Canticum Canticorum 6

¹ Quo abiit dilectus tuus,
o pulcherrima mulierum?
Quo declinavit dilectus tuus,
et quaeremus eum tecum?

² Dilectus meus descendit in hortum suum
ad areolam aromatum,
ut pascatur in hortis
et lilia colligat.

³ Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi,
qui pascitur inter lilia.

⁴ Pulchra es, amica mea, sicut Thersa,
decora sicut Ierusalem,
terribilis ut castrorum acies ordinata.

⁵ Averte oculos tuos a me,
quia ipsi me conturbant.
Capilli tui sicut grex caprarum,
quae descenderunt de Galaad.

⁶ Dentes tui sicut grex ovium,
quae ascenderunt de lavacro:
omnes gemellis fetibus,
et sterilis non est in eis.

⁷ Sicut fragmen mali punici, sic genae tuae
per velamen tuum.

⁸ Sexaginta sunt reginae,
et octoginta concubinae,
et adulescentularum non est numerus;

⁹ una est columba mea, perfecta mea,
una est matri suae,
electa genetrici suae.
Viderunt eam filiae et beatissimam praedicaverunt;
reginae et concubinae, et laudaverunt eam:

¹⁰ “ Quae est ista, quae progreditur quasi aurora consurgens,
pulchra ut luna,
electa ut sol,
terribilis ut castrorum acies ordinata? ”.

¹¹ Descendi in hortum nucum,
ut viderem poma convallium
et inspicerem, si floruisset vinea,
et germinassent mala punica.

¹² Non advertit animus meus,
cum posuit me in quadrigas principis populi mei.