1 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: | 1 Il Signore parlò a Mosè e disse: |
2 “ Loquere fi liis Israel et dices ad eos: Homo, qui votum fecerit et spoponderit Deo animas, sub aestimatione dabit pretium: | 2 «Parla agli Israeliti dicendo loro: “Se qualcuno vorrà adempiere un voto in onore del Signore, basandosi su valutazioni corrispondenti alle persone, |
3 si fuerit masculus a vicesimo usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii; | 3 eccone i valori: per un uomo dai venti ai sessant’anni, il valore è di cinquanta sicli d’argento, conformi al siclo del santuario; |
4 si mulier, triginta. | 4 invece per una donna, il valore è di trenta sicli. |
5 A quinto autem anno usque ad vicesimum masculus dabit viginti siclos, femina decem; | 5 Dai cinque ai venti anni, il valore è di venti sicli per un maschio e di dieci sicli per una femmina. |
6 ab uno mense usque ad annum quintum pro masculo dabuntur quinque sicli, pro femina tres; | 6 Da un mese a cinque anni, il valore è di cinque sicli d’argento per un maschio e di tre sicli d’argento per una femmina. |
7 sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos, femina decem. | 7 Dai sessant’anni in su, il valore è di quindici sicli per un maschio e di dieci sicli per una femmina. |
8 Si pauper fuerit et aestimationem reddere non valebit, sistet eum coram sacerdote, et quantum ille aestimaverit et viderit posse reddere, tantum dabit.
| 8 Se colui che ha fatto il voto è troppo povero per pagare la somma fissata, dovrà presentare al sacerdote la persona consacrata con voto e il sacerdote ne farà la stima. Il sacerdote farà la stima in proporzione dei mezzi di colui che ha fatto il voto.
|
9 Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit | 9 Se si tratta di animali che possono essere presentati in offerta al Signore, ogni animale donato al Signore sarà cosa santa. |
10 et mutari non poterit, id est nec melius malo nec peius bono. Quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino. | 10 Non lo si potrà commutare, né si potrà sostituire un animale di qualità con uno difettoso né uno difettoso con uno di buona qualità; se tuttavia qualcuno sostituisse un animale all’altro, entrambi gli animali diverranno cosa sacra. |
11 Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem, | 11 Se invece si tratta di qualunque animale impuro, che non si può presentare come offerta al Signore, l’animale sarà portato davanti al sacerdote; |
12 qui diiudicans utrum bonum an malum sit, sicut statuet pretium, sic erit. | 12 egli valuterà se l’animale è in buono o cattivo stato e si starà al valore stabilito dal sacerdote. |
13 Quod si redimere illud voluerit is qui offert, addet supra aestimationem quintam partem.
| 13 Ma se qualcuno lo vorrà riscattare, aggiungerà un quinto al valore fissato.
|
14 Homo si voverit domum suam et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et iuxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, stabit. | 14 Se qualcuno vorrà consacrare la sua casa come cosa sacra al Signore, il sacerdote ne farà la stima secondo che essa sia in buono o in cattivo stato; si starà alla stima stabilita dal sacerdote. |
15 Sin autem ille, qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem aestimationis supra et habebit domum.
| 15 Se colui che ha consacrato la sua casa la vorrà riscattare, aggiungerà un quinto al prezzo della stima e sarà sua.
|
16 Quod si agrum possessionis suae voverit et consecraverit Domino, iuxta mensuram sementis aestimabitur pretium: si triginta homer hordei seritur terra, quinquaginta siclis aestimabitur argenti. | 16 Se qualcuno vorrà consacrare al Signore un terreno del suo patrimonio, il suo valore sarà stabilito in proporzione alla semente: cinquanta sicli d’argento per un homer di seme d’orzo. |
17 Si statim ab anno iobelei voverit agrum, quanto valere potest, tanto aestimabitur. | 17 Se consacra il suo campo dall’anno del giubileo, il prezzo resterà intero secondo la stima; |
18 Sin autem post aliquantum temporis, supputabit ei sacerdos pecuniam iuxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad iobeleum, et detrahetur ex pretio. | 18 ma se lo consacra dopo il giubileo, il sacerdote ne valuterà il prezzo in proporzione agli anni che rimangono fino al giubileo e si farà una detrazione dalla stima. |
19 Quod si voluerit redimere agrum ille, qui voverat, addet quintam partem aestimatae pecuniae et possidebit eum. | 19 Se colui che ha consacrato il pezzo di terra lo vorrà riscattare, aggiungerà un quinto all’ammontare della stima e resterà suo. |
20 Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet vendiderit, ultra redimi non poterit; | 20 Se non riscatta il pezzo di terra e lo vende a un altro, non lo si potrà più riscattare; |
21 sed, cum iobelei venerit dies, sanctum erit Domino sicut ager anathematis; sacerdotis erit possessio eius. | 21 ma quel pezzo di terra, quando al giubileo il compratore ne uscirà, sarà sacro al Signore, come un campo votato allo sterminio, e diventerà proprietà del sacerdote. |
22 Quod si agrum emptum, qui non est de possessione maiorum, sanctificare voluerit Domino, | 22 Se uno vorrà consacrare al Signore un pezzo di terra comprato, che non fa parte del suo patrimonio, |
23 supputabit ei sacerdos iuxta annorum numerum usque ad iobeleum pretium, quod dabit ille, qui voverat, in ipso die ut sanctum Domino. | 23 il sacerdote valuterà l’ammontare del prezzo fino all’anno del giubileo; quel tale pagherà il giorno stesso il prezzo fissato, come cosa consacrata al Signore. |
24 In anno autem iobelei revertetur ager ad priorem dominum, qui vendiderat eum et habuerat in sortem possessionis suae.
| 24 Nell’anno del giubileo la terra tornerà a colui da cui fu comprata e del cui patrimonio faceva parte.
|
25 Omnis aestimatio siclo sanctuarii ponderabitur; siclus viginti gera habet.
| 25 Ogni valutazione si farà sulla base del siclo del santuario: il siclo corrisponde a venti ghera.
|
26 Primogenita, quae de animalibus ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere: sive bos sive ovis fuerit, Domini sunt. | 26 Tuttavia nessuno potrà consacrare un primogenito del bestiame, il quale appartiene già al Signore, perché primogenito: sia esso di grosso bestiame o di bestiame minuto, appartiene al Signore. |
27 Quod si immundum est animal, redimet, qui obtulit, iuxta aestimationem et addet quintam partem pretii; si redimere noluerit, vendetur quanto fuerit.
| 27 Se si tratta di un animale impuro, lo si riscatterà al prezzo di stima, aggiungendovi un quinto; se non è riscattato, sarà venduto al prezzo di stima.
|
28 Omne anathema, quod aliquis vir consecrat Domino de omni possessione sua, sive homo fuerit sive animal sive ager, non veniet nec redimi poterit; quidquid semel fuerit consecratum, sanctum sanctorum erit Domino. | 28 Nondimeno, quanto uno avrà consacrato al Signore con voto di sterminio, fra le cose che gli appartengono, persona, animale o pezzo di terra del suo patrimonio, non potrà essere né venduto né riscattato; ogni cosa votata allo sterminio è cosa santissima, riservata al Signore. |
29 Et omnis homo, qui ut anathema offertur, non redimetur, sed morte morietur.
| 29 Nessuna persona votata allo sterminio potrà essere riscattata; dovrà essere messa a morte.
|
30 Omnes decimae terrae sive de frugibus sive de pomis arborum Domini sunt, sanctum Domino. | 30 Ogni decima della terra, cioè delle granaglie del suolo e dei frutti degli alberi, appartiene al Signore: è cosa consacrata al Signore. |
31 Si quis autem voluerit redimere aliquid de decimis suis, addet quintam partem. | 31 Se uno vuole riscattare una parte della sua decima, vi aggiungerà un quinto. |
32 Omnes decimae boves et oves et caprae, quae sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, erit sanctum Domino. | 32 Ogni decima del bestiame grosso o minuto, ossia il decimo capo di quanto passa sotto la verga del pastore, sarà consacrata al Signore. |
33 Non discernetur inter bonum et malum nec altero commutabitur; si quis mutaverit, et quod mutatum est et pro quo mutatum est, sanctum erit et non redimetur ”.
| 33 Non si farà cernita fra animale migliore e peggiore, né si faranno sostituzioni; qualora però avvenisse una sostituzione, entrambi gli animali diverranno cosa sacra: non si potranno riscattare”».
|
34 Haec sunt praecepta, quae mandavit Dominus Moysi ad filios Israel in monte Sinai.
| 34 Questi sono i comandi che il Signore diede a Mosè per gli Israeliti sul monte Sinai. |