1 Bildad de Chua tomou a palavra e disse: | 1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει |
2 Até quando dirás semelhantes coisas, e tuas palavras serão como um furacão? | 2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου |
3 Porventura Deus fará curvar o que é reto, e o Todo-poderoso subverterá a justiça? | 3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον |
4 Se teus filhos o ofenderam, ele os entregou às conseqüências de suas culpas. | 4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων |
5 Se recorreres a Deus, e implorares ao Todo-poderoso, | 5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος |
6 se fores puro e reto, ele atenderá a tua oração e restaurará a morada de tua justiça; | 6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης |
7 teu começo parecerá pouca coisa diante da grandeza do que se seguirá. | 7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα |
8 Interroga as gerações passadas, e examina com cuidado a experiência dos antepassados; | 8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων |
9 - porque somos uns ignorantes das {coisas} de ontem, nossos dias sobre a terra passam como a sombra -: | 9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος |
10 elas podem instruir-te, falar-te e de seu coração tirar este discurso: | 10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα |
11 Pode o papiro crescer fora do brejo, o junco germinar sem água? | 11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου |
12 Verde ainda, sem ser cortado, ele seca antes que as outras ervas; | 12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται |
13 assim acabam todos os que esquecem Deus, assim perece a esperança do ímpio; | 13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται |
14 sua confiança é como filandras, sua segurança, uma teia de aranha. | 14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη |
15 Ele se apóia sobre uma casa que não se sustenta, atém-se a uma morada que não se mantém de pé. | 15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη |
16 Cheio de vigor, ao sol, faz brotar suas hastes em seu jardim; | 16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται |
17 suas raízes se entrelaçam sobre a pedra, apóiam-se entre rochas; | 17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται |
18 mas se é arrancado de seu lugar, este o renega: nunca te vi. | 18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα |
19 Eis onde termina seu destino, e outros germinarão do solo. | 19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει |
20 Não; Deus não rejeita o homem íntegro, nem dá a mão aos malvados. | 20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται |
21 Ele porá de novo o riso em tua boca, e em teus lábios, gritos de alegria; | 21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως |
22 teus inimigos serão cobertos de vergonha, a tenda dos maus desaparecerá. | 22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται |