Osea 7

NOVA VULGATA	GREEK BIBLE
1 Cum sanare vellem Israel, revelata est iniquitas Ephraim et malitia Samariae, quia operati sunt mendacium; et fur ingressus est, foris autem spoliat turma latronum.	1 Ενω ιατρευον τον Ισραηλ, απεκαλυφθη τοτε η ανομια του Εφραιμ και η κακια της Σαμαρειας? διοτι επραξαν ψευδος? και ο κλεπτης εισερχεται, ο ληστης γυμνονει εξωθεν.
2 Et non dicunt in cordibus suis omnem malitiam eorum me recordari. Nunc circumdederunt eos opera sua, coram facie mea facta sunt.	2 Και αυτοι δεν λεγουσιν εν τη καρδια αυτων, οτι ενθυμουμαι πασαν την ανομιαν αυτων? τωρα περιεκυκλωσαν αυτους αι πραξεις αυτων? εμπροσθεν του προσωπου μου εγειναν.
3 In malitia sua laetificaverunt regem et in mendaciis suis principes.	3 Εν τη κακια αυτων ευφραναν τον βασιλεα και εν τοις ψευδεσιν αυτων τους αρχοντας.
4 Omnes adulterantes; quasi clibanus succensus illi, pistor cessat excitare ignem a commixtione fermenti, donec fermentetur totum.	4 Παντες ειναι μοιχοι, ως ο κλιβανος ο πεπυρωμενος υπο του αρτοποιου? οστις, αφου ζυμωση το φυραμα, παυει του να θερμαινη αυτον, εωσου γεινη η ζυμωσις.
5 Die regis nostri infirmi facti sunt principes ardore vini, quod apprehendit protervos.	5 Εν τη ημερα του βασιλεως ημων, οι αρχοντες ησθενησαν υπο της φλογωσεως του οινου, και αυτος εξηπλωσε την χειρα αυτου προς τους αχρειους.
6 Quia applicuerunt quasi clibanum cor suum in insidiando; tota nocte dormivit ira eorum, mane ipsa ardet quasi ignis flammae.	6 Διοτι ενασχολουσι την καρδιαν αυτων φλεγωμενην ως κλιβανον εν ταις ενεδραις αυτων? ο αρτοποιος αυτων κοιμαται ολην την νυκτα? την δε αυγην αυτη καιει ως πυρ φλογιζον.
7 Omnes calefacti sunt quasi clibanus et devorant iudices suos. Omnes reges eorum ceciderunt; non est qui clamet in eis ad me.	7 Παντες ουτοι εθερμανθησαν ως κλιβανος και κατεφαγον τους κριτας αυτων? παντες οι βασιλεις αυτων επεσον? δεν υπαρχει μεταξυ αυτων ο επικαλουμενος με.
8 Ephraim in populis ipse commiscebatur; Ephraim factus est subcinericius panis, qui non reversatur.	8 Ο Εφραιμ, αυτος συνεμιγη μετα των λαων? ο Εφραιμ ειναι ως εγκρυφιας οστις δεν εστραφη.
9 Comederunt alieni robur eius, et ipse nescit; sed et cani effusi sunt in eo, et ipse ignorat.	9 Ξενοι κατεφαγον την δυναμιν αυτου και αυτος δεν γνωριζει τουτο? και λευκαι τριχες ανεφυησαν σποραδην εν αυτω και αυτος δεν γνωριζει τουτο.
10 Et testatur superbia Israel in faciem suam, nec reversi sunt ad Dominum Deum suum et non quaesierunt eum in omnibus his.	10 Και η υπερηφανια του Ισραηλ μαρτυρει κατα προσωπον αυτου? και δεν επιστρεφουσι προς Κυριον τον Θεον αυτων ουδε εκζητουσιν αυτον δια παντα ταυτα.
11 Et factus est Ephraim quasi columba insipiens non habens sensum: Aegyptum invocabant, ad Assyrios abierunt.	11 Και ο Εφραιμ ειναι ως περιστερα δελεαζομενη, μη εχουσα συνεσιν? επικαλουνται την Αιγυπτον, υπαγουσιν εις την Ασσυριαν.
12 Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum; quasi volucrem caeli detraham eos, corripiam eos secundum auditionem coetuseorum.	12 Οταν υπαγωσι, θελω εξαπλωσει επ' αυτους το δικτυον μου? θελω καταβιβασει αυτους καθως τα πετεινα του ουρανου? θελω παιδευσει αυτους καθως εκηρυχθη εν τη συναγωγη αυτων.
13 Vae eis, quoniam recesserunt a me! Vastabuntur, quia praevaricati sunt in me. Et ego redimam eos, cum ipsi locuti sint contra me mendacia?	13 Ουαι εις αυτους, διοτι απεσκιρτησαν απ' εμου? ολεθρος εις αυτους, διοτι ησεβησαν εις εμε? ενω εγω εξηγορασα αυτους, αυτοι ελαλησαν κατ' εμου ψευδη.
14 Et non clamaverunt ad me in corde suo, sed ululabant in cubilibus suis; super triticum et vinum se incidebant, contumaces sunt adversum me.	14 Και δεν με επεκαλεσθησαν εν τη καρδια αυτων, αλλα ωλολυζον επι τας κλινας αυτων? βασανιζονται δια σιτον και οινον και στασιαζουσιν εναντιον μου.
15 Et ego erudivi eos et confortavi brachia eorum, et in me cogitaverunt malitiam.	15 Και εγω επαιδευσα αυτους ενω ενισχυσα τους βραχιονας αυτων, αυτοι ομως διελογιζοντο πονηρα εναντιον μου.
16 Convertuntur ad eum, qui non prodest, facti sunt quasi arcus dolosus; cadent in gladio principes eorum propter execrationem linguae suae: ista subsannatio eorum in terra Aegypti.	16 Επιστρεφουσιν, ουχι εις τον Υψιστον? εγειναν ως τοξον στρεβλον? οι αρχοντες αυτων θελουσι πεσει εν ρομφαια δια την αυθαδειαν της γλωσσης αυτων? τουτο θελει εισθαι το ονειδος αυτων εν τη γη της Αιγυπτου.