Ecclesiastes 12

¹ Memento Creatoris tui
in diebus iuventutis tuae,
antequam veniat tempus afflictionis,
et appropinquent anni, de quibus dicas:
“ Non mihi placent ”;

² antequam tenebrescat
sol et lumen et luna et stellae,
et revertantur nubes post pluviam;

³ quando commovebuntur custodes domus,
et nutabunt viri fortissimi,
et otiosae erunt molentes imminuto numero,
et tenebrescent videntes per foramina,

⁴ et claudentur ostia in platea
submissa voce molentis,
et consurgent ad vocem volucris,
et subsident omnes filiae carminis;

⁵ excelsa quoque timebunt
et formidabunt in via.
Florebit amygdalus,
reptabit locusta,
et dissipabitur capparis,
quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae,
et circuibunt in platea plangentes,

⁶ antequam rumpatur funiculus argenteus,
et frangatur lecythus aureus,
et conteratur hydria super fontem,
et confringatur rota super cisternam,

⁷ et revertatur pulvis in terram suam, unde erat,
et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum.

⁸ Vanitas vanitatum,
dixit Ecclesiastes,
et omnia vanitas.

⁹ Cumque esset sapientissimus, Ecclesiastes docuit insuper populum scientiam;ponderavit et investigans composuit parabolas multas.

¹⁰ Quaesivit Ecclesiastesverba delectabilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos.

¹¹ Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi defixi sunt magistri collationum;data sunt a pastore uno.

¹² His amplius, fili mi, ne requiras: faciendi plureslibros nullus est finis, frequensque meditatio carnis afflictio est.

¹³ Finisloquendi, omnibus auditis: Deum time et mandata eius observa; hoc est enim omnishomo.

¹⁴ Et cuncta, quae fiunt, adducet Deus in iudicium circa omne occultum,sive bonum sive malum.