Livre de Job 22

JERUSALEM	LXX
1 Eliphaz de Témân prit la parole et dit:	1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει
2 Un homme peut-il être utile à Dieu, quand un être sensé n'est utile qu'à soi?	2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην
3 Shaddaï est-il intéressé par ta justice, tire-t-il profit de ta conduite intègre?	3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου
4 Serait-ce à cause de ta piété qu'il te corrige et qu'il entre en jugement avec toi?	4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν
5 N'est-ce pas plutôt pour ta grande méchanceté, pour tes fautes illimitées?	5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι
6 Tu as exigé de tes frères des gages injustifiés, dépouillé de leurs vêtements ceux qui sont nus;	6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου
7 omis de désaltérer l'homme assoiffé et refusé le pain à l'affamé;	7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον
8 livré la terre à un homme de main, pour que s'y installe le favori;	8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης
9 renvoyé les veuves les mains vides et broyé le bras des orphelins.	9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας
10 Voilà pourquoi des filets t'enveloppent et des frayeurs soudaines t'épouvantent.	10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος
11 La lumière s'est assombrie, tu n'y vois plus et la masse des eaux te submerge.	11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν
12 Dieu n'est-il pas au plus haut des cieux, ne voit-il pas la tête des étoiles?	12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν
13 Et parce qu'il est là-haut tu as dit: "Que connaît Dieu? Peut-il juger à travers la nuée sombre?	13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει
14 Les nuages sont pour lui un voile opaque et il circule au pourtour des cieux."	14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται
15 Veux-tu donc suivre la route antique que foulèrent les hommes pervers?	15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι
16 Ils furent enlevés avant le temps et un fleuve noya leurs fondations.	16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων
17 Car ils disaient à Dieu: "Eloigne-toi de nous! Que peut nous faire Shaddaï?"	17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ
18 Et lui comblait de biens leurs maisons, tout en étant tenu à l'écart du conseil des méchants!	18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου
19 A ce spectacle, les justes se sont réjouis et l'homme intègre s'est moqué d'eux:	19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν
20 "Comme ils ont été supprimés, nos adversaires! et quel feu a dévoré leur abondance!"	20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ
21 Allons! Réconcilie-toi avec lui et fais la paix: ainsi ton bonheur te sera rendu.	21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις
22 Recueille de sa bouche la doctrine et place ses paroles dans ton coeur.	22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου
23 Si tu reviens à Shaddaï en humilié, si tu éloignes de ta tente l'injustice,	23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον
24 si tu déposes ton or sur la poussière, l'Ophir parmi les cailloux du torrent,	24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ
25 Shaddaï sera pour toi des lingots d'or et de l'argent en monceaux.	25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον
26 Alors tu feras de Shaddaï tes délices et tu lèveras vers Dieu ta face.	26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως
27 Tes prières, il les exaucera et tu pourras acquitter tes voeux.	27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας
28 Toutes tes entreprises réussiront et sur ta route brillera la lumière.	28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος
29 Car il abaisse l'orgueil des superbes, mais il sauve l'homme aux yeux baissés.	29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει
30 Il délivre l'homme innocent; aie les mains pures, et tu seras sauvé.	30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου