Job 8
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo: | 1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit : |
2 ¿Hasta cuándo estarás hablando de ese modo, y un gran viento serán las razones de tu boca? | 2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui ? |
3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, Sadday pervierte la justicia? | 3 Numquid Deus supplantat judicium ? aut Omnipotens subvertit quod justum est ? |
4 Si tus hijos pecaron contra él, ya los dejó a merced de sus delitos. | 4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ : |
5 Mas si tú a Dios recurres e imploras a Sadday, | 5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus ; |
6 si eres irreprochable y recto, desde ahora él velará sobre ti y restaurará tu morada de justicia. | 6 si mundus et rectus incesseris : statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ, |
7 Tu pasado parecerá insignificante el lado de tu espléndido futuro. | 7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis. |
8 Pregunta, si no, a la generación pasada, medita en la experiencia de sus padres. | 8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam |
9 Nosotros de ayer somos y no sabemos nada, como una sombra nuestros días en la tierra. | 9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram), |
10 Pero ellos te instruirán y te hablarán, y de su corazón sacarán estas máximas: | 10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia. |
11 «¿Brota acaso el papiro sin marismas? ¿Crece sin agua el junco? | 11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ? aut crescere carectum sine aqua ? |
12 Aún en su verdor, sin ser cortado, antes que toda otra hierba se marchita. | 12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit. |
13 Tal es el fin de los que a Dios olvidan, así fenece la esperanza del impío. | 13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit. |
14 Su confianza es un hilo solamente, su seguridad una tela de araña. | 14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus. |
15 Se apoya en su morada, y no le aguanta, se agarra a ella y no resiste. | 15 Innitetur super domum suam, et non stabit ; fulciet eam, et non consurget. |
16 Bien regado ante la faz del sol, por encima de su huerto salían sus renuevos. | 16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur. |
17 Sobre un majano entrelazadas sus raíces, vivía en una casa de piedra. | 17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur. |
18 Mas cuando se le arranca de su sitio, éste le niega: “¡No te he visto jamás!” | 18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet : Non novi te. |
19 Y vedle ya cómo se pudre en el camino, mientras que del suelo brotan otros.» | 19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur. |
20 No, Dios no rechaza al íntegro, ni da la mano a los malvados. | 20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis, |
21 La risa ha de llenar aún tu boca y tus labios el clamor de júbilo. | 21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo. |
22 Tus enemigos serán cubiertos de vergüenza, y desaparecerá la tienda de los malos. | 22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet. |