Scrutatio

Sabato, 27 aprile 2024 - Santa Zita ( Letture di oggi)

Samuelis II 22


font
VULGATADIODATI
1 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul.1 E DAVIDE proferì al Signore le parole di questo cantico, al giorno che il Signore l’ebbe riscosso dalla mano di tutti i suoi nemici, e dalla mano di Saulle;
2 Et ait : Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus.
2 e disse: Il Signore è la mia rocca, e la mia fortezza, e il mio liberatore;
3 Deus fortis meus : sperabo in eum ;
scutum meum, et cornu salutis meæ :
elevator meus, et refugium meum ;
salvator meus : de iniquitate liberabis me.
3 Egli è l’Iddio della mia rupe, io spererò in lui; Egli è il mio scudo, e il corno della mia salute; Il mio alto ricetto, il mio rifugio; Il mio Salvatore, che mi salva di violenza.
4 Laudabilem invocabo Dominum,
et ab inimicis meis salvus ero.
4 Io invocai il Signore, al quale appartiene ogni lode, E fui salvato da’ miei nemici.
5 Quia circumdederunt me contritiones mortis :
torrentes Belial terruerunt me.
5 Perciocchè onde di morte mi aveano intorniato, Torrenti di scellerati mi aveano spaventato.
6 Funes inferni circumdederunt me :
prævenerunt me laquei mortis.
6 Legami di sepolcro, mi aveano circondato, Lacci di morte mi aveano incontrato.
7 In tribulatione mea invocabo Dominum,
et ad Deum meum clamabo :
et exaudiet de templo suo vocem meam,
et clamor meus veniet ad aures ejus.
7 Mentre io era distretto, io invocai il Signore, E gridai all’Iddio mio; Ed egli udì la mia voce dal suo Tempio, E il mio grido pervenne a’ suoi orecchi.
8 Commota est et contremuit terra ;
fundamenta montium concussa sunt, et conquassata :
quoniam iratus est eis.
8 Allora la terra fu smossa, e tremò; I fondamenti de’ cieli furono crollati e scossi; Perciocchè egli era acceso nell’ira.
9 Ascendit fumus de naribus ejus,
et ignis de ore ejus vorabit :
carbones succensi sunt ab eo.
9 Fumo gli saliva per le nari, E fuoco consumante per la bocca; Da lui procedevano brace accese.
10 Inclinavit cælos, et descendit :
et caligo sub pedibus ejus.
10 Ed egli abbassò i cieli, e discese, Avendo una caligine sotto a’ suoi piedi.
11 Et ascendit super cherubim, et volavit :
et lapsus est super pennas venti.
11 E cavalcava sopra Cherubini, e volava, Ed appariva sopra le ale del vento.
12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum,
cribrans aquas de nubibus cælorum.
12 Ed avea poste d’intorno a sè, per tabernacoli, tenebre, Viluppi d’acque, e nubi dell’aria,
13 Præ fulgore in conspectu ejus,
succensi sunt carbones ignis.
13 Dallo splendore che scoppiava davanti a lui, Procedevano brace accese.
14 Tonabit de cælo Dominus,
et excelsus dabit vocem suam.
14 Il Signore tonò dal cielo, E l’Altissimo mandò fuori la sua voce;
15 Misit sagittas et dissipavit eos ;
fulgur, et consumpsit eos.
15 Ed avventò saette, e disperse coloro; Folgore, e li mise in rotta.
16 Et apparuerunt effusiones maris,
et revelata sunt fundamenta orbis
ab increpatione Domini,
ab inspiratione spiritus furoris ejus.
16 E, per lo sgridare del Signore, E per lo soffiar dell’alito delle sue nari, I canali del mare furon veduti, I fondamenti del mondo furono scoperti.
17 Misit de excelso, et assumpsit me,
et extraxit me de aquis multis.
17 Egli da alto distese la mano, Mi prese, mi trasse fuori di grandi acque.
18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo,
et ab his qui oderant me :
quoniam robustiores me erant.
18 Egli mi riscosse dal mio potente nemico, Da quelli che mi odiavano; perciocchè erano più forti di me.
19 Prævenit me in die afflictionis meæ,
et factus est Dominus firmamentum meum.
19 Essi mi erano venuti incontro al giorno della mia calamità; Ma il Signore fu il mio sostegno.
20 Et eduxit me in latitudinem :
liberavit me, quia complacui ei.
20 E mi trasse fuori in luogo largo; Egli mi liberò; perciocchè egli mi gradisce.
21 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam :
et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi.
21 Il Signore mi ha fatta la retribuzione secondo la mia giustizia; Egli mi ha renduto secondo la purità delle mie mani.
22 Quia custodivi vias Domini,
et non egi impie a Deo meo.
22 Perciocchè io ho osservate le vie del Signore, E non mi sono empiamente rivolto dall’Iddio mio.
23 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo,
et præcepta ejus non amovi a me.
23 Perciocchè io ho tenute davanti agli occhi tutte le sue leggi, E non mi son rivolto da’ suoi statuti.
24 Et ero perfectus cum eo,
et custodiam me ab iniquitate mea.
24 E sono stato intiero inverso lui, E mi son guardato dalla mia iniquità.
25 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam,
et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum.
25 E il Signore mi ha fatta la retribuzione secondo la mia giustizia, Secondo la purità che io ho guardata davanti agli occhi suoi.
26 Cum sancto sanctus eris,
et cum robusto perfectus.
26 Tu ti mostri pietoso inverso il pio, Intiero inverso l’uomo intiero.
27 Cum electo electus eris,
et cum perverso perverteris.
27 Puro inverso il puro, E ritroso inverso il perverso;
28 Et populum pauperem salvum facies :
oculisque tuis excelsos humiliabis.
28 E salvi la gente afflitta, E bassi gli occhi in su gli altieri.
29 Quia tu lucerna mea, Domine,
et tu, Domine, illuminabis tenebras meas.
29 Perciocchè tu sei la mia lampana, o Signore; E il Signore allumina le mie tenebre.
30 In te enim curram accinctus :
in Deo meo transiliam murum.
30 Perciocchè per te io rompo tutta una schiera; Per l’Iddio mio io salgo sopra il muro.
31 Deus, immaculata via ejus ;
eloquium Domini igne examinatum :
scutum est omnium sperantium in se.
31 La via di Dio è intiera; La parola del Signore è purgata col fuoco; Egli è scudo a tutti coloro che sperano in lui.
32 Quis est Deus præter Dominum,
et quis fortis præter Deum nostrum ?
32 Perciocchè, chi è Dio, fuor che il Signore? E chi è Rocca, fuor che l’Iddio nostro?
33 Deus qui accinxit me fortitudine,
et complanavit perfectam viam meam.
33 Iddio è la mia forza; e il mio valore; Ed ha renduta spedita e appianata la mia via.
34 Coæquans pedes meos cervis,
et super excelsa mea statuens me ;
34 Egli rende i miei piedi simili a quelli delle cerve, E mi fa star ritto in su i miei alti luoghi.
35 docens manus meas ad prælium,
et componens quasi arcum æreum brachia mea.
35 Egli ammaestra le mie mani alla battaglia, E con le mie braccia un arco di rame è spezzato.
36 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ,
et mansuetudo tua multiplicavit me.
36 Tu mi hai ancora dato lo scudo della tua salvezza, E la tua benignità mi ha accresciuto.
37 Dilatabis gressus meos subtus me,
et non deficient tali mei.
37 Tu hai allargati i miei passi sotto me, E le mie calcagna non son vacillate.
38 Persequar inimicos meos, et conteram,
et non convertar donec consumam eos.
38 Io ho perseguiti i miei nemici, e li ho sterminati; E non me ne son tornato indietro, finchè non li avessi distrutti.
39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant :
cadent sub pedibus meis.
39 Io li ho distrutti, e li ho trafitti, e non son potuti risorgere; E mi son caduti sotto a’ piedi.
40 Accinxisti me fortitudine ad prælium :
incurvasti resistentes mihi subtus me.
40 E tu mi hai cinto di prodezza per la guerra; Tu hai abbassati sotto me quelli che si levavano contro a me.
41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum ;
odientes me, et disperdam eos.
41 Ed hai fatte voltar le spalle a’ miei nemici, Ed a coloro che mi odiavano, davanti a me; Ed io li ho sterminati.
42 Clamabunt, et non erit qui salvet ;
ad Dominum, et non exaudiet eos.
42 Essi riguardavano in qua ed in là, ma non vi fu chi li salvasse; Riguardarono al Signore, ma egli non rispose loro.
43 Delebo eos ut pulverem terræ ;
quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam.
43 Ed io li ho stritolati minuto come polvere della terra; Io li ho calpestati, schiacciati, come il fango delle strade.
44 Salvabis me a contradictionibus populi mei ;
custodies me in caput gentium :
populus quem ignoro serviet mihi.
44 Tu mi hai ancora scampato dalle brighe del mio popolo; Tu mi hai guardato per esser capo di genti; Il popolo che io non conosceva, mi è divenuto servo.
45 Filii alieni resistent mihi ;
auditu auris obedient mihi.
45 Gli stranieri si sono infinti inverso me; Al solo udire degli orecchi, si son renduti ubbidienti a me.
46 Filii alieni defluxerunt,
et contrahentur in angustiis suis.
46 Gli stranieri son divenuti fiacchi, Ed hanno tremato di paura fin dentro i lor ricetti chiusi.
47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus,
et exaltabitur Deus fortis salutis meæ.
47 Viva il Signore, e benedetta sia la mia Rocca; E sia esaltato Iddio, ch’è la Rocca della mia salvezza.
48 Deus qui das vindictas mihi,
et dejicis populos sub me.
48 Iddio è quel che mi dà modo di far le mie vendette, E che abbassa i popoli sotto me.
49 Qui educis me ab inimicis meis,
et a resistentibus mihi elevas me :
a viro iniquo liberabis me.
49 Ed è quel che mi trae fuori da’ miei nemici; Tu mi levi ad alto d’infra coloro che mi assaltano, E mi riscuoti dagli uomini violenti.
50 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus,
et nomini tuo cantabo :
50 Perciò, o Signore, io ti celebrerò fra le nazioni, E salmeggerò al tuo Nome;
51 magnificans salutes regis sui,
et faciens misericordiam christo suo David,
et semini ejus in sempiternum.
51 Il quale rende magnifiche le vittorie del suo re, Ed usa benignità inverso Davide, suo Unto, E inverso la sua progenie, in sempiterno