Baruc 4

NOVA VULGATA	VULGATA
1 Ipsa est liber praeceptorum Dei et lex, quae permanet in aeter num. Omnes, qui tenent eam, ad vitam; qui autem relinquunt eam, morientur.	1 Hic liber mandatorum Dei, et lex quæ est in æternum : omnes qui tenent eam pervenient ad vitam : qui autem dereliquerunt eam, in mortem.
2 Convertere, Iacob, et apprehende eam; perambula ad splendorem in lumine eius.	2 Convertere, Jacob, et apprehende eam : ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.
3 Noli dare alteri gloriam tuam et dignitates tuas genti alienae.	3 Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienæ.
4 Beati sumus, Israel, quia, quae placent Deo, nobis nota sunt.	4 Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.
5 Confide, popule meus, memoria Israel:	5 Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël :
6 venumdati estis gentibus non in perditionem, sed, quia irritastis Deum, traditi estis adversariis.	6 venundati estis gentibus non in perditionem : sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis.
7 Exacerbastis enim eum, qui fecit vos, sacrificantes daemonibus et non Deo.	7 Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum, immolantes dæmoniis, et non Deo.
8 Obliti autem estis Deum, qui vos pavit, Deum aeternum, et contristastis eam, quae vos enutrivit, Ierusalem.	8 Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Jerusalem.
9 Vidit enim supervenientem vobis iram a Deo et dixit: “ Audite, vicinae Sion: Superinduxit mihi Deus luctum magnum.	9 Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit : Audite, confines Sion : adduxit enim mihi Deus luctum magnum.
10 Vidi enim captivitatem filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.	10 Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum et filiarum, quam superduxit illis Æternus.
11 Nutrivi enim illos cum iucunditate, dimisi autem illos cum fletu et luctu.	11 Nutrivi enim illos cum jucunditate ; dimisi autem illos cum fletu et luctu.
12 Nemo gaudeat super me, viduam et derelictam a multis; desolata sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.	12 Nemo gaudeat super me viduam et desolatam : a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.
13 Iustificationes autem eius non cognoverunt neque ambulaverunt in viis mandatorum Dei neque semitas disciplinae in iustitia eius ingressi sunt.	13 Justitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.
14 Veniant vicinae Sion; et memores estote captivitatis filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.	14 Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum, quam superduxit illis Æternus.
15 Superinduxit enim illis gentem de longinquo, gentem improbam et alterius linguae, qui non sunt reveriti senem neque parvulorum miserti sunt	15 Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguæ,
16 et abduxerunt dilectos viduae et a filiabus unicam desolaverunt ”.	16 qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduæ, et a filiis unicam desolaverunt.
17 Ego autem, quid possum adiuvare vos?	17 Ego autem, quid possum adjuvare vos ?
18 Qui enim superinduxit in vos mala, eripiet vos de manu inimicorum vestrorum.	18 qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.
19 Abite, filii, abite; ego enim derelicta sum sola.	19 Ambulate, filii, ambulate : ego enim derelicta sum sola.
20 Exui me stola pacis, indui autem me cilicio obsecrationis meae, clamabo ad Aeternum in diebus meis.	20 Exui me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis.
21 Confidite, filii, clamate ad Deum, et eripiet vos de dominatione, de manu inimicorum.	21 Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum.
22 Ego enim speravi ab Aeterno salutem vestram; et venit mihi gaudium a Sancto super misericordia, quae veniet vobis cito ab Aeterno, salutari vestro.	22 Ego enim speravi in æternum salutem vestram, et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.
23 Emisi enim vos cum luctu et fletu; reddet autem mihi vos Deus cum gaudio et laetitia in aeternum.	23 Emisi enim vos cum luctu et ploratu : reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et jucunditate in sempiternum.
24 Nam, sicut nunc viderunt vicinae Sion vestram captivitatem, sic videbunt cito a Deo vestram salutem, quae superveniet vobis cum magna gloria et splendore Aeterni.	24 Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.
25 Filii, patienter sustinete iram, quae vobis a Deo supervenit; persecutus est te inimicus tuus, sed cito videbis perditionem in cervicem eorum ascendentem.	25 Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis : persecutus est enim te inimicus tuus : sed cito videbis perditionem ipsius, et super cervices ipsius ascendes.
26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas, ducti sunt ut grex direptus ab inimicis.	26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas : ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.
27 Confidite, filii, et clamate ad Deum; erit enim vestra ab inductore memoria.	27 Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum : erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.
28 Nam sicut fuit mens vestra, ut erraretis a Deo, conversi decuplate studium quaerendi eum;	28 Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo, decies tantum iterum convertentes requiretis eum :
29 qui enim induxit in vos mala, inducet in vos aeternam iucunditatem cum salute vestra.	29 qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.
30 Confide, Ierusalem; consolabitur enim te, qui te nominavit.	30 Animæquior esto, Jerusalem : exhortatur enim te, qui te nominavit.
31 Miseri, qui te nocuerunt et qui exsultati sunt in casu tuo!	31 Nocentes peribunt, qui te vexaverunt : et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.
32 Miserae civitates, quibus servierunt filii tui; misera, quae accepit filios tuos!	32 Civitates quibus servierunt filii tui, punientur, et quæ accepit filios tuos.
33 Sicut enim gavisa est in tua ruina et laetata est in tuo casu, ita contristabitur in sua solitudine.	33 Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione,
34 Et amputabo exsultationem multitudinis, et laetitia eius erit in luctum.	34 et amputabitur exsultatio multitudinis ejus, et gaudimonium ejus erit in luctum.
35 Ignis enim superveniet illi ab Aeterno in dies longinquos, et inhabitabitur a daemoniis plurimum temporis.	35 Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus, et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.
36 Circumspice ad orientem, Ierusalem, et vide iucunditatem, quae a Deo tibi superventura est.	36 Circumspice, Jerusalem, ad orientem, et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.
37 Ecce veniunt filii tui, quos emisisti, veniunt congregati ab ortu usque ad occasum verbo Sancti, gaudentes in Dei gloria.	37 Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos : veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti, gaudentes in honorem Dei.