Livre des Proverbes 8

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 La Sagesse n'appelle-t-elle pas? L'Intelligence n'élève-t-elle pas la voix?	1 Δεν κραζει η σοφια; και δεν εκπεμπει την φωνην αυτης η συνεσις;
2 Au sommet des hauteurs qui dominent la route, au croisement des chemins, elle se poste;	2 Ισταται επι της κορυφης των υψηλων τοπων, υπερ την οδον, εν τω μεσω των τριοδων.
3 près des portes, à l'entrée de la cité, sur les voies d'accès, elle s'écrie:	3 Κραζει πλησιον των πυλων, εν τη εισοδω της πολεως, εν τη εισοδω των θυρων?
4 "Humains! C'est vous que j'appelle, ma voix s'adresse aux enfants des hommes.	4 προς εσας, ανθρωποι, κραζω? και η φωνη μου εκπεμπεται προς τους υιους των ανθρωπων.
5 Simples! apprenez le savoir-faire, sots, devenez raisonnables.	5 Απλοι, νοησατε φρονησιν? και αφρονες, αποκτησατε νοημονα καρδιαν.
6 Ecoutez, j'ai à vous dire des choses importantes, j'ouvre mes lèvres pour dire des paroles droites.	6 Ακουσατε? διοτι θελω λαλησει πραγματα εξοχα, και τα χειλη μου θελουσι προφερει ορθα.
7 C'est la vérité que mon palais proclame, car le mal est abominable à mes lèvres.	7 Διοτι αληθειαν θελει λαλησει ο λαρυγξ μου? τα δε χειλη μου βδελυττονται την ασεβειαν.
8 Toutes les paroles de ma bouche sont justes, en elles rien de faux ni de tortueux.	8 Παντες οι λογοι του στοματος μου ειναι μετα δικαιοσυνης? δεν υπαρχει εν αυτοις δολιον διεστραμμενον?
9 Toutes sont franches pour qui les comprend, droites pour qui a trouvé le savoir.	9 Παντες ειναι σαφεις εις τον νοουντα και ορθοι εις τους ευρισκοντας γνωσιν.
10 Prenez ma discipline et non de l'argent, le savoir plutôt que l'or pur.	10 Λαβετε την παιδειαν μου, και μη αργυριον? και γνωσιν, μαλλον παρα χρυσιον εκλεκτον.
11 Car la sagesse vaut mieux que les perles, et rien de ce que l'on désire ne l'égale."	11 Διοτι η σοφια ειναι καλητερα λιθων πολυτιμων? και παντα τα επιθυμητα πραγματα δεν ειναι ανταξια αυτης.
12 "Moi, la Sagesse, j'habite avec le savoir-faire, je possède la science de la réflexion.	12 Εγω η σοφια κατοικω μετα της φρονησεως, και εφευρισκω γνωσιν συνετων βουλευματων.
13 (La crainte de Yahvé est la haine du mal). Je hais l'orgueil et l'arrogance, la mauvaise conduite etla bouche torse.	13 Ο φοβος του Κυριου ειναι να μιση τις το κακον? αλαζονειαν και αυθαδειαν και πονηραν οδον και διεστραμμενον στομα εγω μισω.
14 A moi appartiennent le conseil et la prudence, je suis l'entendement, à moi la puissance!	14 Εμου ειναι η βουλη και η ασφαλεια? εγω ειμαι η συνεσις? εμου η δυναμις.
15 Par moi règnent les rois et les nobles décrètent le droit;	15 Δι' εμου οι βασιλεις βασιλευουσι, και οι αρχοντες θεσπιζουσι δικαιοσυνην.
16 par moi gouvernent les princes et les grands, les juges légitimes.	16 Δι' εμου οι ηγεμονες ηγεμονευουσι, και οι μεγιστανες, παντες οι κριται της γης?
17 J'aime ceux qui m'aiment, qui me cherche avec empressement me trouve.	17 Εγω τους εμε αγαπωντας αγαπω? και οι ζητουντες με θελουσι με ευρει.
18 Chez moi sont la richesse et la gloire, les biens stables et la justice.	18 Πλουτος και δοξα ειναι μετ' εμου, αγαθα διαμενοντα και δικαιοσυνη.
19 Mon fruit est meilleur que l'or, que l'or fin, mes produits meilleurs que le pur argent.	19 Οι καρποι μου ειναι καλητεροι χρυσιου και χρυσιου καθαρου? και τα γεννηματα μου, εκλεκτου αργυριου.
20 Je marche dans le chemin de la justice, dans le sentier du droit,	20 Περιπατω εν οδω δικαιοσυνης, αναμεσον των τριβων της κρισεως,
21 pour procurer des biens à ceux qui m'aiment, et remplir leurs trésors.	21 δια να καμω τους αγαπωντας με να κληρονομησωσιν αγαθα, και να γεμισω τους θησαυρους αυτων.
22 Yahvé m'a créée, prémices de son oeuvre, avant ses oeuvres les plus anciennes.	22 Ο Κυριος με ειχεν εν τη αρχη των οδων αυτου, προ των εργων αυτου, απ' αιωνος.
23 Dès l'éternité je fus établie, dès le principe, avant l'origine de la terre.	23 Προ του αιωνος με εχρισεν, απ' αρχης, πριν υπαρξη η γη.
24 Quand les abîmes n'étaient pas, je fus enfantée, quand n'étaient pas les sources aux eauxabondantes.	24 Εγεννηθην οτε δεν ησαν αι αβυσσοι, οτε δεν υπηρχον αι πηγαι αι αναβρυουσαι υδατα?
25 Avant que fussent implantées les montagnes, avant les collines, je fus enfantée;	25 Πριν τα ορη θεμελιωθωσι, προ των λοφων, εγω εγεννηθην?
26 avant qu'il eût fait la terre et la campagne et les premiers éléments du monde.	26 ενω δεν ειχεν ετι καμει την γην ουτε πεδιαδας, ουτε κορυφας χωματων της οικουμενης.
27 Quand il affermit les cieux, j'étais là, quand il traça un cercle à la surface de l'abîme,	27 Οτε ητοιμαζε τους ουρανους, εγω ημην εκει? οτε περιεγραφε καμαραν υπερανω του προσωπου της αβυσσου?
28 quand il condensa les nuées d'en haut, quand se gonflèrent les sources de l'abîme,	28 οτε εστερεονε τον αιθερα επανω? οτε ωχυρονε τας πηγας της αβυσσου?
29 quand il assigna son terme à la mer, -- et les eaux n'en franchiront pas le bord -- quand il traçales fondements de la terre,	29 οτε επεβαλλε τον νομον αυτου εις την θαλασσαν, να μη παραβωσι τα υδατα το προσταγμα αυτου? οτε διεταττε τα θεμελια της γης?
30 j'étais à ses côtés comme le maître d'oeuvre, je faisais ses délices, jour après jour, m'ébattant toutle temps en sa présence,	30 τοτε ημην πλησιον αυτου δημιουργουσα? και εγω ημην καθ' ημεραν η τρυφη αυτου, ευφραινομενη παντοτε ενωπιον αυτου,
31 m'ébattant sur la surface de sa terre et trouvant mes délices parmi les enfants des hommes.	31 ευφραινομενη εν τη οικουμενη της γης αυτου? και η τρυφη μου ητο μετα των υιων των ανθρωπων.
32 "Et maintenant, mes fils, écoutez-moi: heureux ceux qui gardent mes voies!	32 Τωρα λοιπον ακουσατε μου, ω τεκνα? διοτι μακαριοι οι φυλαττοντες τας οδους μου.
33 Ecoutez l'instruction et devenez sages, ne la méprisez pas.	33 Ακουσατε παιδειαν και γενεσθε σοφοι, και μη αποδοκιμαζετε αυτην.
34 Heureux l'homme qui m'écoute, qui veille jour après jour à mes portes pour en garder lesmontants!	34 Μακαριος ο ανθρωπος, οστις μου ακουση, αγρυπνων καθ' ημεραν εν ταις πυλαις μου, περιμενων εις τους παραστατας των θυρων μου?
35 Car qui me trouve trouve la vie, il obtient la faveur de Yahvé;	35 διοτι οστις ευρη εμε, θελει ευρει ζωην, και θελει λαβει χαριν παρα Κυριου.
36 mais qui pèche contre moi blesse son âme, quiconque me hait chérit la mort."	36 Οστις ομως αμαρτηση εις εμε, την εαυτου ψυχην αδικει? παντες οι μισουντες με αγαπωσι θανατον.