Seconda lettera ai Tessalonicesi 2

¹ Rogamus autem vos, fratres, circa adventum Domini nostri Iesu Christi et nostram congregationem in ipsum,

² ut non cito moveamini a sensu neque terreamini, neque per spiritum neque per verbum neque per epistulam tamquam per nos, quasi instet dies Domini.

³ Ne quis vos seducat ullo modo; quoniam, nisi venerit discessio primum, et revelatus fuerit homo iniquitatis, filius perditionis,

⁴ qui adversatur et extollitur supra omne, quod dicitur Deus aut quod colitur, ita ut in templo Dei sedeat, ostendens se quia sit Deus.

⁵ Non retinetis quod, cum adhuc essem apud vos, haec dicebam vobis?

⁶ Et nunc quid detineat scitis, ut ipse reveletur in suo tempore.

⁷ Nam mysterium iam operatur iniquitatis; tantum qui tenet nunc, donec de medio fiat.

⁸ Et tunc revelabitur ille iniquus, quem Dominus Iesus interficiet spiritu oris sui et destruet illustratione adventus sui,

⁹ eum, cuius est adventus secundum operationem Satanae in omni virtute et signis et prodigiis mendacibus

¹⁰ et in omni seductione iniquitatis his, qui pereunt, eo quod caritatem veritatis non receperunt, ut salvi fierent.

¹¹ Et ideo mittit illis Deus operationem erroris, ut credant mendacio,

¹² ut iudicentur omnes, qui non crediderunt veritati, sed consenserunt iniquitati.

¹³ Nos autem debemus gratias agere Deo semper pro vobis, fratres, dilecti a Domino, quod elegerit vos Deus primitias in salutem, in sanctificatione Spiritus et fide veritatis;

¹⁴ ad quod et vocavit vos per evangelium nostrum in acquisitionem gloriae Domini nostri Iesu Christi.

¹⁵ Itaque, fratres, state et tenete traditiones, quas didicistis sive per sermonem sive per epistulam nostram.

¹⁶ Ipse autem Dominus noster Iesus Christus et Deus Pater noster, qui dilexit nos et dedit consolationem aeternam et spem bonam in gratia,

¹⁷ consoletur corda vestra et confirmet in omni opere et sermone bono.