Livro dos Salmos 104
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SAGRADA BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Bendize, ó minha alma, o Senhor! Senhor, meu Deus, vós sois imensamente grande! De majestade e esplendor vos revestis, | 1 Alleluja. Confitemini Domino, et invocate nomen ejus ; annuntiate inter gentes opera ejus. |
2 envolvido de luz como de um manto. Vós estendestes o céu qual pavilhão, | 2 Cantate ei, et psallite ei ; narrate omnia mirabilia ejus. |
3 acima das águas fixastes vossa morada. De nuvens fazeis vosso carro, andais nas asas do vento; | 3 Laudamini in nomine sancto ejus ; lætetur cor quærentium Dominum. |
4 fazeis dos ventos os vossos mensageiros, e dos flamejantes relâmpagos vossos ministros. | 4 Quærite Dominum, et confirmamini ; quærite faciem ejus semper. |
5 Fundastes a terra em bases sólidas que são eternamente inabaláveis. | 5 Mementote mirabilium ejus quæ fecit ; prodigia ejus, et judicia oris ejus : |
6 Vós a tínheis coberto com o manto do oceano, as águas ultrapassavam as montanhas. | 6 semen Abraham servi ejus ; filii Jacob electi ejus. |
7 Mas à vossa ameaça elas se afastaram, ao estrondo de vosso trovão estremeceram. | 7 Ipse Dominus Deus noster ; in universa terra judicia ejus. |
8 Elevaram-se as montanhas, sulcaram-se os vales nos lugares que vós lhes destinastes. | 8 Memor fuit in sæculum testamenti sui ; verbi quod mandavit in mille generationes : |
9 Estabelecestes os limites, que elas não hão de ultrapassar, para que não mais tornem a cobrir a terra. | 9 quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac : |
10 Mandastes as fontes correr em riachos, que serpeiam por entre os montes. | 10 et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum, |
11 Ali vão beber os animais dos campos, neles matam a sede os asnos selvagens. | 11 dicens : Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ : |
12 Os pássaros do céu vêm aninhar em suas margens, e cantam entre as folhagens. | 12 cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus. |
13 Do alto de vossas moradas derramais a chuva nas montanhas, do fruto de vossas obras se farta a terra. | 13 Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. |
14 Fazeis brotar a relva para o gado, e plantas úteis ao homem, para que da terra possa extrair o pão | 14 Non reliquit hominem nocere eis : et corripuit pro eis reges. |
15 e o vinho que alegra o coração do homem, o óleo que lhe faz brilhar o rosto e o pão que lhe sustenta as forças. | 15 Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari. |
16 As árvores do Senhor são cheias de seiva, assim como os cedros do Líbano que ele plantou. | 16 Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit. |
17 Lá constroem as aves os seus ninhos, nos ciprestes a cegonha tem sua casa. | 17 Misit ante eos virum : in servum venumdatus est, Joseph. |
18 Os altos montes dão abrigo às cabras, e os rochedos aos arganazes. | 18 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus ; ferrum pertransiit animam ejus : |
19 Fizestes a lua para indicar os tempos; o sol conhece a hora de se pôr. | 19 donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum. |
20 Mal estendeis as trevas e já se faz noite, entram a rondar os animais das selvas. | 20 Misit rex, et solvit eum ; princeps populorum, et dimisit eum. |
21 Rugem os leõezinhos por sua presa, e pedem a Deus o seu sustento. | 21 Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ : |
22 Mas se retiram ao raiar do sol, e vão se deitar em seus covis. | 22 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret. |
23 É então que o homem sai para o trabalho, e moureja até o entardecer. | 23 Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham. |
24 Ó Senhor, quão variadas são as vossas obras! Feitas, todas, com sabedoria, a terra está cheia das coisas que criastes. | 24 Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus. |
25 Eis o mar, imenso e vasto, onde, sem conta, se agitam animais grandes e pequenos. | 25 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus. |
26 Nele navegam as naus e o Leviatã que criastes para brincar nas ondas. | 26 Misit Moysen servum suum ; Aaron quem elegit ipsum. |
27 Todos esses seres esperam de vós que lhes deis de comer em seu tempo. | 27 Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham. |
28 Vós lhes dais e eles o recolhem; abris a mão, e se fartam de bens. | 28 Misit tenebras, et obscuravit ; et non exacerbavit sermones suos. |
29 Se desviais o rosto, eles se perturbam; se lhes retirais o sopro, expiram e voltam ao pó donde saíram. | 29 Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum. |
30 Se enviais, porém, o vosso sopro, eles revivem e renovais a face da terra. | 30 Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum. |
31 Ao Senhor, glória eterna; alegre-se o Senhor em suas obras! | 31 Dixit, et venit c?nomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum. |
32 Ele, cujo olhar basta para fazer tremer a terra, e cujo contato inflama as montanhas. | 32 Posuit pluvias eorum grandinem : ignem comburentem in terra ipsorum. |
33 Enquanto viver, cantarei à glória do Senhor, salmodiarei ao meu Deus enquanto existir. | 33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum. |
34 Possam minhas palavras lhe ser agradáveis! Minha única alegria se encontra no Senhor. | 34 Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus : |
35 Sejam tirados da terra os pecadores e doravante desapareçam os ímpios. Bendize, ó minha alma, ao Senhor! Aleluia. | 35 et comedit omne f?num in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum. |
36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum. | |
37 Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus. | |
38 Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos. | |
39 Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem. | |
40 Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos. | |
41 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ : abierunt in sicco flumina. | |
42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum. | |
43 Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia. | |
44 Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt : | |
45 ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant. |