Livre des Psaumes 5

JERUSALEM	LXX
1 Du maître de chant. Sur les flûtes. Psaume de David.	1 εις το τελος υπερ της κληρονομουσης ψαλμος τω δαυιδ
2 Ma parole, entends-la, Yahvé, discerne ma plainte,	2 τα ρηματα μου ενωτισαι κυριε συνες της κραυγης μου
3 attentif à la voix de mon appel, ô mon Roi et mon Dieu! C'est toi que je prie,	3 προσχες τη φωνη της δεησεως μου ο βασιλευς μου και ο θεος μου οτι προς σε προσευξομαι κυριε
4 Yahvé! Au matin tu écoutes ma voix; au matin je fais pour toi les apprêts et je reste aux aguets.	4 το πρωι εισακουση της φωνης μου το πρωι παραστησομαι σοι και εποψομαι
5 Tu n'es pas un Dieu agréant l'impiété, le méchant n'est pas ton hôte;	5 οτι ουχι θεος θελων ανομιαν συ ει ουδε παροικησει σοι πονηρευομενος
6 non, les arrogants ne tiennent pas devant ton regard. Tu hais tous les malfaisants,	6 ου διαμενουσιν παρανομοι κατεναντι των οφθαλμων σου εμισησας παντας τους εργαζομενους την ανομιαν
7 tu fais périr les imposteurs; l'homme de sang et de fraude, Yahvé le hait.	7 απολεις παντας τους λαλουντας το ψευδος ανδρα αιματων και δολιον βδελυσσεται κυριος
8 Et moi, par la grandeur de ton amour, j'accède à ta maison; vers ton Temple sacré je me prosterne,pénétré de ta crainte.	8 εγω δε εν τω πληθει του ελεους σου εισελευσομαι εις τον οικον σου προσκυνησω προς ναον αγιον σου εν φοβω σου
9 Yahvé, guide-moi dans ta justice à cause de ceux qui me guettent, redresse devant moi ton chemin.	9 κυριε οδηγησον με εν τη δικαιοσυνη σου ενεκα των εχθρων μου κατευθυνον ενωπιον μου την οδον σου
10 Non, rien n'est sûr dans leur bouche, et leur fond n'est que ruine, leur gosier est un sépulcre béant,mielleuse se fait leur langue.	10 οτι ουκ εστιν εν τω στοματι αυτων αληθεια η καρδια αυτων ματαια ταφος ανεωγμενος ο λαρυγξ αυτων ταις γλωσσαις αυτων εδολιουσαν
11 Traite-les en coupables, ô Dieu, qu'ils échouent dans leurs intrigues; pour leurs crimes sansnombre, repousse-les, pour leur révolte contre toi.	11 κρινον αυτους ο θεος αποπεσατωσαν απο των διαβουλιων αυτων κατα το πληθος των ασεβειων αυτων εξωσον αυτους οτι παρεπικραναν σε κυριε
12 Joie pour tous ceux que tu abrites, réjouissance à jamais; tu les protèges, en toi exultent les amantsde ton nom.	12 και ευφρανθητωσαν παντες οι ελπιζοντες επι σε εις αιωνα αγαλλιασονται και κατασκηνωσεις εν αυτοις και καυχησονται εν σοι παντες οι αγαπωντες το ονομα σου
13 Toi, tu bénis le juste, Yahvé, comme un bouclier, ta faveur le couronne.	13 οτι συ ευλογησεις δικαιον κυριε ως οπλω ευδοκιας εστεφανωσας ημας