Jó 7
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142
Gen
Ex
Lv
Nm
Deut
Ios
Iudc
Ruth
1 Re
2 Re
3 Re
4 Re
1 Par
2 Par
Esd
Neh
Tob
Iudt
Esth
1 Mach
2 Mach
Iob
Ps
Prov
Eccle
Cant
Sap
Eccli
Isa
Ier
Lam
Bar
Ez
Dan
Os
Ioel
Am
Abd
Ion
Mi
Nah
Hab
Soph
Agg
Zach
Mal
Mt
Mc
Lc
Io
Act
Rom
1Cor
2Cor
Gal
Eph
Phil
Col
1 Thess
2 Thess
1 Tim
2 Tim
Tit
Philem
Hebr
Iac
1 Pt
2 Pt
1 Io
2 Io
3 Io
Iud
Apoc
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
VULGATA | EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS |
---|---|
1 Militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercenarii dies ejus. | 1 ¿No es una servidumbre la vida del hombre sobre la tierra? ¿No son sus jornadas las de un asalariado? |
2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui, | 2 ¿Como un esclavo que suspira por la sombra, como un asalariado que espera su jornal, |
3 sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi. | 3 así me han tocado en herencia meses vacíos, me han sido asignadas noches de dolor. |
4 Si dormiero, dicam : Quando consurgam ? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras. | 4 Al acostarme, pienso: «¿Cuándo me levantaré?». Pero la noche se hace muy larga y soy presa de la inquietud hasta la aurora. |
5 Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est. | 5 Gusanos y costras polvorientas cubren mi carne, mi piel se agrieta y supura. |
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe. | 6 Mis días corrieron más veloces que una lanzadera: al terminarse el hilo, llegaron a su fin. |
7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona. | 7 Recuerda que mi vida es un soplo y que mis ojos no verán más la felicidad. |
8 Nec aspiciet me visus hominis ; oculi tui in me, et non subsistam. | 8 El ojo que ahora me mira, ya no me verá; me buscará tu mirada, pero ya no existiré. |
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. | 9 Una nube se disipa y desaparece: así el que baja al Abismo no sube más. |
10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus ejus. | 10 No regresa otra vez a su casa ni el lugar donde estaba lo vuelve a ver. |
11 Quapropter et ego non parcam ori meo : loquar in tribulatione spiritus mei ; confabulabor cum amaritudine animæ meæ. | 11 Por eso, no voy a refrenar mi lengua: hablaré con toda la angustia de mi espíritu, me quejaré con amargura en el alma. |
12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere ? | 12 ¿Acaso yo soy el Mar o el Dragón marino para que dispongas una guardia contra mí? |
13 Si dixero : Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo : | 13 Cuando pienso: «Mi lecho me consolará, mi cama compartirá mis quejidos», |
14 terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties. | 14 entonces tú me horrorizas con sueños y me sobresaltas con visiones. |
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. | 15 ¡Más me valdría ser estrangulado, prefiero la muerte a estos huesos despreciables! |
16 Desperavi : nequaquam ultra jam vivam : parce mihi, nihil enim sunt dies mei. | 16 Yo no viviré eternamente: déjame solo, porque mis días son un soplo. |
17 Quid est homo, quia magnificas eum ? aut quid apponis erga eum cor tuum ? | 17 ¿Qué es el hombre para que lo tengas tan en cuenta y fijes en él tu atención, |
18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum. | 18 visitándolo cada mañana y examinándolo a cada instante? |
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam ? | 19 ¿Cuándo dejarás de mirarme? ¿No me darás tregua ni para tragar saliva? |
20 Peccavi ; quid faciam tibi, o custos hominum ? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis ? | 20 Si pequé, ¿qué daño te hice, a ti, guardián de los hombres? ¿Por qué me has tomado como blanco y me he convertido en una carga para ti? |
21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam ? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam. | 21 ¿Por qué no perdonas mis ofensas y pasas por alto mis culpas? ¡Mira que muy pronto me acostaré en el polvo, me buscarás, y ya no existiré! |