Levitico 25

¹ Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai di cens:

² “ Loquere filiis Israel et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, sabbatizet terra sabbatum Domino.

³ Sex annis seres agrum tuum et sex annis putabis vineam tuam colligesque fructus eius;

⁴ septimo autem anno, sabbatum requietionis erit terrae, sabbatum Domino: agrum tuum non seres et vineam tuam non putabis.

⁵ Quae sponte gignit humus, non metes et uvas vineae tuae non putatae non colliges quasi vindemiam; annus enim requietionis erit terrae.

⁶ Et erit sabbatum terrae vobis in cibum: tibi et servo tuo, ancillae et mercennario tuo et advenis, qui peregrinantur apud te,

⁷ iumentis tuis et animalibus, quae in terra tua sunt, omnia, quae nascuntur, praebebunt cibum.

⁸ Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est septem septies, quae simul faciunt annos quadraginta novem;

⁹ et clanges bucina mense septimo, decima die mensis expiationis die clangetis tuba in universa terra vestra.

¹⁰ Sanctificabitisque annum quinquagesimum et vocabitis remissionem in terra cunctis habitatoribus eius: ipse est enim iobeleus. Revertemini unusquisque ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam.

¹¹ Iobeleus erit vobis quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia neque vineas non putatas vindemiabitis

¹² ob sanctificationem iobelei; sed de agro statim ablatas comedetis fruges.

¹³ Hoc anno iobelei rediet unusquisque vestrum ad possessionem suam.

¹⁴ Quando vendes quippiam civi tuo vel emes ab eo, ne contristet unusquisque fratrem suum; sed iuxta numerum annorum post iobeleum emes ab eo,

¹⁵ et iuxta supputationem annorum frugum vendet tibi.

¹⁶ Quanto plures anni remanserint post iobeleum, tanto crescet et pretium; et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit: tempus enim frugum vendet tibi.

¹⁷ Nolite affligere contribules vestros, sed timeas Deum tuum, quia ego Dominus Deus vester.

¹⁸ Facite praecepta mea et iudicia, custodite et implete ea, ut habitare possitis in terra absque ullo pavore,

¹⁹ et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, et habitabitis super terram, nullius impetum formidantes.

²⁰ Quod si dixeritis: "Quid comedemus anno septimo, si non seruerimus neque collegerimus fruges nostras?".

²¹ Dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum,

²² seretisque anno octavo et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum; donec nova nascantur, edetis vetera.

²³ Terra quoque non veniet in perpetuum, quia mea est, et vos advenae et coloni mei estis.

²⁴ Unde cuncta regio possessionis vestrae sub redemptionis condicione a vobis vendetur.

²⁵ Si attenuatus frater tuus vendiderit partem possessionis suae, veniet ut redemptor propinquus eius, et redimet, quod ille vendiderat.

²⁶ Sin autem non habuerit redemptorem et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire,

²⁷ computabuntur fructus ex eo tempore, quo vendidit; et, quod reliquum est, reddet emptori sicque recipiet possessionem suam.

²⁸ Quod si non invenerit manus eius, ut reddat pretium, habebit emptor, quod emerat, usque ad annum iobeleum. In ipso enim omnis venditio rediet ad dominum et ad possessorem pristinum.

²⁹ Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus.

³⁰ Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam et posteri eius in perpetuum; et redimi non poterit, etiam in iobeleo.

³¹ Sin autem in villa fuerit domus, quae muros non habet, agrorum iure vendetur: potest redimi et in iobeleo revertetur ad dominum.

³² Aedes Levitarum, quae in urbibus possessionis eorum sunt, semper possunt ab eis redimi.

³³ Si autem quis redemerit a Levitis, domus et urbs in iobeleo revertentur ad dominos; quia domus urbium leviticarum pro possessionibus eorum sunt inter filios Israel.

³⁴ Suburbana autem pascua eorum non venient, quia possessio sempiterna est eis.

³⁵ Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirma manus eius apud te, suscipies eum quasi advenam et peregrinum, et vivet tecum.

³⁶ Ne accipias usuras ab eo nec amplius quam dedisti: time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te.

³⁷ Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram nec plus aequo exiges pro cibo tuo.

³⁸ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Aegypti, ut darem vobis terram Chanaan et essem vester Deus.

³⁹ Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute servorum,

⁴⁰ sed quasi mercennarius et colonus erit tecum. Usque ad annum iobeleum operabitur apud te

⁴¹ et postea egredietur cum liberis suis et revertetur ad cognationem suam et ad possessionem patrum suorum.

⁴² Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Aegypti: non venient condicione servorum;

⁴³ ne affligas eum per po tentiam, sed metuito Deum tuum.

⁴⁴ Servus et ancilla sint tibi de nationibus, quae in circuitu vestro sunt; de illis emetis servum et ancillam.

⁴⁵ De filiis quoque advenarum, qui peregrinantur apud vos, emetis et de cognatione eorum, quae est apud vos et quam genuerint in terra vestra, hos habebitis in possessionem

⁴⁶ et hereditario iure transmittetis ad posteros ac possidebitis in aeternum ut servos; fratres autem vestros filios Israel ne opprimatis cum potentia.

⁴⁷ Si invaluerit apud vos manus advenae atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei aut cuiquam de stirpe eius,

⁴⁸ post venditionem potest redimi. Unus ex fratribus suis redimet eum

⁴⁹ et patruus et patruelis et consanguineus et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimat se,

⁵⁰ supputatis dumtaxat cum emptore annis a tempore venditionis suae usque ad annum iobeleum, et pecunia, qua venditus fuerat, iuxta annorum numerum et rationem mercennarii supputata.

⁵¹ Si plures fuerint anni, qui remanent usque ad iobeleum, secundum hos reddet et pretium redemptionis de pecunia emptionis;

⁵² si pauci, ponet rationem cum eo; iuxta annorum numerum reddet emptori, quod reliquum est annorum,

⁵³ quibus ante servivit, mercedibus mercennarii imputatis. Non affliget eum violenter in conspectu tuo.

⁵⁴ Quod si per haec redimi non potuerit, anno iobeleo egredietur cum liberis suis:

⁵⁵ mei sunt enim servi filii Israel, quos eduxi de terra Aegypti. Ego Dominus Deus vester ”.