Juan 5
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Después de esto, hubo una fiesta de los judíos, y Jesús subió a Jerusalén. | 1 Post hæc erat dies festus Judæorum, et ascendit Jesus Jerosolymam. |
2 Hay en Jerusalén, junto a la Probática, una piscina que se llama en hebreo Betesda, que tiene cinco pórticos. | 2 Est autem Jerosolymis probatica piscina, quæ cognominatur hebraice Bethsaida, quinque porticus habens. |
3 En ellos yacía una multitud de enfermos, ciegos, cojos, paralíticos, esperando la agitación del agua. | 3 In his jacebat multitudo magna languentium, cæcorum, claudorum, aridorum, exspectantium aquæ motum. |
4 Porque el Angel del Señor bajaba de tiempo en tiempo a la piscina y agitaba el agua; y el primero que se metía después de la agitación del agua, quedaba curado de cualquier mal que tuviera. | 4 Angelus autem Domini descendebat secundum tempus in piscinam, et movebatur aqua. Et qui prior descendisset in piscinam post motionem aquæ, sanus fiebat a quacumque detinebatur infirmitate. |
5 Había allí un hombre que llevaba treinta y ocho años enfermo. | 5 Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua. |
6 Jesús, viéndole tendido y sabiendo que llevaba ya mucho tiempo, le dice: «¿Quieres curarte?» | 6 Hunc autem cum vidisset Jesus jacentem, et cognovisset quia jam multum tempus haberet, dicit ei : Vis sanus fieri ? |
7 Le respondió el enfermo: «Señor, no tengo a nadie que me meta en la piscina cuando se agita el agua; y mientras yo voy, otro baja antes que yo». | 7 Respondit ei languidus : Domine, hominem non habeo, ut, cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam : dum venio enim ego, alius ante me descendit. |
8 Jesús le dice: «Levántate, toma tu camilla y anda». | 8 Dicit ei Jesus : Surge, tolle grabatum tuum et ambula. |
9 Y al instante el hombre quedó curado, tomó su camilla y se puso a andar. Pero era sábado aquel día. | 9 Et statim sanus factus est homo ille : et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem sabbatum in die illo. |
10 Por eso los judíos decían al que había sido curado: «Es sábado y no te está permitido llevar la camilla». | 10 Dicebant ergo Judæi illi qui sanatus fuerat : Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. |
11 El le respondió: «El que me ha curado me ha dicho: Toma tu camilla y anda». | 11 Respondit eis : Qui me sanum fecit, ille mihi dixit : Tolle grabatum tuum et ambula. |
12 Ellos le preguntaron: «¿Quién es el hombre que te ha dicho: Tómala y anda?» | 12 Interrogaverunt ergo eum : Quis est ille homo qui dixit tibi : Tolle grabatum tuum et ambula ? |
13 Pero el curado no sabía quién era, pues Jesús había desaparecido porque había mucha gente en aquel lugar. | 13 Is autem qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset. Jesus enim declinavit a turba constituta in loco. |
14 Más tarde Jesús le encuentra en el Templo y le dice: «Mira, estás curado; no peques más, para que no te suceda algo peor». | 14 Postea invenit eum Jesus in templo, et dixit illi : Ecce sanus factus es ; jam noli peccare, ne deterius tibi aliquid contingat. |
15 El hombre se fue a decir a los judíos que era Jesús el que lo había curado. | 15 Abiit ille homo, et nuntiavit Judæis quia Jesus esset, qui fecit eum sanum. |
16 Por eso los judíos perseguían a Jesús, porque hacía estas cosas en sábado. | 16 Propterea persequebantur Judæi Jesum, quia hæc faciebat in sabbato. |
17 Pero Jesús les replicó: «Mi Padre trabaja hasta ahora, y yo también trabajo». | 17 Jesus autem respondit eis : Pater meus usque modo operatur, et ego operor. |
18 Por eso los judíos trataban con mayor empeño de matarle, porque no sólo quebrantaba el sábado, sino que llamaba a Dios su propio Padre, haciéndose a sí mismo igual a Dios. | 18 Propterea ergo magis quærebant eum Judæi interficere : quia non solum solvebat sabbatum, sed et patrem suum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo. Respondit itaque Jesus, et dixit eis : |
19 Jesús, pues, tomando la palabra, les decía: «En verdad, en verdad os digo: el Hijo no puede hacer nada por su cuenta, sino lo que ve hacer al Padre: lo que hace él, eso también lo hace igualmente el Hijo. | 19 Amen, amen dico vobis : non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem : quæcumque enim ille fecerit, hæc et Filius similiter facit. |
20 Porque el Padre quiere al Hijo y le muestra todo lo que él hace. Y le mostrará obras aún mayores que estas, para que os asombréis. | 20 Pater enim diligit Filium, et omnia demonstrat ei quæ ipse facit : et majora his demonstrabit ei opera, ut vos miremini. |
21 Porque, como el Padre resucita a los muertos y les da la vida, así también el Hijo da la vida a los que quiere. | 21 Sicut enim Pater suscitat mortuos, et vivificat, sic et Filius, quos vult, vivificat. |
22 Porque el Padre no juzga a nadie; sino que todo juicio lo ha entregado al Hijo, | 22 Neque enim Pater judicat quemquam : sed omne judicium dedit Filio, |
23 para que todos honren al Hijo como honran al Padre. El que no honra al Hijo no honra al Padre que lo ha enviado. | 23 ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem ; qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui misit illum. |
24 En verdad, en verdad os digo: el que escucha mi Palabra y cree en el que me ha enviado, tiene vida eterna y no incurre en juicio, sino que ha pasado de la muerte a la vida. | 24 Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam æternam, et in judicium non venit, sed transiit a morte in vitam. |
25 En verdad, en verdad os digo: llega la hora (ya estamos en ella), en que los muertos oirán la voz del Hijo de Dios, y los que la oigan vivirán. | 25 Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei : et qui audierint, vivent. |
26 Porque, como el Padre tiene vida en sí mismo, así también le ha dado al Hijo tener vida en sí mismo, | 26 Sicut enim Pater habet vitam in semetipso, sic dedit et Filio habere vitam in semetipso : |
27 y le ha dado poder para juzgar, porque es Hijo del hombre. | 27 et potestatem dedit ei judicium facere, quia Filius hominis est. |
28 No os extrañéis de esto: llega la hora en que todos los que estén en los sepulcros oirán su voz | 28 Nolite mirari hoc, quia venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem Filii Dei : |
29 y saldrán los que hayan hecho el bien para una resurrección de vida, y los que hayan hecho el mal, para una resurrección de juicio. | 29 et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem vitæ ; qui vero mala egerunt, in resurrectionem judicii. |
30 Y no puedo hacer nada por mi cuenta: juzgo según lo que oigo; y mi juicio es justo, porque no busco mi voluntad, sino la voluntad del que me ha enviado. | 30 Non possum ego a meipso facere quidquam. Sicut audio, judico : et judicium meum justum est, quia non quæro voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me. |
31 «Si yo diera testimonio de mí mismo, mi testimonio no sería válido. | 31 Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum non est verum. |
32 Otro es el que da testimonio de mí, y yo sé que es válido el testimonio que da de mí. | 32 Alius est qui testimonium perhibet de me : et scio quia verum est testimonium, quod perhibet de me. |
33 Vosotros mandasteis enviados donde Juan, y él dio testimonio de la verdad. | 33 Vos misistis ad Joannem, et testimonium perhibuit veritati. |
34 No es que yo busque testimonio de un hombre, sino que digo esto para que os salvéis. | 34 Ego autem non ab homine testimonium accipio : sed hæc dico ut vos salvi sitis. |
35 El era la lámpara que arde y alumbra y vosotros quisisteis recrearos una hora con su luz. | 35 Ille erat lucerna ardens et lucens : vos autem voluistis ad horam exsultare in luce ejus. |
36 Pero yo tengo un testimonio mayor que el de Juan; porque las obras que el Padre me ha encomendado llevar a cabo, las mismas obras que realizo, dan testimonio de mí, de que el Padre me ha enviado. | 36 Ego autem habeo testimonium majus Joanne. Opera enim quæ dedit mihi Pater ut perficiam ea : ipsa opera, quæ ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater misit me : |
37 Y el Padre, que me ha enviado, es el que ha dado testimonio de mí. Vosotros no habéis oído nunca su voz, ni habéis visto nunca su rostro, | 37 et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me : neque vocem ejus umquam audistis, neque speciem ejus vidistis : |
38 ni habita su palabra en vosotros, porque no creéis al que El ha enviado. | 38 et verbum ejus non habetis in vobis manens : quia quem misit ille, huic vos non creditis. |
39 «Vosotros investigáis las escrituras, ya que creéis tener en ellas vida eterna; ellas son las que dan testimonio de mí; | 39 Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam æternam habere : et illæ sunt quæ testimonium perhibent de me : |
40 y vosotros no queréis venir a mí para tener vida. | 40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis. |
41 La gloria no la recibo de los hombres. | 41 Claritatem ab hominibus non accipio. |
42 Pero yo os conozco: no tenéis en vosotros el amor de Dios. | 42 Sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis. |
43 Yo he venido en nombre de mi Padre, y no me recibís; si otro viene en su propio nombre, a ése le recibiréis. | 43 Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me ; si alius venerit in nomine suo, illum accipietis. |
44 ¿Cómo podéis creer vosotros, que aceptáis gloria unos de otros, y no buscáis la gloria que viene del único Dios? | 44 Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis, et gloriam quæ a solo Deo est, non quæritis ? |
45 No penséis que os voy a acusar yo delante del Padre. Vuestro acusador es Moisés, en quién habéis puesto vuestra esperanza. | 45 Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem : est qui accusat vos Moyses, in quo vos speratis. |
46 Porque, si creyerais a Moisés, me creeríais a mí, porque él escribió de mí. | 46 Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi : de me enim ille scripsit. |
47 Pero si no creéis en sus escritos, cómo vais a creer en mis palabras?» | 47 Si autem illius litteris non creditis, quomodo verbis meis credetis ? |