Baruch 4

NOVA VULGATA	Biblia Tysiąclecia
1 Ipsa est liber praeceptorum Dei et lex, quae permanet in aeter num. Omnes, qui tenent eam, ad vitam; qui autem relinquunt eam, morientur.	1 Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.
2 Convertere, Iacob, et apprehende eam; perambula ad splendorem in lumine eius.	2 Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła!
3 Noli dare alteri gloriam tuam et dignitates tuas genti alienae.	3 Nie dawaj chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów!
4 Beati sumus, Israel, quia, quae placent Deo, nobis nota sunt.	4 Szczęśliwi jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba.
5 Confide, popule meus, memoria Israel:	5 Bądź dobrej myśli, narodzie mój, pamiątko Izraela!
6 venumdati estis gentibus non in perditionem, sed, quia irritastis Deum, traditi estis adversariis.	6 Zostaliście zaprzedani poganom, ale nie na zatracenie; dlatego zostaliście wydani nieprzyjaciołom, iż pobudziliście Boga do gniewu.
7 Exacerbastis enim eum, qui fecit vos, sacrificantes daemonibus et non Deo.	7 Rozgniewaliście bowiem Stworzyciela swego ofiarami składanymi złym duchom, a nie Bogu.
8 Obliti autem estis Deum, qui vos pavit, Deum aeternum, et contristastis eam, quae vos enutrivit, Ierusalem.	8 Zapomnieliście o waszym Żywicielu, Bogu wiekuistym, zasmuciliście też Jerozolimę, która was wychowała.
9 Vidit enim supervenientem vobis iram a Deo et dixit: “ Audite, vicinae Sion: Superinduxit mihi Deus luctum magnum.	9 Widziała bowiem przychodzący na was gniew Boży i rzekła: "Słuchajcie, sąsiedzi Syjonu, Bóg zasmucił mnie bardzo,
10 Vidi enim captivitatem filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.	10 widzę bowiem niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.
11 Nutrivi enim illos cum iucunditate, dimisi autem illos cum fletu et luctu.	11 Wyżywiłam ich z radością, a odesłałam z płaczem i smutkiem.
12 Nemo gaudeat super me, viduam et derelictam a multis; desolata sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.	12 Niech nikt się nie śmieje, żem wdowa i opuszczona przez wielu. Zostałam opuszczona z powodu grzechów dzieci moich, ponieważ wyłamały się spod prawa Bożego.
13 Iustificationes autem eius non cognoverunt neque ambulaverunt in viis mandatorum Dei neque semitas disciplinae in iustitia eius ingressi sunt.	13 Nie poznały słusznych rozporządzeń Twoich ani nie kroczyły drogami przykazań Bożych, ani nie weszły na ścieżki wychowania w Twojej sprawiedliwości.
14 Veniant vicinae Sion; et memores estote captivitatis filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.	14 Przyjdźcie, sąsiedzi Syjonu! Przypomnijcie sobie niewolę moich synów i córek, jaką im zesłał Przedwieczny.
15 Superinduxit enim illis gentem de longinquo, gentem improbam et alterius linguae, qui non sunt reveriti senem neque parvulorum miserti sunt	15 Sprowadził na nich naród z daleka, naród bezczelny, obcego języka, który nie uszanował starca ani nie ulitował się nad dzieckiem.
16 et abduxerunt dilectos viduae et a filiabus unicam desolaverunt ”.	16 Uprowadził umiłowanych Wdowy i pozbawił córek Opuszczoną.
17 Ego autem, quid possum adiuvare vos?	17 Ja zaś jak wam mogę pomóc?
18 Qui enim superinduxit in vos mala, eripiet vos de manu inimicorum vestrorum.	18 Ten, który zesłał na was to zło, wybawi was z rąk nieprzyjaciół.
19 Abite, filii, abite; ego enim derelicta sum sola.	19 Idźcie, dzieci, idźcie, ja zaś sama i opuszczona zostać muszę.
20 Exui me stola pacis, indui autem me cilicio obsecrationis meae, clamabo ad Aeternum in diebus meis.	20 Zdjęłam szatę pokoju, a przyoblekłam się w wór mojej modlitwy i wołać będę do Przedwiecznego w czasie dni moich.
21 Confidite, filii, clamate ad Deum, et eripiet vos de dominatione, de manu inimicorum.	21 Miejcie ufność, dzieci, wołajcie do Boga, a wyrwie was z mocy, z ręki nieprzyjaciół.
22 Ego enim speravi ab Aeterno salutem vestram; et venit mihi gaudium a Sancto super misericordia, quae veniet vobis cito ab Aeterno, salutari vestro.	22 Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca.
23 Emisi enim vos cum luctu et fletu; reddet autem mihi vos Deus cum gaudio et laetitia in aeternum.	23 Wysłałam was ze smutkiem i płaczem, a Bóg odda mi was z radością i weselem na wieki.
24 Nam, sicut nunc viderunt vicinae Sion vestram captivitatem, sic videbunt cito a Deo vestram salutem, quae superveniet vobis cum magna gloria et splendore Aeterni.	24 Jak bowiem teraz sąsiedzi Syjonu widzieli wasze wygnanie, tak oglądać będą wasze zbawienie, sprawione przez Boga, które przyjdzie wam z wielką chwałą i okazałością Przedwiecznego.
25 Filii, patienter sustinete iram, quae vobis a Deo supervenit; persecutus est te inimicus tuus, sed cito videbis perditionem in cervicem eorum ascendentem.	25 Dzieci, cierpliwie znieście gniew, jaki Bóg zesłał na was. Prześladuje cię twój nieprzyjaciel, ale wnet ujrzysz zagładę jego i na karku jego staniesz.
26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas, ducti sunt ut grex direptus ab inimicis.	26 Moje dzieci pieszczone szły drogami przykrymi, zostały uprowadzone jak stado zagrabione przez nieprzyjaciół.
27 Confidite, filii, et clamate ad Deum; erit enim vestra ab inductore memoria.	27 Ufajcie, dzieci, wołajcie do Boga, a Ten, który dopuścił to na was, będzie pamiętał o was.
28 Nam sicut fuit mens vestra, ut erraretis a Deo, conversi decuplate studium quaerendi eum;	28 Jak bowiem błądząc myśleliście o odstąpieniu od Boga, tak teraz, nawróciwszy się, szukajcie Go dziesięciokrotnie.
29 qui enim induxit in vos mala, inducet in vos aeternam iucunditatem cum salute vestra.	29 Albowiem Ten, co zesłał na was to zło, przywiedzie radość wieczną wraz z wybawieniem waszym".
30 Confide, Ierusalem; consolabitur enim te, qui te nominavit.	30 Nie upadaj na duchu, Jeruzalem, pocieszy cię Ten, który ci nadał imię.
31 Miseri, qui te nocuerunt et qui exsultati sunt in casu tuo!	31 Biada tym, którzy cię skrzywdzili i cieszą się z twego nieszczęścia.
32 Miserae civitates, quibus servierunt filii tui; misera, quae accepit filios tuos!	32 Biada tym miastom, którym służą twe dzieci, biada temu, które przyjęło twych synów.
33 Sicut enim gavisa est in tua ruina et laetata est in tuo casu, ita contristabitur in sua solitudine.	33 Jak bowiem cieszyło się twoim zniszczeniem i radowało się twoim upadkiem, tak będzie zasmucone własnym spustoszeniem.
34 Et amputabo exsultationem multitudinis, et laetitia eius erit in luctum.	34 Odbiorę mu radość z wielkiej liczby mieszkańców, a pycha jego przemieni się w smutek.
35 Ignis enim superveniet illi ab Aeterno in dies longinquos, et inhabitabitur a daemoniis plurimum temporis.	35 Albowiem Przedwieczny ześle na nie ogień przez wiele dni i długi czas złe duchy zamieszkiwać je będą.
36 Circumspice ad orientem, Ierusalem, et vide iucunditatem, quae a Deo tibi superventura est.	36 Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci przychodzi od Pana.
37 Ecce veniunt filii tui, quos emisisti, veniunt congregati ab ortu usque ad occasum verbo Sancti, gaudentes in Dei gloria.	37 Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.