Proverbi 9

BIBBIA CEI 1974	LXX
1 La Sapienza si è costruita la casa, ha intagliato le sue sette colonne.	1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2 Ha ucciso gli animali, ha preparato il vino e ha imbandito la tavola.	2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3 Ha mandato le sue ancelle a proclamare sui punti più alti della città:	3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4 "Chi è inesperto accorra qui!". A chi è privo di senno essa dice:	4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5 "Venite, mangiate il mio pane, bevete il vino che io ho preparato.	5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6 Abbandonate la stoltezza e vivrete, andate diritti per la via dell'intelligenza".	6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7 Chi corregge il beffardo se ne attira il disprezzo, chi rimprovera l'empio se ne attira l'insulto.	7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8 Non rimproverare il beffardo per non farti odiare; rimprovera il saggio ed egli ti amerà.	8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9 Da' consigli al saggio e diventerà ancora più saggio; istruisci il giusto ed egli aumenterà la dottrina.	9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10 Fondamento della sapienza è il timore di Dio, la scienza del Santo è intelligenza.	10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11 Per mezzo mio si moltiplicano i tuoi giorni, ti saranno aggiunti anni di vita.	11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12 Se sei sapiente, lo sei a tuo vantaggio, se sei beffardo, tu solo ne porterai la pena.	12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13 Donna irrequieta è follia, una sciocca che non sa nulla.	13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14 Sta seduta alla porta di casa, su un trono, in un luogo alto della città,	14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15 per invitare i passanti che vanno diritti per la loro strada:	15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16 "Chi è inesperto venga qua!". E a chi è privo di senno essa dice:	16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17 "Le acque furtive sono dolci, il pane preso di nascosto è gustoso".	17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18 Egli non si accorge che là ci sono le ombre e che i suoi invitati se ne vanno nel profondo degli inferi.	18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης