Hebraeos 12

¹ Ideoque et nos tantam ha bentes circumpositam nobis nubem testium, deponentes omne pondus et circumstans nos peccatum, per patientiam curramus propositum nobis certamen,

² aspicientes in ducem fidei et consummatorem Iesum, qui pro gaudio sibi proposito sustinuit crucem, confusione contempta, atque in dextera throni Dei sedet.

³ Recogitate enim eum, qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem, ut ne fatigemini animis vestris deficientes.

⁴ Nondum usque ad sanguinem restitistis adversus peccatum repugnantes;

⁵ et obliti estis exhortationis, quae vobis tamquam filiis loquitur:
“ Fili mi, noli neglegere disciplinam Domini
neque deficias, dum ab eo argueris:

⁶ quem enim diligit, Dominus castigat,
flagellat autem omnem filium, quem recipit ”.

⁷ Ad disciplinam suffertis; tamquam filios vos tractat Deus. Quis enim filius, quem non corripit pater?

⁸ Quod si extra disciplinam estis, cuius participes facti sunt omnes, ergo adulterini et non filii estis!

⁹ Deinde patres quidem carnis nostrae habebamus eruditores et reverebamur; non multo magis obtemperabimus Patri spirituum et vivemus?

¹⁰ Et illi quidem ad tempus paucorum dierum, secundum quod videbatur illis, castigabant; hic autem ad id, quod utile est ad participandam sanctitatem eius.

¹¹ Omnis autem disciplina in praesenti quidem videtur non esse gaudii sed maeroris; postea autem fructum pacificum exercitatis per eam reddit iustitiae.

¹² Propter quod remissas manus et soluta genua erigite

¹³ et gressus rectos facite pedibus vestris, ut, quod claudum est, non extorqueatur, magis autem sanetur.

¹⁴ Pacem sectamini cum omnibus et sanctificationem, sine qua nemo videbit Dominum,

¹⁵ providentes, ne quis desit gratiae Dei, ne qua radix amaritudinis sursum germinans perturbet, et per illam inquinentur multi;

¹⁶ ne quis fornicator aut profanus ut Esau, qui propter unam escam vendidit primogenita sua.

¹⁷ Scitis enim quoniam et postea cupiens hereditare benedictionem reprobatus est; non enim invenit paenitentiae locum, quamquam cum lacrimis inquisisset eam.

¹⁸ Non enim accessistis ad tractabilem et ardentem ignem et turbinem et caliginem et procellam

¹⁹ et tubae sonum et vocem verborum, quam qui audierunt, recusaverunt, ne ultra eis fieret verbum;

²⁰ non enim portabant mandatum: “ Et si bestia tetigerit montem, lapidabitur”;

²¹ et ita terribile erat, quod videbatur, Moyses dixit: “ Exterritus sum et tremebundus ”.

²² Sed accessistis ad Sion montem et civitatem Dei viventis, Ierusalem caelestem, et multa milia angelorum, frequentiam

²³ et ecclesiam primogenitorum, qui conscripti sunt in caelis, et iudicem Deum omnium et spiritus iustorum, qui consummati sunt,

²⁴ et testamenti novi mediatorem Iesum et sanguinem aspersionis, melius loquentem quam Abel.

²⁵ Videte, ne recusetis loquentem; si enim illi non effugerunt recusantes eum, qui super terram loquebatur, multo magis nos, qui de caelis loquentem avertimus;

²⁶ cuius vox movit terram tunc, modo autem pronuntiavit dicens: “ Adhuc semel ego movebo non solum terram sed et caelum ”.

²⁷ Hoc autem “ adhuc semel ” declarat mobilium translationem tamquam factorum, ut maneant ea, quae sunt immobilia.

²⁸ Itaque, regnum immobile suscipientes, habeamus gratiam, per quam serviamus placentes Deo cum reverentia et metu;

²⁹ etenim Deus noster ignis consumens est.