Proverbia 9

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Sapientia ædificavit sibi domum : excidit columnas septem.	1 Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα?
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.	2 εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης?
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.	3 απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est :	4 Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.	5 Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα?
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.	6 αφησατε την αφροσυνην και ζησατε? και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.
7 Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.	7 Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν? και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te : argue sapientem, et diliget te.	8 Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση? ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia ; doce justum, et festinabit accipere.	9 Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος? διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.
10 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.	10 Αρχη σοφιας φοβος Κυριου? και επιγνωσις αγιων φρονησις.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.	11 Διοτι δι' εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris ; si autem illusor, solus portabis malum.	12 Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον? και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,	13 Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν?
14 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,	14 καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo :	15 προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων?
16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est :	16 οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω? και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.	17 Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.
18 Et ignoravit quod ibi sint gigantes, et in profundis inferni convivæ ejus.	18 Αλλ' αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.