Job 19
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Job tomó la palabra y dijo: | 1 Respondens autem Iob dixit: |
2 ¿Hasta cuándo afligiréis mi alma y a palabras me acribillaréis? | 2 “ Usquequo affligitis ani mam meam et atteritis me sermonibus? |
3 Ya me habéis insultado por diez veces, me habéis zarandeado sin reparo. | 3 En decies obiurgatis me et non erubescitis opprimentes me. |
4 Aunque de hecho hubiese errado, en mí solo quedaría mi yerro. | 4 Nempe, etsi erravi, mecum erit error meus. |
5 Si es que aún queréis triunfar de mí y mi oprobio reprocharme, | 5 Si vos contra me erigimini et arguitis me opprobriis meis, |
6 sabed ya que es Dios quien me hace entuerto, y el que en su red me envuelve. | 6 saltem nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio afflixerit me et rete suo me cinxerit. |
7 Si grito: ¡Violencia!, no obtengo respuesta; por más que apelo, no hay justicia. | 7 Etsi clamo: Vim patior!, non exaudior; si vociferor, non est qui iudicet. |
8 El ha vallado mi ruta para que yo no pase, ha cubierto mis senderos de tinieblas. | 8 Semitam meam circumsaepsit, et transire non possum; et in calle meo tenebras posuit. |
9 Me ha despojado de mi gloria, ha arrancado la corona de mi frente. | 9 Spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo. |
10 Por todas partes me mina y desaparezco, arranca como un árbol mi esperanza. | 10 Destruxit me undique, et pereo, et evellit quasi arborem spem meam. |
11 Enciende su ira contra mí, me considera su enemigo. | 11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum. |
12 En masa sus huestes han llegado, su marcha de asalto han abierto contra mí, han puesto cerco a mi tienda. | 12 Simul venerunt turmae eius et fecerunt sibi viam adversus me et obsederunt in gyro tabernaculum meum. |
13 A mis hermanos ha alejado de mí, mis conocidos tratan de esquivarme. | 13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. |
14 Parientes y deudos ya no tengo, los huéspedes de mi casa me olvidaron. | 14 Dereliquerunt me propinqui mei, et, qui me noverant, obliti sunt mei. |
15 Por un extraño me tienen mis criadas, soy a sus ojos un desconocido. | 15 Inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. |
16 Llamo a mi criado y no responde, aunque le implore con mi propia boca. | 16 Servum meum vocavi, et non respondit; ore proprio deprecabar illum. |
17 Mi aliento repele a mi mujer, fétido soy para los hijos de mi vientre. | 17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et fetui filiis uteri mei. |
18 Hasta los chiquillos me desprecian, si me levanto, me hacen burla. | 18 Vel infantes despiciebant me et, cum surgerem, detrahebant mihi. |
19 Tienen horror de mí todos mis íntimos, los que yo más amaba se han vuelto contra mí. | 19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei; et, quem maxime diligebam, aversatus est me. |
20 Bajo mi piel mi carne cae podrida, mis huesos se desnudan como dientes. | 20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et evanuit cutis mea circa dentes meos. |
21 ¡Piedad, piedad de mí, vosotros mis amigos, que es la mano de Dios la que me ha herido! | 21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me. |
22 ¿Por qué os cebáis en mí como hace Dios, y no os sentís ya ahítos de mi carne? | 22 Quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis non saturamini? |
23 ¡Ojalá se escribieran mis palabras, ojalá en monumento se grabaran, | 23 Quis mihi tribuat, ut scribantur sermones mei? Quis mihi det, ut exarentur in libro |
24 y con punzón de hierro y buril, para siempre en la roca se esculpieran! | 24 stilo ferreo et plumbeo, in aeternum sculpantur in silice? |
25 Yo sé que mi Defensor está vivo, y que él, el último, se levantará sobre el polvo. | 25 Scio enim quod redemptor meus vivit et in novissimo super pulvere stabit; |
26 Tras mi despertar me alzará junto a él, y con mi propia carne veré a Dios. | 26 et post pellem meam hanc, quam abstraxerunt, et de carne mea videbo Deum. |
27 Yo, sí, yo mismo le veré, mis ojos le mirarán, no ningún otro. ¡Dentro de mí languidecen mis entrañas! | 27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alienum. Consumpti sunt renes mei in sinu meo. |
28 Y si vosotros decís: «¿Cómo atraparle, qué pretexto hallaremos contra él?», | 28 Si ergo nunc dicitis: “Quomodo persequemur eum et radicem verbi inveniemus contra eum?”, |
29 temed la espada por vosotros mismos, pues la ira se encenderá contra las culpas y sabréis que hay un juicio. | 29 timete a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est; et scitote esse iudicium ”. |