Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Jó 7


font
VULGATAEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercenarii dies ejus.
1 ¿No es una servidumbre la vida del hombre sobre la tierra? ¿No son sus jornadas las de un asalariado?
2 Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
2 ¿Como un esclavo que suspira por la sombra, como un asalariado que espera su jornal,
3 sic et ego habui menses vacuos,
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
3 así me han tocado en herencia meses vacíos, me han sido asignadas noches de dolor.
4 Si dormiero, dicam : Quando consurgam ?
et rursum expectabo vesperam,
et replebor doloribus usque ad tenebras.
4 Al acostarme, pienso: «¿Cuándo me levantaré?». Pero la noche se hace muy larga y soy presa de la inquietud hasta la aurora.
5 Induta est caro mea putredine,
et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
5 Gusanos y costras polvorientas cubren mi carne, mi piel se agrieta y supura.
6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur,
et consumpti sunt absque ulla spe.
6 Mis días corrieron más veloces que una lanzadera: al terminarse el hilo, llegaron a su fin.
7 Memento quia ventus est vita mea,
et non revertetur oculus meus ut videat bona.
7 Recuerda que mi vida es un soplo y que mis ojos no verán más la felicidad.
8 Nec aspiciet me visus hominis ;
oculi tui in me, et non subsistam.
8 El ojo que ahora me mira, ya no me verá; me buscará tu mirada, pero ya no existiré.
9 Sicut consumitur nubes, et pertransit,
sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.
9 Una nube se disipa y desaparece: así el que baja al Abismo no sube más.
10 Nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus ejus.
10 No regresa otra vez a su casa ni el lugar donde estaba lo vuelve a ver.
11 Quapropter et ego non parcam ori meo :
loquar in tribulatione spiritus mei ;
confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
11 Por eso, no voy a refrenar mi lengua: hablaré con toda la angustia de mi espíritu, me quejaré con amargura en el alma.
12 Numquid mare ego sum, aut cetus,
quia circumdedisti me carcere ?
12 ¿Acaso yo soy el Mar o el Dragón marino para que dispongas una guardia contra mí?
13 Si dixero : Consolabitur me lectulus meus,
et relevabor loquens mecum in strato meo :
13 Cuando pienso: «Mi lecho me consolará, mi cama compartirá mis quejidos»,
14 terrebis me per somnia,
et per visiones horrore concuties.
14 entonces tú me horrorizas con sueños y me sobresaltas con visiones.
15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
15 ¡Más me valdría ser estrangulado, prefiero la muerte a estos huesos despreciables!
16 Desperavi : nequaquam ultra jam vivam :
parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
16 Yo no viviré eternamente: déjame solo, porque mis días son un soplo.
17 Quid est homo, quia magnificas eum ?
aut quid apponis erga eum cor tuum ?
17 ¿Qué es el hombre para que lo tengas tan en cuenta y fijes en él tu atención,
18 Visitas eum diluculo,
et subito probas illum.
18 visitándolo cada mañana y examinándolo a cada instante?
19 Usquequo non parcis mihi,
nec dimittis me ut glutiam salivam meam ?
19 ¿Cuándo dejarás de mirarme? ¿No me darás tregua ni para tragar saliva?
20 Peccavi ; quid faciam tibi, o custos hominum ?
quare posuisti me contrarium tibi,
et factus sum mihimetipsi gravis ?
20 Si pequé, ¿qué daño te hice, a ti, guardián de los hombres? ¿Por qué me has tomado como blanco y me he convertido en una carga para ti?
21 Cur non tollis peccatum meum,
et quare non aufers iniquitatem meam ?
ecce nunc in pulvere dormiam,
et si mane me quæsieris, non subsistam.
21 ¿Por qué no perdonas mis ofensas y pasas por alto mis culpas? ¡Mira que muy pronto me acostaré en el polvo, me buscarás, y ya no existiré!