Livre des Psaumes 21

JERUSALEM	LXX
1 Du maître de chant. Psaume de David.	1 εις το τελος υπερ της αντιλημψεως της εωθινης ψαλμος τω δαυιδ
2 En ta force, Yahvé, le roi se réjouit; combien ton salut le comble d'allégresse!	2 ο θεος ο θεος μου προσχες μοι ινα τι εγκατελιπες με μακραν απο της σωτηριας μου οι λογοι των παραπτωματων μου
3 Tu lui as accordé le désir de son coeur, tu n'as point refusé le souhait de ses lèvres.	3 ο θεος μου κεκραξομαι ημερας και ουκ εισακουση και νυκτος και ουκ εις ανοιαν εμοι
4 Car tu l'as prévenu de bénédictions de choix, tu as mis sur sa tête une couronne d'or fin;	4 συ δε εν αγιοις κατοικεις ο επαινος ισραηλ
5 tu lui as accordé la vie qu'il demandait, longueur de jours, encore et à jamais.	5 επι σοι ηλπισαν οι πατερες ημων ηλπισαν και ερρυσω αυτους
6 Grande gloire lui fait ton salut, tu as mis sur lui le faste et l'éclat;	6 προς σε εκεκραξαν και εσωθησαν επι σοι ηλπισαν και ου κατησχυνθησαν
7 oui, tu l'établis en bénédiction pour toujours, tu le réjouis de bonheur près de ta face;	7 εγω δε ειμι σκωληξ και ουκ ανθρωπος ονειδος ανθρωπου και εξουδενημα λαου
8 oui, le roi se confie en Yahvé, la grâce du Très-Haut le garde du faux pas.	8 παντες οι θεωρουντες με εξεμυκτηρισαν με ελαλησαν εν χειλεσιν εκινησαν κεφαλην
9 Ta main trouvera tous tes adversaires, ta droite trouvera tes ennemis;	9 ηλπισεν επι κυριον ρυσασθω αυτον σωσατω αυτον οτι θελει αυτον
10 tu feras d'eux une fournaise au jour de ta face, Yahvé les engloutira dans sa colère, le feu lesavalera;	10 οτι συ ει ο εκσπασας με εκ γαστρος η ελπις μου απο μαστων της μητρος μου
11 leur fruit, tu l'ôteras de la terre, leur semence, d'entre les fils d'Adam.	11 επι σε επερριφην εκ μητρας εκ κοιλιας μητρος μου θεος μου ει συ
12 Ils ont poussé sur toi le malheur, mûri un plan: ils ne pourront rien.	12 μη αποστης απ' εμου οτι θλιψις εγγυς οτι ουκ εστιν ο βοηθων
13 Oui, tu leur feras tourner le dos, sur eux tu ajusteras ton arc.	13 περιεκυκλωσαν με μοσχοι πολλοι ταυροι πιονες περιεσχον με
14 Lève-toi, Yahvé, dans ta force! Nous chanterons, nous jouerons pour ta vaillance.	14 ηνοιξαν επ' εμε το στομα αυτων ως λεων ο αρπαζων και ωρυομενος
	15 ωσει υδωρ εξεχυθην και διεσκορπισθη παντα τα οστα μου εγενηθη η καρδια μου ωσει κηρος τηκομενος εν μεσω της κοιλιας μου
	16 εξηρανθη ως οστρακον η ισχυς μου και η γλωσσα μου κεκολληται τω λαρυγγι μου και εις χουν θανατου κατηγαγες με
	17 οτι εκυκλωσαν με κυνες πολλοι συναγωγη πονηρευομενων περιεσχον με ωρυξαν χειρας μου και ποδας
	18 εξηριθμησα παντα τα οστα μου αυτοι δε κατενοησαν και επειδον με
	19 διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοις και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον
	20 συ δε κυριε μη μακρυνης την βοηθειαν μου εις την αντιλημψιν μου προσχες
	21 ρυσαι απο ρομφαιας την ψυχην μου και εκ χειρος κυνος την μονογενη μου
	22 σωσον με εκ στοματος λεοντος και απο κερατων μονοκερωτων την ταπεινωσιν μου
	23 διηγησομαι το ονομα σου τοις αδελφοις μου εν μεσω εκκλησιας υμνησω σε
	24 οι φοβουμενοι κυριον αινεσατε αυτον απαν το σπερμα ιακωβ δοξασατε αυτον φοβηθητωσαν αυτον απαν το σπερμα ισραηλ
	25 οτι ουκ εξουδενωσεν ουδε προσωχθισεν τη δεησει του πτωχου ουδε απεστρεψεν το προσωπον αυτου απ' εμου και εν τω κεκραγεναι με προς αυτον εισηκουσεν μου
	26 παρα σου ο επαινος μου εν εκκλησια μεγαλη τας ευχας μου αποδωσω ενωπιον των φοβουμενων αυτον
	27 φαγονται πενητες και εμπλησθησονται και αινεσουσιν κυριον οι εκζητουντες αυτον ζησονται αι καρδιαι αυτων εις αιωνα αιωνος
	28 μνησθησονται και επιστραφησονται προς κυριον παντα τα περατα της γης και προσκυνησουσιν ενωπιον σου πασαι αι πατριαι των εθνων
	29 οτι του κυριου η βασιλεια και αυτος δεσποζει των εθνων
	30 εφαγον και προσεκυνησαν παντες οι πιονες της γης ενωπιον αυτου προπεσουνται παντες οι καταβαινοντες εις την γην και η ψυχη μου αυτω ζη
	31 και το σπερμα μου δουλευσει αυτω αναγγελησεται τω κυριω γενεα η ερχομενη
	32 και αναγγελουσιν την δικαιοσυνην αυτου λαω τω τεχθησομενω οτι εποιησεν ο κυριος