1 Lembrai-vos, Senhor, do que nos aconteceu. Olhai, considerai nossa humilhação. | 1 Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας? επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων. |
2 Nossa herança passou a mãos estranhas, e nossas casas foram entregues a desconhecidos. | 2 Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους. |
3 Órfãos, fomos privados de nossos pais, e nossas mães são como viúvas. | 3 Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι. |
4 Somente a preço de dinheiro nos é dado beber; a nossa lenha, devemos pagá-la. | 4 Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων? τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας. |
5 Carregando o jugo ao pescoço, somo perseguidos, extenuamo-nos, não há trégua para nós! | 5 Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος? εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν. |
6 Estendemos a mão ao Egito e à Assíria para obtermos o pão para comer. | 6 Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον. |
7 Pecaram nossos pais, e já não existem, e sobre nós caíram os castigos de suas iniqüidades. | 7 Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι? και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων. |
8 Um povo de escravos domina sobre nós. Ninguém nos arrebata de suas mãos. | 8 Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας? δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων. |
9 Se comemos o pão, é com perigo de nossa vida, por causa da espada que ataca no deserto. | 9 Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου. |
10 Nossa pele esbraseou-se como ao forno, sob os ardores da fome. | 10 Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης. |
11 Foram violadas as mulheres de Sião e as jovens nas cidades de Judá; | 11 Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα. |
12 chefes foram executados pelas mãos {dos inimigos} que nenhum respeito tiveram pelos anciãos. | 12 Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων? τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν. |
13 Jovens tiveram que girar a mó, e adolescentes vergaram sob o peso dos fardos de lenha. | 13 Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα. |
14 Não se assentam mais às portas os anciãos, deixaram os jovens de dedilhar as cordas da lira. | 14 Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων. |
15 Fugiu-nos a alegria dos corações; nossas danças se converteram em luto. | 15 Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος. |
16 Caiu-nos da cabeça a coroa; desgraçados de nós, porque pecamos. | 16 Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν? ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν. |
17 Amargurou-se-nos o coração, e nossos olhos toldaram-se {de lágrimas}, | 17 Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων. |
18 porque o monte Sião foi assolado, e nele andam à solta os chacais. | 18 Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω. |
19 Vós, porém, Senhor, sois eterno, e vosso trono subsistirá através dos tempos. | 19 Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα? ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν. |
20 Por que persistir em esquecer-nos? Por que abandonar-nos para sempre? | 20 Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων; |
21 Reconduzi-nos a vós, Senhor; e voltaremos. Fazei-nos reviver os dias de outrora. | 21 Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον. |
22 A menos que nos tenhais abandonado, e que contra nós demasiadamente vos tenhais irritado. | 22 Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα; |