1 Aquele que ama a correção ama a ciência, mas o que detesta a reprimenda é um insensato. | 1 Οστις αγαπα παιδειαν, αγαπα γνωσιν? αλλ' οστις μισει ελεγχον, ειναι αφρων. |
2 O homem de bem alcança a benevolência do Senhor; o Senhor condena o homem que premedita o mal. | 2 Ο καλος ευρισκει χαριν παρα Κυριου? τον δε μηχανευομενον κακα θελει καταδικασει. |
3 Não se firma o homem pela impiedade, mas a raiz dos justos não será abalada. | 3 Δεν θελει στερεωθη ανθρωπος δια της ανομιας? η ριζα δε των δικαιων θελει μενει ασαλευτος. |
4 Uma mulher virtuosa é a coroa de seu marido, mas a insolente é como a cárie nos seus ossos. | 4 Η εναρετος γυνη ειναι στεφανος εις τον ανδρα αυτης? η δε προξενουσα αισχυνην ειναι ως σαπρια εις τα οστα αυτου. |
5 Os pensamentos dos justos são cheios de retidão; as tramas dos perversos são cheias de dolo. | 5 Οι λογισμοι των δικαιων ειναι ευθυτης? αι δε βουλαι των ασεβων δολος. |
6 As palavras dos ímpios são ciladas mortíferas, enquanto a boca dos justos os salva. | 6 Οι λογοι των ασεβων ενεδρευουσιν αιμα? το δε στομα των ευθεων θελει ελευθερωσει αυτους. |
7 Transtornados, os ímpios não subsistirão, mas a casa dos justos permanecerá firme. | 7 Οι ασεβεις καταστρεφονται και δεν υπαρχουσιν? ο οικος δε των δικαιων θελει διαμενει. |
8 Avalia-se um homem segundo a sua inteligência, mas o perverso de coração incorrerá em desprezo. | 8 Ο ανθρωπος εγκωμιαζεται κατα την συνεσιν αυτου? ο δε διεστραμμενος την καρδιαν θελει εισθαι εις καταφρονησιν. |
9 Mais vale um homem humilde, que tem um servo, que o jactancioso, que não tem o que comer. | 9 Καλητερος ο ανθρωπος ο μη τιμωμενος και επαρκων εις εαυτον, παρα ο κενοδοξων και στερουμενος αρτου. |
10 O justo cuida das necessidades do seu gado, mas cruéis são as entranhas do ímpio. | 10 Ο δικαιος επιμελειται την ζωην του κτηνους αυτου? τα δε σπλαγχνα των ασεβων ειναι ανελεημονα. |
11 Quem cultiva sua terra será saciado de pão; quem procura as futilidades é um insensato. | 11 Ο εργαζομενος την γην αυτου θελει χορτασθη αρτον? ο δε ακολουθων τους ματαιοφρονας ειναι ενδεης φρενων. |
12 O ímpio cobiça o laço do perverso, mas a raiz do justo produz fruto. | 12 Ο ασεβης ζητει την υπερασπισιν των κακων? αλλ' η ριζα του δικαιου αναδιδει. |
13 No pecado dos lábios há uma cilada funesta, mas o justo livra-se da angústia. | 13 Δι' αμαρτιαν χειλεων παγιδευεται ο ασεβης? ο δε δικαιος εξερχεται εκ στενοχωριας. |
14 O homem se farta com o fruto de sua boca; cada qual recebe a recompensa da obra de suas mãos. | 14 Εκ των καρπων του στοματος αυτου ο ανθρωπος θελει εμπλησθη αγαθων? και η αμοιβη των χειρων του ανθρωπου θελει επιστρεψει εις αυτον. |
15 Ao insensato parece reto seu caminho, enquanto o sábio ouve os conselhos. | 15 Η οδος του αφρονος ειναι ορθη εις τους οφθαλμους αυτου? ο δε ακουων συμβουλας ειναι σοφος. |
16 O louco mostra logo a sua irritação; o circunspecto dissimula o ultraje. | 16 Ο αφρων φανερονει ευθυς την οργην αυτου? ο δε φρονιμος σκεπαζει το ονειδος αυτου. |
17 O homem sincero anuncia a justiça; a testemunha falsa profere mentira. | 17 Ο λαλων αληθειαν αναγγελλει το δικαιον? ο δε ψευδομαρτυς δολον. |
18 O falador fere com golpes de espada; a língua dos sábios, porém, cura. | 18 Ο φλυαρος ειναι ως τραυματα μαχαιρας? η δε γλωσσα των σοφων, ιασις. |
19 Os lábios sinceros permanecem sempre constantes; a língua mentirosa dura como um abrir e fechar de olhos. | 19 Τα χειλη της αληθειας θελουσιν εισθαι σταθερα διαπαντος? η δε ψευδης γλωσσα μονον στιγμιαια. |
20 No coração dos que tramam males há engano; a alegria está naqueles que dão conselhos de paz. | 20 Δολος ειναι εν τη καρδια των μηχανευομενων κακα? ευφροσυνη δε εις τους βουλευομενους ειρηνην. |
21 Ao justo nenhum mal pode abater, mas os maus enchem-se de tristezas. | 21 Ουδεμια βλαβη θελει συμβη εις τον δικαιον? οι δε ασεβεις θελουσιν εμπλησθη κακων. |
22 Os lábios mentirosos são abominação para o Senhor, mas os que procedem com fidelidade agradam-lhe. | 22 Ψευδη χειλη βδελυγμα εις τον Κυριον? οι δε ποιουντες αληθειαν ειναι δεκτοι εις αυτον. |
23 O homem prudente oculta sua sabedoria; o coração dos insensatos proclama sua própria loucura. | 23 Ο φρονιμος ανθρωπος καλυπτει γνωσιν? η δε καρδια των αφρονων διακηρυττει μωριαν. |
24 A mão diligente dominará; a mão preguiçosa torna-se tributária. | 24 Η χειρ των επιμελων θελει εξουσιαζει? οι δε οκνηροι θελουσιν εισθαι υποτελεις. |
25 A aflição no coração do homem o deprime; uma boa palavra restitui-lhe a alegria. | 25 Η λυπη εν τη καρδια του ανθρωπου ταπεινονει αυτην? ο δε καλος λογος ευφραινει αυτην. |
26 O justo guia seu companheiro, mas o caminho dos ímpios os perde. | 26 Ο δικαιος υπερεχει του πλησιον αυτου? η δε οδος των ασεβων πλανα αυτους. |
27 O indolente não assa o que caçou; um homem diligente, porém, é um tesouro valioso. | 27 Ο οκνηρος δεν επιτυγχανει του θηραματος αυτου? τα δε υπαρχοντα του επιμελους ανθρωπου ειναι πολυτιμα. |
28 A vida está na vereda da justiça; o caminho do ódio, porém, conduz à morte. | 28 Εν τη οδω της δικαιοσυνης ειναι ζωη? και η πορεια της οδου αυτης δεν φερει εις θανατον. |