1 A senhora Sabedoria edifica sua casa; a senhora Loucura destrói a sua com as próprias mãos. | 1 Αι σοφαι γυναικες οικοδομουσι τον οικον αυτων? η δε αφρων κατασκαπτει αυτον δια των χειρων αυτης. |
2 Quem caminha direito teme o Senhor; o que anda desviado o despreza. | 2 Ο περιπατων εν τη ευθυτητι αυτου φοβειται τον Κυριον? ο δε σκολιος τας οδους αυτου καταφρονει αυτον. |
3 A boca do néscio encerra a vara para seu orgulho, mas os lábios do sábio são uma proteção para si mesmo. | 3 Εν στοματι αφρονος ειναι η ραβδος της υπερηφανιας? τα δε χειλη των σοφων θελουσι φυλαττει αυτους. |
4 Onde não há bois, a manjedoura está vazia; a abundância da colheita provém da força do gado. | 4 Οπου δεν ειναι βοες, η αποθηκη ειναι κενη? η δε αφθονια των γεννηματων ειναι εκ της δυναμεως του βοος. |
5 A testemunha fiel não mente; a testemunha falsa profere falsidades. | 5 Ο αληθης μαρτυς δεν θελει ψευδεσθαι? ο δε ψευδης μαρτυς εκχεει ψευδη. |
6 O mofador busca a sabedoria, mas em vão; ao homem entendido a ciência é fácil. | 6 Ο χλευαστης ζητει σοφιαν και δεν ευρισκει? εις δε τον συνετον ειναι ευκολος η μαθησις. |
7 Afasta-te da presença do tolo: em seus lábios não encontrarás palavras sábias. | 7 Υπαγε κατεναντι του αφρονος ανθρωπου και δεν θελεις ευρει χειλη συνεσεως. |
8 A sabedoria do prudente está no cuidar do seu procedimento; a loucura dos insensatos consiste na fraude. | 8 Η σοφια του φρονιμου ειναι να γνωριζη την οδον αυτου? η δε μωρια των αφρονων αποπλανησις. |
9 O insensato zomba do pecado; a benevolência {de Deus} é para os homens retos. | 9 Οι αφρονες γελωσιν εις την ανομιαν? εν μεσω δε των ευθεων ειναι χαρις. |
10 O coração conhece suas próprias amarguras; o estranho não pode partilhar de sua alegria. | 10 Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου? και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης. |
11 A habitação dos pérfidos será destruída, mas a tenda dos justos florescerá. | 11 Η οικια των ασεβων θελει αφανισθη? η δε σκηνη των ευθεων θελει ανθει. |
12 Há caminho que parece reto ao homem; seu fim, porém, é o caminho da morte. | 12 Υπαρχει οδος, ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης φερουσιν εις θανατον. |
13 Mesmo no sorrir, o coração pode estar triste; a alegria pode findar na aflição. | 13 Ετι και εις τον γελωτα πονει η καρδια? και το τελος της χαρας ειναι λυπη. |
14 O extraviado será saciado com seus próprios erros; o homem de bem, com seus atos. | 14 Ο διεφθαρμενος την καρδιαν θελει εμπλησθη απο των οδων αυτου? ο δε αγαθος ανθρωπος αφ' εαυτου. |
15 O ingênuo acredita em tudo o que se diz; o prudente vigia seus passos. | 15 Ο απλους πιστευει εις παντα λογον? ο δε φρονιμος προσεχει εις τα βηματα αυτου. |
16 O sábio teme o mal e dele se aparta, mas o insensato que se eleva dá-se por seguro. | 16 Ο σοφος φοβειται και φευγει απο του κακου? αλλ' ο αφρων προχωρει και θρασυνεται. |
17 O homem violento comete loucura; o dissimulado atrai a si o ódio. | 17 Ο οξυθυμος πραττει αστοχαστως? και ο κακοβουλος ανθρωπος ειναι μισητος. |
18 Os ingênuos têm por herança a loucura; os prudentes, a ciência como coroa. | 18 Οι αφρονες κληρονομουσι μωριαν? οι δε φρονιμοι στεφανουνται συνεσιν. |
19 Diante dos bons humilham-se os maus e os ímpios ante as portas do justo. | 19 Οι κακοι υποκλινουσιν εμπροσθεν των αγαθων, και οι ασεβεις εις τας πυλας των δικαιων. |
20 Até mesmo ao seu companheiro o pobre é odioso; numerosos são os amigos do rico. | 20 Ο πτωχος μισειται και υπο του πλησιον αυτου? του δε πλουσιου οι φιλοι πολλοι. |
21 Quem despreza seu próximo comete um pecado; feliz aquele que tem compaixão dos desgraçados. | 21 Ο καταφρονων τον πλησιον αυτου αμαρτανει? ο δε ελεων τους πτωχους ειναι μακαριος. |
22 Porventura não erram os que maquinam o mal? Os que planejam o bem adquirem favor e verdade. | 22 Δεν πλανωνται οι βουλευομενοι κακον; ελεος ομως και αληθεια θελει εισθαι εις τους βουλευομενους αγαθον. |
23 Para todo esforço há fruto, muito palavrório só produz penúria. | 23 Εν παντι κοπω υπαρχει κερδος? η δε φλυαρια των χειλεων φερει μονον εις ενδειαν. |
24 Para o sábio a riqueza é uma coroa. A loucura dos insensatos permanece loucura. | 24 Τα πλουτη των σοφων ειναι στεφανος εις αυτους? των δε αφρονων η υπεροχη μωρια. |
25 A testemunha fiel salva vidas; o que profere mentiras é falso. | 25 Ο αληθης μαρτυς ελευθερονει ψυχας? ο δε δολιος εκχεει ψευδη. |
26 No temor do Senhor {o justo} encontra apoio sólido; seus filhos nele encontrarão abrigo. | 26 Εν τω φοβω του Κυριου ειναι ελπις ισχυρα? και εις τα τεκνα αυτου θελει υπαρχει καταφυγιον. |
27 O temor do Senhor é uma fonte de vida para escapar aos laços da morte. | 27 Ο φοβος του Κυριου ειναι πηγη ζωης, απομακρυνων απο παγιδων θανατου. |
28 A multidão do povo é a glória de um rei; a falta de população é a ruína de um príncipe. | 28 Εν τω πληθει του λαου ειναι η δοξα του βασιλεως? εν δε τη ελλειψει του λαου ο αφανισμος του ηγεμονευοντος. |
29 O paciente dá prova de bom senso; quem se arrebata rapidamente manifesta sua loucura. | 29 Ο μακροθυμος εχει μεγαλην φρονησιν? ο δε οξυθυμος ανεγειρει την αφροσυνην αυτου. |
30 Um coração tranqüilo é a vida do corpo, enquanto a inveja é a cárie dos ossos. | 30 Η υγιαινουσα καρδια ειναι ζωη της σαρκος? ο δε φθονος σαπρια των οστεων. |
31 O opressor do pobre ultraja seu criador, mas honra-o o que se compadece do indigente. | 31 Ο καταθλιβων τον πενητα ονειδιζει τον Ποιητην αυτου? ο δε τιμων αυτον ελεει τον πτωχον. |
32 É por causa de sua própria malícia que cai o ímpio; o justo, porém, até na morte conserva a confiança. | 32 Ο ασεβης εκτινασσεται εν τη ασεβεια αυτου? ο δε δικαιος και εν τω θανατω αυτου εχει ελπιδα. |
33 No coração do prudente repousa a sabedoria. Entre os tolos ela se fará conhecer? | 33 Εν τη καρδια του συνετου επαναπαυεται σοφια? εν μεσω δε των αφρονων φανερουται. |
34 A justiça enaltece uma nação; o pecado é a vergonha dos povos. | 34 Η δικαιοσυνη υψονει εθνος? η δε αμαρτια ειναι ονειδος λαων. |
35 O servidor inteligente goza do favor do rei, mas a sua ira fere o desonrado. | 35 Ευνοια του βασιλεως ειναι προς φρονιμον δουλον? θυμος δε αυτου προς τον προξενουντα αισχυνην. |