1 Locutus est Dominus ad Moysen dicens: | 1 וידבר יהוה אל משה לאמר |
2 “ Loquere ad filios Israel et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram habitationis vestrae, quam ego dabo vobis, | 2 דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם כי תבאו אל ארץ מושבתיכם אשר אני נתן לכם |
3 et feceritis oblationem Domino in holocaustum aut victimam vota solventes vel sponte offerentes munera aut in sollemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino de bobus sive de ovibus, | 3 ועשיתם אשה ליהוה עלה או זבח לפלא נדר או בנדבה או במעדיכם לעשות ריח ניחח ליהוה מן הבקר או מן הצאן |
4 offeret, quicumque immolaverit victimam, sacrificium similae decimam partem ephi conspersae oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin, | 4 והקריב המקריב קרבנו ליהוה מנחה סלת עשרון בלול ברבעית ההין שמן |
5 et vinum ad liba fundenda eiusdem mensurae dabit in holocaustum sive in victimam per agnos singulos. | 5 ויין לנסך רביעית ההין תעשה על העלה או לזבח לכבש האחד |
6 Per arietes erit sacrificium similae duarum decimarum, quae conspersa sit oleo tertiae partis hin; | 6 או לאיל תעשה מנחה סלת שני עשרנים בלולה בשמן שלשית ההין |
7 et vinum ad libamentum tertiae partis eiusdem mensurae offeret in odorem suavitatis Domino. | 7 ויין לנסך שלשית ההין תקריב ריח ניחח ליהוה |
8 Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas, | 8 וכי תעשה בן בקר עלה או זבח לפלא נדר או שלמים ליהוה |
9 dabis per singulos boves similae tres decimas conspersae oleo, quod habeat medium mensurae hin, | 9 והקריב על בן הבקר מנחה סלת שלשה עשרנים בלול בשמן חצי ההין |
10 et vinum ad liba fundenda eiusdem mensurae in oblationem suavissimi odoris Domino. | 10 ויין תקריב לנסך חצי ההין אשה ריח ניחח ליהוה |
11 Sic facies per singulos boves et arietes et agnos et capras. | 11 ככה יעשה לשור האחד או לאיל האחד או לשה בכבשים או בעזים |
12 Secundum numerum victimarum quas offeretis, ita facietis singulis secundum numerum earum.
| 12 כמספר אשר תעשו ככה תעשו לאחד כמספרם |
13 Omnis indigena eodem ritu offeret sacrificium ignis in odorem suavitatis Domino.
| 13 כל האזרח יעשה ככה את אלה להקריב אשה ריח ניחח ליהוה |
14 Et omnis peregrinus, qui habitat vobiscum vel qui commoratur in medio vestri in omnibus generationibus vestris, offeret sacrificium ignis in odorem suavitatis Domino eodem modo sicut et vos.
| 14 וכי יגור אתכם גר או אשר בתוככם לדרתיכם ועשה אשה ריח ניחח ליהוה כאשר תעשו כן יעשה |
15 Unum praeceptum erit tam vobis quam advenis pro omnibus generationibus vestris coram Domino.
| 15 הקהל חקה אחת לכם ולגר הגר חקת עולם לדרתיכם ככם כגר יהיה לפני יהוה |
16 Una lex erit atque unum iudicium tam vobis quam advenis, qui vobiscum commorantur ”.
| 16 תורה אחת ומשפט אחד יהיה לכם ולגר הגר אתכם |
17 Locutus est Dominus ad Moysen dicens: | 17 וידבר יהוה אל משה לאמר |
18 “ Loquere filiis Israel et dices ad eos: Cum veneritis in terram, quam dabo vobis, | 18 דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם בבאכם אל הארץ אשר אני מביא אתכם שמה |
19 et comederitis de panibus regionis illius, separabitis donaria Domino | 19 והיה באכלכם מלחם הארץ תרימו תרומה ליהוה |
20 de pulmento placentam. Sicut de areis donaria separatis, | 20 ראשית ערסתכם חלה תרימו תרומה כתרומת גרן כן תרימו אתה |
21 ita et de pulmentis dabitis ea Domino.
| 21 מראשית ערסתיכם תתנו ליהוה תרומה לדרתיכם |
22 Quod si per ignorantiam praeterieritis quidquam horum, quae locutus est Dominus ad Moysen | 22 וכי תשגו ולא תעשו את כל המצות האלה אשר דבר יהוה אל משה |
23 et mandavit per eum ad vos a die, qua coepit iubere et ultra ad generationes vestras, | 23 את כל אשר צוה יהוה אליכם ביד משה מן היום אשר צוה יהוה והלאה לדרתיכם |
24 si longe ab oculis congregationis, offeret congregatio vitulum de armento, holocaustum in odorem placabilem Domino et oblationem ac liba eius, ut caeremoniae postulant, hircumque pro peccato. | 24 והיה אם מעיני העדה נעשתה לשגגה ועשו כל העדה פר בן בקר אחד לעלה לריח ניחח ליהוה ומנחתו ונסכו כמשפט ושעיר עזים אחד לחטת |
25 Et expiabit sacerdos pro omni congregatione filiorum Israel, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes sacrificium ignis Domino pro se et pro peccato atque errore suo. | 25 וכפר הכהן על כל עדת בני ישראל ונסלח להם כי שגגה הוא והם הביאו את קרבנם אשה ליהוה וחטאתם לפני יהוה על שגגתם |
26 Et dimittetur universae plebi filiorum Israel et advenis, qui peregrinantur inter eos, quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam.
| 26 ונסלח לכל עדת בני ישראל ולגר הגר בתוכם כי לכל העם בשגגה |
27 Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo. | 27 ואם נפש אחת תחטא בשגגה והקריבה עז בת שנתה לחטאת |
28 Et expiabit pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino; expiabit pro ea, et dimittetur illi. | 28 וכפר הכהן על הנפש השגגת בחטאה בשגגה לפני יהוה לכפר עליו ונסלח לו |
29 Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes.
| 29 האזרח בבני ישראל ולגר הגר בתוכם תורה אחת יהיה לכם לעשה בשגגה |
30 Anima vero, quae per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille sive peregrinus, quoniam adversus Dominum rebellis fuit, peribit de populo suo. | 30 והנפש אשר תעשה ביד רמה מן האזרח ומן הגר את יהוה הוא מגדף ונכרתה הנפש ההוא מקרב עמה |
31 Verbum enim Domini contempsit et praeceptum illius fecit irritum; idcirco delebitur et portabit iniquitatem suam ”.
| 31 כי דבר יהוה בזה ואת מצותו הפר הכרת תכרת הנפש ההוא עונה בה |
32 Factum est autem, cum essent filii Israel in solitudine et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati, | 32 ויהיו בני ישראל במדבר וימצאו איש מקשש עצים ביום השבת |
33 obtulerunt eum Moysi et Aaron et universae congregationi, | 33 ויקריבו אתו המצאים אתו מקשש עצים אל משה ואל אהרן ואל כל העדה |
34 qui recluserunt eum in carcerem nescientes quid super eo facere deberent. | 34 ויניחו אתו במשמר כי לא פרש מה יעשה לו |
35 Dixitque Dominus ad Moysen: “ Morte moriatur homo iste; obruat eum lapidibus omnis turba extra castra ”. | 35 ויאמר יהוה אל משה מות יומת האיש רגום אתו באבנים כל העדה מחוץ למחנה |
36 Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus; et mortuus est, sicut praeceperat Dominus.
| 36 ויציאו אתו כל העדה אל מחוץ למחנה וירגמו אתו באבנים וימת כאשר צוה יהוה את משה |
37 Dixit quoque Dominus ad Moysen: | 37 ויאמר יהוה אל משה לאמר |
38 “ Loquere filiis Israel et dices ad eos, ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum ponentes in eis vittas hyacinthinas. | 38 דבר אל בני ישראל ואמרת אלהם ועשו להם ציצת על כנפי בגדיהם לדרתם ונתנו על ציצת הכנף פתיל תכלת |
39 Quas cum videbitis, recordabimini omnium mandatorum Domini eaque facietis nec sequamini cogitationes vestras et oculos per res varias fornicantes, | 39 והיה לכם לציצת וראיתם אתו וזכרתם את כל מצות יהוה ועשיתם אתם ולא תתרו אחרי לבבכם ואחרי עיניכם אשר אתם זנים אחריהם |
40 sed magis memores omnium praeceptorum meorum faciatis ea sitisque sancti Deo vestro. | 40 למען תזכרו ועשיתם את כל מצותי והייתם קדשים לאלהיכם |
41 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Aegypti, ut essem Deus vester. Ego Dominus Deus vester ”.
| 41 אני יהוה אלהיכם אשר הוצאתי אתכם מארץ מצרים להיות לכם לאלהים אני יהוה אלהיכם |