τον αιωνα δεν θελει σαλευθη? οι δε ασεβεις δεν θελουσι κατοικησει την γην. |
31 A boca do justo produz sabedoria, mas a língua perversa será arrancada. | 31 Το στομα του δικαιου αναδιδει σοφιαν? η δε ψευδης γλωσσα θελει εκκοπη. |
32 Os lábios do justo sabem dizer o que é agradável; a boca dos maus, o que é mal. | 32 Τα χειλη του δικαιου γνωριζουσι το ευχαριστον? το στομα δε των ασεβων τα διεστραμμενα. |