Proverbia 1

VULGATA	LXX
1 Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël,	1 παροιμιαι σαλωμωντος υιου δαυιδ ος εβασιλευσεν εν ισραηλ
2 ad sciendam sapientiam et disciplinam ;	2 γνωναι σοφιαν και παιδειαν νοησαι τε λογους φρονησεως
3 ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam eruditionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem :	3 δεξασθαι τε στροφας λογων νοησαι τε δικαιοσυνην αληθη και κριμα κατευθυνειν
4 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus.	4 ινα δω ακακοις πανουργιαν παιδι δε νεω αισθησιν τε και εννοιαν
5 Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit.	5 τωνδε γαρ ακουσας σοφος σοφωτερος εσται ο δε νοημων κυβερνησιν κτησεται
6 Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum.	6 νοησει τε παραβολην και σκοτεινον λογον ρησεις τε σοφων και αινιγματα
7 Timor Domini principium sapientiæ ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.	7 αρχη σοφιας φοβος θεου συνεσις δε αγαθη πασι τοις ποιουσιν αυτην ευσεβεια δε εις θεον αρχη αισθησεως σοφιαν δε και παιδειαν ασεβεις εξουθενησουσιν
8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ :	8 ακουε υιε παιδειαν πατρος σου και μη απωση θεσμους μητρος σου
9 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.	9 στεφανον γαρ χαριτων δεξη ση κορυφη και κλοιον χρυσεον περι σω τραχηλω
10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.	10 υιε μη σε πλανησωσιν ανδρες ασεβεις μηδε βουληθης εαν παρακαλεσωσι σε λεγοντες
11 Si dixerint : Veni nobiscum, insidiemur sanguini ; abscondamus tendiculas contra insontem frustra ;	11 ελθε μεθ' ημων κοινωνησον αιματος κρυψωμεν δε εις γην ανδρα δικαιον αδικως
12 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum ;	12 καταπιωμεν δε αυτον ωσπερ αδης ζωντα και αρωμεν αυτου την μνημην εκ γης
13 omnem pretiosam substantiam reperiemus ; implebimus domos nostras spoliis :	13 την κτησιν αυτου την πολυτελη καταλαβωμεθα πλησωμεν δε οικους ημετερους σκυλων
14 sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum :	14 τον δε σον κληρον βαλε εν ημιν κοινον δε βαλλαντιον κτησωμεθα παντες και μαρσιππιον εν γενηθητω ημιν
15 fili mi, ne ambules cum eis ; prohibe pedem tuum a semitis eorum :	15 μη πορευθης εν οδω μετ' αυτων εκκλινον δε τον ποδα σου εκ των τριβων αυτων
16 pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.	16 οι γαρ ποδες αυτων εις κακιαν τρεχουσιν και ταχινοι του εκχεαι αιμα
17 Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum.	17 ου γαρ αδικως εκτεινεται δικτυα πτερωτοις
18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.	18 αυτοι γαρ οι φονου μετεχοντες θησαυριζουσιν εαυτοις κακα η δε καταστροφη ανδρων παρανομων κακη
19 Sic semitæ omnis avari : animas possidentium rapiunt.	19 αυται αι οδοι εισιν παντων των συντελουντων τα ανομα τη γαρ ασεβεια την εαυτων ψυχην αφαιρουνται
20 Sapientia foris prædicat ; in plateis dat vocem suam :	20 σοφια εν εξοδοις υμνειται εν δε πλατειαις παρρησιαν αγει
21 in capite turbarum clamitat ; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens :	21 επ' ακρων δε τειχεων κηρυσσεται επι δε πυλαις δυναστων παρεδρευει επι δε πυλαις πολεως θαρρουσα λεγει
22 Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam ?	22 οσον αν χρονον ακακοι εχωνται της δικαιοσυνης ουκ αισχυνθησονται οι δε αφρονες της υβρεως οντες επιθυμηται ασεβεις γενομενοι εμισησαν αισθησιν
23 convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.	23 και υπευθυνοι εγενοντο ελεγχοις ιδου προησομαι υμιν εμης πνοης ρησιν διδαξω δε υμας τον εμον λογον
24 Quia vocavi, et renuistis ; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret :	24 επειδη εκαλουν και ουχ υπηκουσατε και εξετεινον λογους και ου προσειχετε
25 despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.	25 αλλα ακυρους εποιειτε εμας βουλας τοις δε εμοις ελεγχοις ηπειθησατε
26 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit.	26 τοιγαρουν καγω τη υμετερα απωλεια επιγελασομαι καταχαρουμαι δε ηνικα αν ερχηται υμιν ολεθρος
27 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit ; quando venerit super vos tribulatio et angustia :	27 και ως αν αφικηται υμιν αφνω θορυβος η δε καταστροφη ομοιως καταιγιδι παρη και οταν ερχηται υμιν θλιψις και πολιορκια η οταν ερχηται υμιν ολεθρος
28 tunc invocabunt me, et non exaudiam ; mane consurgent, et non invenient me :	28 εσται γαρ οταν επικαλεσησθε με εγω δε ουκ εισακουσομαι υμων ζητησουσιν με κακοι και ουχ ευρησουσιν
29 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,	29 εμισησαν γαρ σοφιαν τον δε φοβον του κυριου ου προειλαντο
30 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.	30 ουδε ηθελον εμαις προσεχειν βουλαις εμυκτηριζον δε εμους ελεγχους
31 Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.	31 τοιγαρουν εδονται της εαυτων οδου τους καρπους και της εαυτων ασεβειας πλησθησονται
32 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.	32 ανθ' ων γαρ ηδικουν νηπιους φονευθησονται και εξετασμος ασεβεις ολει
33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.	33 ο δε εμου ακουων κατασκηνωσει επ' ελπιδι και ησυχασει αφοβως απο παντος κακου