1 O firmamento nas alturas é a sua beleza, o aspecto do céu é uma visão de glória. | 1 γαυριαμα υψους στερεωμα καθαριοτητος ειδος ουρανου εν οραματι δοξης |
2 O sol, aparecendo na aurora, anuncia o dia. A obra do Altíssimo é um instrumento admirável. | 2 ηλιος εν οπτασια διαγγελλων εν εξοδω σκευος θαυμαστον εργον υψιστου |
3 Ao meio-dia queima a terra: quem resiste ao seu ardor? Ele conserva uma fornalha de fogo por efeito de seu calor. | 3 εν μεσημβρια αυτου αναξηραινει χωραν και εναντιον καυματος αυτου τις υποστησεται |
4 O sol queima três vezes mais as montanhas, despedindo raios de fogo, cujo resplendor deslumbra os olhos. | 4 καμινον φυσων εν εργοις καυματος τριπλασιως ηλιος εκκαιων ορη ατμιδας πυρωδεις εκφυσων και εκλαμπων ακτινας αμαυροι οφθαλμους |
5 Grande é o Senhor que o criou; por sua ordem, ele apressa o seu curso. | 5 μεγας κυριος ο ποιησας αυτον και εν λογοις αυτου κατεσπευσεν πορειαν |
6 A lua é, em todas as suas fases regulares, a marca do tempo e o sinal do futuro. | 6 και η σεληνη εν πασιν εις καιρον αυτης αναδειξιν χρονων και σημειον αιωνος |
7 É a lua que determina os dias de festa; sua luz diminui a partir da lua cheia. | 7 απο σεληνης σημειον εορτης φωστηρ μειουμενος επι συντελειας |
8 É ela que dá nome ao mês; sua claridade cresce de modo admirável, até ficar cheia. | 8 μην κατα το ονομα αυτης εστιν αυξανομενος θαυμαστως εν αλλοιωσει σκευος παρεμβολων εν υψει εν στερεωματι ουρανου εκλαμπων |
9 É um sinal para os exércitos do céu que lança no firmamento um glorioso esplendor. | 9 καλλος ουρανου δοξα αστρων κοσμος φωτιζων εν υψιστοις κυριου |
10 O brilho das estrelas faz a beleza do céu; o Senhor ilumina o mundo nas alturas. | 10 εν λογοις αγιου στησονται κατα κριμα και ου μη εκλυθωσιν εν φυλακαις αυτων |
11 À palavra do Santo estão prontas para o julgamento: são indefectivelmente vigilantes. | 11 ιδε τοξον και ευλογησον τον ποιησαντα αυτο σφοδρα ωραιον εν τω αυγασματι αυτου |
12 Observa o arco-íris e bendiz aquele que o fez: é muito belo no seu resplendor. | 12 εγυρωσεν ουρανον εν κυκλωσει δοξης χειρες υψιστου ετανυσαν αυτο |
13 Faz a volta do céu num círculo de glória: são as mãos do Altíssimo que o estendem. | 13 προσταγματι αυτου κατεσπευσεν χιονα και ταχυνει αστραπας κριματος αυτου |
14 O Senhor com uma ordem faz cair subitamente a neve, acelera a marcha dos raios de seu juízo. | 14 δια τουτο ηνεωχθησαν θησαυροι και εξεπτησαν νεφελαι ως πετεινα |
15 Por essa causa se abrem as suas reservas, e voam as nuvens como pássaros. | 15 εν μεγαλειω αυτου ισχυσεν νεφελας και διεθρυβησαν λιθοι χαλαζης |
16 Por sua grandeza condensa as nuvens, e as pedras de granizo caem em estilhaços. | 16 και εν οπτασια αυτου σαλευθησεται ορη εν θεληματι αυτου πνευσεται νοτος |
17 As montanhas são abaladas quando ele aparece; por sua vontade sopra o vento do sul. | 17 φωνη βροντης αυτου ωνειδισεν γην και καταιγις βορεου και συστροφη πνευματος |
18 O estrondo do trovão fere a terra, assim como a tempestade do aquilão e o turbilhão dos ventos. | 18 ως πετεινα καθιπταμενα πασσει χιονα και ως ακρις καταλυουσα η καταβασις αυτης καλλος λευκοτητος αυτης εκθαυμασει οφθαλμος και επι του υετου αυτης εκστησεται καρδια |
19 Espalha a neve como pássaros que pousam, como gafanhotos que se abatem sobre a terra; | 19 και παχνην ως αλα επι γης χεει και παγεισα γινεται σκολοπων ακρα |
20 o olhar encanta-se com o brilho de sua alvura, o coração fica atônito ao vê-la cair. | 20 ψυχρος ανεμος βορεης πνευσει και παγησεται κρυσταλλος εφ' υδατος επι πασαν συναγωγην υδατος καταλυσει και ως θωρακα ενδυσεται το υδωρ |
21 Deus espalha a geada sobre a terra como sal; quando as águas se congelam tornam-se como pontas de cardo. | 21 καταφαγεται ορη και ερημον εκκαυσει και αποσβεσει χλοην ως πυρ |
22 Quando sopra o vento frio do aquilão, a água gela como cristal, que repousa sobre toda a massa líquida, e veste as águas como se fosse uma couraça. | 22 ιασις παντων κατα σπουδην ομιχλη δροσος απαντωσα απο καυσωνος ιλαρωσει |
23 (A geada) devora os montes, queima os desertos, resseca como o fogo tudo o que é verde. | 23 λογισμω αυτου εκοπασεν αβυσσον και εφυτευσεν εν αυτη νησους |
24 O remédio para isso é o rápido aparecimento de um aguaceiro. O orvalho após o frio atenua (o rigor do gelo). | 24 οι πλεοντες την θαλασσαν διηγουνται τον κινδυνον αυτης και ακοαις ωτιων ημων θαυμαζομεν |
25 A palavra de Deus faz calar o vento; só com o seu pensar apazigua o abismo, no meio do qual o Senhor plantou as ilhas. | 25 και εκει τα παραδοξα και θαυμασια εργα ποικιλια παντος ζωου κτισις κητων |
26 Os que navegam sobre o mar contam os seus perigos; ouvindo-os, ficaremos arrebatados de admiração. | 26 δι' αυτον ευοδοι αγγελος αυτου και εν λογω αυτου συγκειται τα παντα |
27 Ali se encontram grandes obras e maravilhas, animais de toda espécie e criaturas monstruosas. | 27 πολλα ερουμεν και ου μη αφικωμεθα και συντελεια λογων το παν εστιν αυτος |
28 Por ele, tudo tende regularmente para a sua finalidade, tudo foi disposto conforme a sua palavra. | 28 δοξαζοντες που ισχυσομεν αυτος γαρ ο μεγας παρα παντα τα εργα αυτου |
29 Diremos muitas coisas, porém faltarão palavras. Mas o resumo de nosso discurso é este: Ele está em tudo. | 29 φοβερος κυριος και σφοδρα μεγας και θαυμαστη η δυναστεια αυτου |
30 Que podemos nós fazer para glorificá-lo? Pois o Todo-poderoso está acima de todas as suas obras. | 30 δοξαζοντες κυριον υψωσατε καθ' οσον αν δυνησθε υπερεξει γαρ και ετι και υψουντες αυτον πληθυνατε εν ισχυι μη κοπιατε ου γαρ μη αφικησθε |
31 O Senhor é terrível e soberanamente grande. Seu poder é maravilhoso. | 31 τις εορακεν αυτον και εκδιηγησεται και τις μεγαλυνει αυτον καθως εστιν |
32 Glorificai o Senhor quanto puderdes, que ele ficará sempre acima, porque é admirável a sua grandeza. | 32 πολλα αποκρυφα εστιν μειζονα τουτων ολιγα γαρ εωρακαμεν των εργων αυτου |
33 Bendizei o Senhor, exaltai-o com todas as vossas forças, pois ele está acima de todo louvor. | 33 παντα γαρ εποιησεν ο κυριος και τοις ευσεβεσιν εδωκεν σοφιαν |
34 Enaltecendo-o, reuni todas as vossas forças; não desanimeis; jamais chegareis (ao fim). | |
35 Quem poderá contar o que dele viu? Quem é capaz de louvá-lo, como ele é, desde os primórdios? | |
36 Muitos segredos são maiores que tudo isso; só vemos um pequeno número de suas obras. | |
37 O Senhor fez todas as coisas: ele dá sabedoria àqueles que vivem com piedade. | |