Livre des Proverbes 8

JERUSALEM	LXX
1 La Sagesse n'appelle-t-elle pas? L'Intelligence n'élève-t-elle pas la voix?	1 συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση
2 Au sommet des hauteurs qui dominent la route, au croisement des chemins, elle se poste;	2 επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν
3 près des portes, à l'entrée de la cité, sur les voies d'accès, elle s'écrie:	3 παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται
4 "Humains! C'est vous que j'appelle, ma voix s'adresse aux enfants des hommes.	4 υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων
5 Simples! apprenez le savoir-faire, sots, devenez raisonnables.	5 νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν
6 Ecoutez, j'ai à vous dire des choses importantes, j'ouvre mes lèvres pour dire des paroles droites.	6 εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα
7 C'est la vérité que mon palais proclame, car le mal est abominable à mes lèvres.	7 οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη
8 Toutes les paroles de ma bouche sont justes, en elles rien de faux ni de tortueux.	8 μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες
9 Toutes sont franches pour qui les comprend, droites pour qui a trouvé le savoir.	9 παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν
10 Prenez ma discipline et non de l'argent, le savoir plutôt que l'or pur.	10 λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου
11 Car la sagesse vaut mieux que les perles, et rien de ce que l'on désire ne l'égale."	11 κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν
12 "Moi, la Sagesse, j'habite avec le savoir-faire, je possède la science de la réflexion.	12 εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην
13 (La crainte de Yahvé est la haine du mal). Je hais l'orgueil et l'arrogance, la mauvaise conduite etla bouche torse.	13 φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων
14 A moi appartiennent le conseil et la prudence, je suis l'entendement, à moi la puissance!	14 εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς
15 Par moi règnent les rois et les nobles décrètent le droit;	15 δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην
16 par moi gouvernent les princes et les grands, les juges légitimes.	16 δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης
17 J'aime ceux qui m'aiment, qui me cherche avec empressement me trouve.	17 εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν
18 Chez moi sont la richesse et la gloire, les biens stables et la justice.	18 πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη
19 Mon fruit est meilleur que l'or, que l'or fin, mes produits meilleurs que le pur argent.	19 βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου
20 Je marche dans le chemin de la justice, dans le sentier du droit,	20 εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι
21 pour procurer des biens à ceux qui m'aiment, et remplir leurs trésors.	21 ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι
22 Yahvé m'a créée, prémices de son oeuvre, avant ses oeuvres les plus anciennes.	22 κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου
23 Dès l'éternité je fus établie, dès le principe, avant l'origine de la terre.	23 προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη
24 Quand les abîmes n'étaient pas, je fus enfantée, quand n'étaient pas les sources aux eauxabondantes.	24 προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων
25 Avant que fussent implantées les montagnes, avant les collines, je fus enfantée;	25 προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με
26 avant qu'il eût fait la terre et la campagne et les premiers éléments du monde.	26 κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον
27 Quand il affermit les cieux, j'étais là, quand il traça un cercle à la surface de l'abîme,	27 ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων
28 quand il condensa les nuées d'en haut, quand se gonflèrent les sources de l'abîme,	28 ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον
29 quand il assigna son terme à la mer, -- et les eaux n'en franchiront pas le bord -- quand il traçales fondements de la terre,	29 και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης
30 j'étais à ses côtés comme le maître d'oeuvre, je faisais ses délices, jour après jour, m'ébattant toutle temps en sa présence,	30 ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω
31 m'ébattant sur la surface de sa terre et trouvant mes délices parmi les enfants des hommes.	31 οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων
32 "Et maintenant, mes fils, écoutez-moi: heureux ceux qui gardent mes voies!	32 νυν ουν υιε ακουε μου
33 Ecoutez l'instruction et devenez sages, ne la méprisez pas.	33 -
34 Heureux l'homme qui m'écoute, qui veille jour après jour à mes portes pour en garder lesmontants!	34 μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων
35 Car qui me trouve trouve la vie, il obtient la faveur de Yahvé;	35 αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου
36 mais qui pèche contre moi blesse son âme, quiconque me hait chérit la mort."	36 οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον