1 Meu filho, atende à minha sabedoria, presta atenção à minha razão, | 1 Υιε μου, προσεχε εις την σοφιαν μου, κλινον το ωτιον σου εις την συνεσιν μου? |
2 a fim de conservares o sentido das coisas e guardares a ciência em teus lábios. | 2 δια να τηρης φρονησιν και τα χειλη σου να φυλαττωσι γνωσιν. |
3 Porque os lábios da mulher alheia destilam o mel; seu paladar é mais oleoso que o azeite. | 3 Διοτι τα χειλη της αλλοτριας γυναικος σταζουσιν ως κηρηθρα μελιτος, και ο ουρανισκος αυτης ειναι μαλακωτερος ελαιου? |
4 No fim, porém, é amarga como o absinto, aguda como a espada de dois gumes. | 4 το τελος ομως αυτης ειναι πικρον ως αψινθιον, οξυ ως μαχαιρα διστομος. |
5 Seus pés se encaminham para a morte, seus passos atingem a região dos mortos. | 5 Οι ποδες αυτης καταβαινουσιν εις θανατον? τα βηματα αυτης καταντωσιν εις τον αδην. |
6 Longe de andarem pela vereda da vida, seus passos se extraviam, sem saber para onde. | 6 δια να μη γνωρισης την οδον της ζωης, αι πορειαι αυτης ειναι αστατοι και ουχι ευδιαγνωστοι. |
7 Escutai-me, pois, meus filhos, não vos aparteis das palavras de minha boca. | 7 Ακουσατε μου λοιπον τωρα, τεκνα, και μη αποστραφητε τους λογους του στοματος μου. |
8 Afasta dela teu caminho, não te aproximes da porta de sua casa, | 8 Απομακρυνον την οδον σου απ' αυτης, και μη πλησιασης εις την θυραν του οικου αυτης, |
9 para que não seja entregue a outros tua fortuna e tua vida a um homem cruel; | 9 δια να μη δωσης την τιμην σου εις αλλους και τα ετη σου εις τους ανελεημονας? |
10 para que estranhos não se fartem de teus haveres e o fruto de teu trabalho não passe para a casa alheia; | 10 δια να μη χορτασθωσι ξενοι απο της περιουσιας σου και οι κοποι σου ελθωσιν εις οικον αλλοτριου, |
11 para que não gemas no fim, quando forem consumidas tuas carnes e teu corpo | 11 και συ στεναζης εις τα εσχατα σου, οταν η σαρξ σου και το σωμα σου καταναλωθωσι, |
12 e tiveres que dizer: Por que odiei a disciplina, e meu coração desdenhou a correção? | 12 και λεγης, Πως εμισησα την παιδειαν, και η καρδια μου κατεφρονησε τους ελεγχους, |
13 Por que não ouvi a voz de meus mestres, nem dei ouvido aos meus educadores? | 13 και δεν υπηκουσα εις την φωνην των διδασκοντων με, ουδε εκλινα το ωτιον μου εις τους νουθετουντας με. |
14 Por pouco eu chegaria ao cúmulo da desgraça no meio da assembléia do povo. | 14 Παρ' ολιγον επεσον εις παν κακον, εν μεσω της συναξεως και της συναγωγης. |
15 Bebe a água do teu poço e das correntes de tua cisterna. | 15 Πινε υδατα εκ της δεξαμενης σου και πηγαζοντα εκ του φρεατος σου? |
16 Derramar-se-ão tuas fontes por fora e teus arroios nas ruas? | 16 Ας εκχεωνται εξω αι πηγαι σου, και τα ρυακια των υδατων σου εις τας πλατειας? |
17 Sejam eles para ti só, sem que os estranhos neles tomem parte. | 17 σου μονου ας ηναι αυτα, και ουχι ξενων μετα σου? |
18 Seja bendita a tua fonte! Regozija-te com a mulher de tua juventude, | 18 η πηγη σου ας ηναι ευλογημενη? και ευφραινου μετα της γυναικος της νεοτητος σου. |
19 corça de amor, serva encantadora. Que sejas sempre embriagado com seus encantos e que seus amores te embriaguem sem cessar! | 19 Ας ηναι εις σε ως ελαφος ερασμια και δορκας κεχαριτωμενη? ας σε ποτιζωσιν οι μαστοι αυτης εν παντι καιρω? ευφραινου παντοτε εις την αγαπην αυτης. |
20 Por que hás de te enamorar de uma alheia e abraçar o seio de uma estranha? | 20 Και δια τι, υιε μου, θελεις θελγεσθαι υπο ξενης και θελεις εναγκαλιζεσθαι κολπον αλλοτριας; |
21 Pois o Senhor olha os caminhos dos homens e observa todas as suas veredas. | 21 Διοτι του ανθρωπου αι οδοι ειναι ενωπιον των οφθαλμων του Κυριου, και σταθμιζει πασας τας πορειας αυτου. |
22 O homem será preso por suas próprias faltas e ligado com as cadeias de seu pecado. | 22 Αι ιδιαι αυτου ανομιαι θελουσι συλλαβει τον ασεβη, και με τα σχοινια της αμαρτιας αυτου θελει σφιγγεσθαι. |
23 Perecerá por falta de correção e se desviará pelo excesso de sua loucura. | 23 Ουτος θελει αποθανει απαιδευτος και εκ του πληθους της αφροσυνης αυτου θελει περιπλανασθαι. |