1 Cabe ao homem formular projetos em seu coração, mas do Senhor vem a resposta da língua. | 1 - |
2 Todos os caminhos parecem puros ao homem, mas o Senhor é quem pesa os corações. | 2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται |
3 Confia teus negócios ao Senhor e teus planos terão bom êxito. | 3 - |
4 Tudo fez o Senhor para seu fim, até o ímpio para o dia da desgraça. | 4 - |
5 Todo coração altivo é abominação ao Senhor: certamente não ficará impune. | 5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται |
6 É pela bondade e pela verdade que se expia a iniqüidade; pelo temor do Senhor evita-se o mal. | 6 - |
7 Quando agradam ao Senhor os caminhos de um homem, reconcilia com ele seus próprios inimigos. | 7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας |
8 Mais vale o pouco com justiça do que grandes lucros com iniqüidade. | 8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην |
9 O coração do homem dispõe o seu caminho, mas é o Senhor que dirige seus passos. | 9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην |
10 As palavras do rei são como oráculos: quando ele julga, sua boca não erra. | 10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου |
11 Balança e peso justos são do Senhor, e são obra sua todos os pesos da bolsa. | 11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια |
12 Fazer o mal, para um rei, é coisa abominável, porque pela justiça firma-se o trono. | 12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης |
13 Os lábios justos são agradáveis ao rei; ele ama o que fala com retidão. | 13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα |
14 A indignação do rei é prenúncio de morte, só o sábio sabe aplacá-la. | 14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον |
15 Na serenidade do semblante do rei está a vida: sua clemência é como uma chuva de primavera. | 15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον |
16 Adquirir a sabedoria vale mais que o ouro; antes adquirir a inteligência que a prata. | 16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον |
17 O caminho dos corretos consiste em evitar o mal; o que vigia seu procedimento conserva sua vida. | 17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου |
18 A soberba precede à ruína; e o orgulho, à queda. | 18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη |
19 Mais vale ser modesto com os humildes que repartir o despojo com os soberbos. | 19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων |
20 Quem ouve a palavra com atenção encontra a felicidade; ditoso quem confia no Senhor. | 20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος |
21 Inteligente é o que possui o coração sábio; a doçura da linguagem aumenta o saber. | 21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται |
22 A inteligência é fonte de vida para quem a possui; o castigo dos insensatos é a loucura. | 22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη |
23 O coração do sábio torna sua boca instruída, e acrescenta-lhes aos lábios o saber. | 23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην |
24 As palavras agradáveis são como um favo de mel; doçura para a alma e saúde para os ossos. | 24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης |
25 Há caminhos que parecem retos ao homem e, contudo, o seu termo é a morte. | 25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου |
26 A fome do trabalhador trabalha por ele, porque sua boca o constrange a isso. | 26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν |
27 O perverso cava o mal, há em seus lábios como que fogo devorador. | 27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ |
28 O perverso excita questões, o detrator separa os amigos. | 28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους |
29 O violento seduz seu próximo e o arrasta pelo mau caminho. | 29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας |
30 Quem fecha os olhos e planeja intriga, ao morder os lábios, já praticou o mal. | 30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας |
31 Os cabelos brancos são uma coroa de glória a quem se encontra no caminho da justiça. | 31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται |
32 Mais vale a paciência que o heroísmo, mais vale quem domina o coração do que aquele que conquista uma cidade. | 32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν |
33 As sortes lançam-se nas dobras do manto, mas do Senhor depende toda a decisão. | 33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια |