Livre des Lamentations 3

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Je suis l’homme qui a connu le malheur sous le bâton de sa colère.	1 Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της ραβδου του θυμου αυτου.
2 Il a conduit ma marche vers les ténèbres et non vers la lumière.	2 Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.
3 Il tourne et retourne sa main contre moi, tout au long du jour.	3 Ναι, κατ' εμου εστραφη? κατ' εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.
4 Il a usé mes chairs et ma peau, il a brisé mes os.	4 Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου? συνετριψε τα οστα μου.
5 Il m’a assailli, assiégé, ce n’étaient qu’amertume et poisons.	5 Ωικοδομησε κατ' εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.
6 Il m’a fait demeurer dans les ténèbres, comme les morts pour qui le temps n’est plus.	6 Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.
7 Il m’a emmuré et je ne peux sortir, il a fait pesantes mes chaînes.	7 Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω? εβαρυνε τας αλυσεις μου.
8 J’ai beau crier, appeler, il ne laisse pas passer ma prière.	8 Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.
9 Il a bloqué ma voie avec des pierres, il a barré tous mes sentiers.	9 Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.
10 Il est pour moi comme un ours à l’affût comme un lion qui attend sa proie;	10 Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.
11 il m’a écarté du chemin et m’a déchiré, il m’a laissé en pièces.	11 Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.
12 Il a bandé son arc, faisant de moi la cible de ses flèches;	12 Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.
13 il m’a décoché dans les reins sa réserve de flèches.	13 Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.
14 Je suis devenu la risée du peuple, tout le jour ils me mettent en chanson.	14 Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.
15 Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.	15 Με εχορτασε πικριαν? με εμεθυσεν αψινθιον.
16 Il m’a cassé les dents à coups de cailloux, il m’a enfoncé dans la cendre.	16 Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας? με εκαλυψε με σποδον.
17 Mon âme n’a plus droit à la paix, je ne connais plus le bonheur.	17 Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου? ελησμονησα το αγαθον.
18 J’ai dit: “Ma force s’est perdue avec mon espérance en Yahvé.”	18 Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.
19 Pourquoi rappeler ma misère et mon angoisse? Ce n’est qu’absinthe et amertume.	19 Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.
20 Ces souvenirs m’obsèdent, et mon âme en moi se défait.	20 Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.
21 Mais je retrouve ces pensées en mon cœur, et c’est pourquoi j’espère:	21 Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα?
22 “Les faveurs de Yahvé ne sont pas finies, ses miséricordes ne sont pas épuisées.	22 Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.
23 Chaque matin elles reprennent, car sa fidélité est grande.”	23 Ανανεονονται εν ταις πρωιαις? μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.
24 Mon âme a dit: “Yahvé est ma part, je veux espérer en lui.”	24 Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου? δια τουτο θελω ελπιζει επ' αυτον.
25 Yahvé est bon pour qui espère en lui, pour l’âme qui le recherche.	25 Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.
26 Il est bon d’attendre en silence, le salut de Yahvé.	26 Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.
27 Il est bon pour l’homme, de porter le joug dès sa jeunesse.	27 Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.
28 Si Dieu ainsi le lui impose, qu’il s’asseye à l’écart et se taise,	28 Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ' αυτον.
29 qu’il mette sa bouche dans la poussière: peut-être reste-t-il un espoir.	29 Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.
30 Qu’il tende la joue à celui qui le frappe, qu’il se rassasie d’humiliations.	30 Θελει δωσει την σιαγονα εις τον ραπιζοντα αυτον? θελει χορτασθη απο ονειδισμου.
31 Car le Seigneur ne rejette pas, indéfiniment, les pécheurs.	31 Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα?
32 Il met à l’épreuve mais il a pitié, car sa miséricorde est grande.	32 Αλλ' εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.
33 Ce n’est pas par jeu qu’il humilie et qu’il afflige les humains.	33 Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.
34 Quand on écrase et met sous ses pieds tous les prisonniers d’un pays,	34 Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.
35 quand on tourne le droit d’un homme sous le regard du Très-Haut,	35 Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου?
36 quand on lui fausse son procès, Yahvé ne le voit-il pas?	36 Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου? ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.
37 Peut-on dire une chose, et qu’elle se fasse, sans que Yahvé l’ait ordonné?	37 Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;
38 N’est-ce pas de la bouche du Très-Haut que sortent malheur et bonheur?	38 Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;
39 Pourquoi l’homme se plaindrait-il? qu’il prenne conscience de son péché.	39 Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;
40 Rappelons-nous notre conduite, souvenons-nous, et revenons vers Yahvé.	40 Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.
41 Élevons nos cœurs et nos mains vers le Dieu qui est dans les cieux.	41 Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,
42 Nous avons péché, nous étions rebelles, et toi, tu n’as pas pardonné.	42 Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν? συ δεν μας συνεχωρησας.
43 Tu nous as poursuivis, drapé dans ta colère, et tu as massacré sans pitié.	43 Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας? εφονευσας, δεν εφεισθης.
44 Tu t’es enfermé dans la nuée pour que la prière ne passe pas.	44 Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.
45 Tu as fait de nous des balayures, des laissés pour compte au milieu des peuples.	45 Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.
46 Tous nos ennemis, victorieux, se sont moqués de nous;	46 Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ' ημας.
47 notre part c’était la terreur, le piège, la ruine et la désolation.	47 Φοβος και λακκος ηλθον εφ' ημας, ερημωσις και συντριμμος.
48 Mon œil laisse échapper des ruisseaux, car je revois la ruine de la fille de mon peuple.	48 Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.
49 Mon œil verse des larmes; il ne trouvera pas de repos	49 Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,
50 tant que Yahvé, du haut des cieux, ne se penchera pas pour voir.	50 Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.
51 Mon œil m’est une souffrance, car il a trop pleuré.	51 Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.
52 Ceux qui sans raison me détestent, m’ont pourchassé comme un oiseau.	52 Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.
53 Ils m’ont précipité dans la fosse, ils m’y jetaient des pierres.	53 Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ' εμε.
54 Les eaux se refermaient sur ma tête, je me disais: “Je suis perdu!”	54 Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου? ειπα, Απερριφθην.
55 J’ai alors invoqué ton nom, Seigneur, du fond de mon souterrain,	55 Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.
56 et tu as entendu mon cri: “J’appelle, ne me fais pas la sourde oreille!”	56 Ηκουσας την φωνην μου? μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.
57 Tu t’es approché au jour où je t’appelais, et tu m’as dit: “Ne crains pas.”	57 Επλησιασας καθ' ην ημεραν σε επεκαλεσθην? ειπας, Μη φοβου.
58 Seigneur, tu as pris ma cause en mains, tu m’as sauvé la vie.	58 Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου? ελυτρωσας την ζωην μου.
59 Tu as vu, Yahvé, qu’ils me font violence: toi, fais-moi justice.	59 Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον? κρινον την κρισιν μου.
60 Tu as vu leur soif de vengeance, ce qu’ils projettent de me faire.	60 Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου.
61 Tu as entendu leurs insultes, Yahvé, tout ce qu’ils ont comploté contre moi;	61 Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ' εμου?
62 tu sais tout ce qu’ils préparent, ce que mes ennemis murmurent contre moi.	62 Τους λογους των επανισταμενων επ' εμε και τας μελετας αυτων κατ' εμου ολην την ημεραν.
63 Vois, qu’ils s’asseyent ou qu’ils se lèvent, je suis l’objet de leurs moqueries.	63 Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται? εγω ειμαι το ασμα αυτων.
64 Ô Yahvé, rends-leur ce qu’ils méritent, rends-leur selon l’œuvre de leurs mains.	64 Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.
65 Rends leur esprit aveugle, et que ta malédiction les accable.	65 Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν? σου επ' αυτους.
66 Dans ta colère, Yahvé, tu les poursuivras, tu les extermineras de dessous les cieux.	66 Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.