Cantico 4

¹ Quam pulchra es, amica mea,
quam pulchra es:
oculi tui columbarum
per velamen tuum.
Capilli tui sicut grex caprarum,
quae descenderunt de monte Galaad;

² dentes tui sicut grex tonsarum,
quae ascenderunt de lavacro:
omnes gemellis fetibus,
et sterilis non est inter eas.

³ Sicut vitta coccinea labia tua,
et eloquium tuum dulce;
sicut fragmen mali punici, ita genae tuae
per velamen tuum.

⁴ Sicut turris David collum tuum,
quae aedificata est cum propugnaculis:
mille clipei pendent ex ea,
omnis armatura fortium.

⁵ Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
capreae gemelli,
qui pascuntur in liliis.

⁶ Antequam aspiret dies,
et festinent umbrae,
vadam ad montem myrrhae
et ad collem turis.

⁷ Tota pulchra es, amica mea,
et macula non est in te.

⁸ Veni de Libano, sponsa,
veni de Libano,
ingredere;
respice de capite Amana,
de vertice Sanir et Hermon,
de cubilibus leonum,
de montibus pardorum.

⁹ Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa,
vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum
et in uno monili torquis tui.

¹⁰ Quam pulchri sunt amores tui, soror, mea sponsa;
meliores sunt amores tui vino,
et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.

¹¹ Favus distillans labia tua, sponsa;
mel et lac sub lingua tua,
et odor vestimentorum tuorum
sicut odor Libani.

¹² Hortus conclusus, soror mea, sponsa,
hortus conclusus, fons signatus;

¹³ propagines tuae paradisus malorum punicorum
cum optimis fructibus,
cypri cum nardo.

¹⁴ Nardus et crocus,
fistula et cinnamomum
cum universis lignis turiferis,
myrrha et aloe
cum omnibus primis unguentis.

¹⁵ Fons hortorum,
puteus aquarum viventium,
quae fluunt impetu de Libano.

¹⁶ Surge, aquilo,
et veni, auster;
perfla hortum meum,
et fluant aromata illius.