1 Disse loro una parabola sulla necessità di pregare sempre, senza stancarsi: | 1 Dicebat autem et parabolam ad illos, quoniam oportet semper orare et non deficere, |
2 "C'era in una città un giudice, che non temeva Dio e non aveva riguardo per nessuno. | 2 dicens : Judex quidam erat in quadam civitate, qui Deum non timebat, et hominem non reverebatur. |
3 In quella città c'era anche una vedova, che andava da lui e gli diceva: Fammi giustizia contro il mio avversario. | 3 Vidua autem quædam erat in civitate illa, et veniebat ad eum, dicens : Vindica me de adversario meo. |
4 Per un certo tempo egli non volle; ma poi disse tra sé: Anche se non temo Dio e non ho rispetto di nessuno, | 4 Et nolebat per multum tempus. Post hæc autem dixit intra se : Etsi Deum non timeo, nec hominem revereor : |
5 poiché questa vedova è così molesta le farò giustizia, perché non venga continuamente a importunarmi". | 5 tamen quia molesta est mihi hæc vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens sugillet me. |
6 E il Signore soggiunse: "Avete udito ciò che dice il giudice disonesto. | 6 Ait autem Dominus : Audite quid judex iniquitatis dicit : |
7 E Dio non farà giustizia ai suoi eletti che gridano giorno e notte verso di lui, e li farà a lungo aspettare? | 7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis ? |
8 Vi dico che farà loro giustizia prontamente. Ma il Figlio dell'uomo, quando verrà, troverà la fede sulla terra?".
| 8 Dico vobis quia cito faciet vindictam illorum. Verumtamen Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra ?
|
9 Disse ancora questa parabola per alcuni che presumevano di esser giusti e disprezzavano gli altri: | 9 Dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam justi, et aspernabantur ceteros, parabolam istam : |
10 "Due uomini salirono al tempio a pregare: uno era fariseo e l'altro pubblicano. | 10 Duo homines ascenderunt in templum ut orarent : unus pharisæus et alter publicanus. |
11 Il fariseo, stando in piedi, pregava così tra sé: O Dio, ti ringrazio che non sono come gli altri uomini, ladri, ingiusti, adùlteri, e neppure come questo pubblicano. | 11 Pharisæus stans, hæc apud se orabat : Deus, gratias ago tibi, quia non sum sicut ceteri hominum : raptores, injusti, adulteri, velut etiam hic publicanus : |
12 Digiuno due volte la settimana e pago le decime di quanto possiedo. | 12 jejuno bis in sabbato, decimas do omnium quæ possideo. |
13 Il pubblicano invece, fermatosi a distanza, non osava nemmeno alzare gli occhi al cielo, ma si batteva il petto dicendo: O Dio, abbi pietà di me peccatore. | 13 Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad cælum levare : sed percutiebat pectus suum, dicens : Deus propitius esto mihi peccatori. |
14 Io vi dico: questi tornò a casa sua giustificato, a differenza dell'altro, perché chi si esalta sarà umiliato e chi si umilia sarà esaltato".
| 14 Dico vobis, descendit hic justificatus in domum suam ab illo : quia omnis qui se exaltat, humiliabitur, et qui se humiliat, exaltabitur.
|
15 Gli presentavano anche i bambini perché li accarezzasse, ma i discepoli, vedendo ciò, li rimproveravano. | 15 Afferebant autem ad illum et infantes, ut eos tangeret. Quod cum viderent discipuli, increpabant illos. |
16 Allora Gesù li fece venire avanti e disse: "Lasciate che i bambini vengano a me, non glielo impedite perché a chi è come loro appartiene il regno di Dio. | 16 Jesus autem convocans illos, dixit : Sinite pueros venire ad me, et nolite vetare eos : talium est enim regnum Dei. |
17 In verità vi dico: Chi non accoglie il regno di Dio come un bambino, non vi entrerà".
| 17 Amen dico vobis, quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud.
|
18 Un notabile lo interrogò: "Maestro buono, che devo fare per ottenere la vita eterna?". | 18 Et interrogavit eum quidam princeps, dicens : Magister bone, quid faciens vitam æternam possidebo ? |
19 Gesù gli rispose: "Perché mi dici buono? Nessuno è buono, se non uno solo, Dio. | 19 Dixit autem ei Jesus : Quid me dicis bonum ? nemo bonus nisi solus Deus. |
20 Tu conosci i comandamenti: 'Non commettere adulterio, non uccidere, non rubare, non testimoniare il falso, onora tuo padre e tua madre'". | 20 Mandata nosti : non occides ; non mœchaberis ; non furtum facies ; non falsum testimonium dices ; honora patrem tuum et matrem. |
21 Costui disse: "Tutto questo l'ho osservato fin dalla mia giovinezza". | 21 Qui ait : Hæc omnia custodivi a juventute mea. |
22 Udito ciò, Gesù gli disse: "Una cosa ancora ti manca: vendi tutto quello che hai, distribuiscilo ai poveri e avrai un tesoro nei cieli; poi vieni e seguimi". | 22 Quo audito, Jesus ait ei : Adhuc unum tibi deest : omnia quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo : et veni, sequere me. |
23 Ma quegli, udite queste parole, divenne assai triste, perché era molto ricco.
| 23 His ille auditis, contristatus est : quia dives erat valde. |
24 Quando Gesù lo vide, disse: "Quant'è difficile, per coloro che possiedono ricchezze entrare nel regno di Dio. | 24 Videns autem Jesus illum tristem factum, dixit : Quam difficile, qui pecunias habent, in regnum Dei intrabunt ! |
25 È più facile per un cammello passare per la cruna di un ago che per un ricco entrare nel regno di Dio!". | 25 facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei. |
26 Quelli che ascoltavano dissero: "Allora chi potrà essere salvato?". | 26 Et dixerunt qui audiebant : Et quis potest salvus fieri ? |
27 Rispose: "Ciò che è impossibile agli uomini, è possibile a Dio".
| 27 Ait illis : Quæ impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud Deum. |
28 Pietro allora disse: "Noi abbiamo lasciato tutte le nostre cose e ti abbiamo seguito". | 28 Ait autem Petrus : Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te. |
29 Ed egli rispose: "In verità vi dico, non c'è nessuno che abbia lasciato casa o moglie o fratelli o genitori o figli per il regno di Dio, | 29 Qui dixit eis : Amen dico vobis, nemo est qui reliquit domum, aut parentes, aut fratres, aut uxorem, aut filios propter regnum Dei, |
30 che non riceva molto di più nel tempo presente e la vita eterna nel tempo che verrà".
| 30 et non recipiat multo plura in hoc tempore, et in sæculo venturo vitam æternam.
|
31 Poi prese con sé i Dodici e disse loro: "Ecco, noi andiamo a Gerusalemme, e tutto ciò che fu scritto dai profeti riguardo al Figlio dell'uomo si compirà. | 31 Assumpsit autem Jesus duodecim, et ait illis : Ecce ascendimus Jerosolymam, et consummabuntur omnia quæ scripta sunt per prophetas de Filio hominis : |
32 Sarà consegnato ai pagani, schernito, oltraggiato, coperto di sputi | 32 tradetur enim gentibus, et illudetur, et flagellabitur, et conspuetur : |
33 e, dopo averlo flagellato, lo uccideranno e il terzo giorno risorgerà". | 33 et postquam flagellaverint, occident eum, et tertia die resurget. |
34 Ma non compresero nulla di tutto questo; quel parlare restava oscuro per loro e non capivano ciò che egli aveva detto.
| 34 Et ipsi nihil horum intellexerunt, et erat verbum istud absconditum ab eis, et non intelligebant quæ dicebantur.
|
35 Mentre si avvicinava a Gèrico, un cieco era seduto a mendicare lungo la strada. | 35 Factum est autem, cum appropinquaret Jericho, cæcus quidam sedebat secus viam, mendicans. |
36 Sentendo passare la gente, domandò che cosa accadesse. | 36 Et cum audiret turbam prætereuntem, interrogabat quid hoc esset. |
37 Gli risposero: "Passa Gesù il Nazareno!". | 37 Dixerunt autem ei quod Jesus Nazarenus transiret. |
38 Allora incominciò a gridare: "Gesù, figlio di Davide, abbi pietà di me!". | 38 Et clamavit, dicens : Jesu, fili David, miserere mei. |
39 Quelli che camminavano avanti lo sgridavano, perché tacesse; ma lui continuava ancora più forte: "Figlio di Davide, abbi pietà di me!". | 39 Et qui præibant, increpabant eum ut taceret. Ipse vero multo magis clamabat : Fili David, miserere mei. |
40 Gesù allora si fermò e ordinò che glielo conducessero. Quando gli fu vicino, gli domandò: | 40 Stans autem Jesus jussit illum adduci ad se. Et cum appropinquasset, interrogavit illum, |
41 "Che vuoi che io faccia per te?". Egli rispose: "Signore, che io riabbia la vista". | 41 dicens : Quid tibi vis faciam ? At ille dixit : Domine, ut videam. |
42 E Gesù gli disse: "Abbi di nuovo la vista! La tua fede ti ha salvato". | 42 Et Jesus dixit illi : Respice, fides tua te salvum fecit. |
43 Subito ci vide di nuovo e cominciò a seguirlo lodando Dio. E tutto il popolo, alla vista di ciò, diede lode a Dio. | 43 Et confestim vidit, et sequebatur illum magnificans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo. |