Jó 7

VULGATA	GREEK BIBLE
1 Militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercenarii dies ejus.	1 Δεν ειναι εκστρατεια ο βιος του ανθρωπου επι της γης; αι ημεραι αυτου ως ημεραι μισθωτου;
2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,	2 Καθως ο δουλος επιποθει την σκιαν, και καθως ο μισθωτος αναμενει τον μισθον αυτου,
3 sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.	3 ουτως εγω ελαβον δια κληρονομιαν μηνας ματαιοτητος, και οδυνηραι νυκτες διωρισθησαν εις εμε.
4 Si dormiero, dicam : Quando consurgam ? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.	4 Οταν πλαγιαζω, λεγω, Ποτε θελω εγερθη, και θελει περασει η νυξ; και ειμαι πληρης ανησυχιας εως της αυγης?
5 Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.	5 Η σαρξ μου ειναι περιενδεδυμενη σκωληκας και βωλους χωματος? το δερμα μου διασχιζεται και ρεει.
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.	6 Αι ημεραι μου ειναι ταχυτεραι της κερκιδος του υφαντου, και χανονται ανευ ελπιδος.
7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.	7 Ενθυμηθητι οτι η ζωη μου ειναι ανεμος? ο οφθαλμος μου δεν θελει επιστρεψει δια να ιδη αγαθον.
8 Nec aspiciet me visus hominis ; oculi tui in me, et non subsistam.	8 Ο οφθαλμος του βλεποντος με δεν θελει με ιδει πλεον? οι οφθαλμοι σου ειναι επ' εμε, και εγω δεν υπαρχω.
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.	9 Καθως το νεφος διαλυεται και χανεται ουτως ο καταβαινων εις τον ταφον δεν θελει επαναβη?
10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus ejus.	10 δεν θελει επιστρεψει πλεον εις τον οικον αυτου, και ο τοπος αυτου δεν θελει γνωρισει αυτον πλεον.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo : loquar in tribulatione spiritus mei ; confabulabor cum amaritudine animæ meæ.	11 Δια τουτο εγω δεν θελω κρατησει το στομα μου? θελω λαλησει εν τη αγωνια του πνευματος μου? θελω θρηνολογησει εν τη πικρια της ψυχης μου.
12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere ?	12 Θαλασσα ειμαι η κητος, ωστε εθεσας επ' εμε φυλακην;
13 Si dixero : Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo :	13 Οταν λεγω, Η κλινη μου θελει με παρηγορησει, η κοιτη μου θελει ελαφρωσει το παραπονον μου,
14 terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.	14 τοτε με φοβιζεις με ονειρα και με καταπληττεις με ορασεις?
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.	15 και η ψυχη μου εκλεγει αγχονην και θανατον, παρα τα οστα μου.
16 Desperavi : nequaquam ultra jam vivam : parce mihi, nihil enim sunt dies mei.	16 Αηδιασα? δεν θελω ζησει εις τον αιωνα? λειψον απ' εμου? διοτι αι ημεραι μου ειναι ματαιοτης.
17 Quid est homo, quia magnificas eum ? aut quid apponis erga eum cor tuum ?	17 Τι ειναι ο ανθρωπος, ωστε μεγαλυνεις αυτον, και βαλλεις τον νουν σου επ' αυτον;
18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum.	18 Και επισκεπτεσαι αυτον κατα πασαν πρωιαν και δοκιμαζεις αυτον κατα πασαν στιγμην;
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam ?	19 Εως ποτε δεν θελεις συρθη απ' εμου και δεν θελεις με αφησει, εως να καταπιω τον σιελον μου;
20 Peccavi ; quid faciam tibi, o custos hominum ? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis ?	20 Ημαρτησα? τι δυναμαι να καμω εις σε, διατηρητα του ανθρωπου; δια τι με εθεσας σημαδιον σου, και ειμαι βαρος εις εμαυτον;
21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam ? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam.	21 Και δια τι δεν συγχωρεις την παραβασιν μου και αφαιρεις την ανομιαν μου; διοτι μετ' ολιγον θελω κοιμασθαι εν τω χωματι? και το πρωι θελεις με ζητησει, και δεν θελω υπαρχει.