Psalms 102

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 [Prayer of someone afflicted, who in misfortune pours out sorrows before Yahweh] Yahweh, hear myprayer, let my cry for help reach you.	1 Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου.>> Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.
2 Do not turn away your face from me when I am in trouble; bend down and listen to me, when I cal ,be quick to answer me!	2 Μη κρυψης το προσωπον σου απ' εμου? καθ' ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου? καθ' ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.
3 For my days are vanishing like smoke, my bones burning like an oven;	3 Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.
4 like grass struck by blight, my heart is withering, I forget to eat my meals.	4 Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.
5 From the effort of voicing my groans my bones stick out through my skin.	5 Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.
6 I am like a desert-owl in the wastes, a screech-owl among ruins,	6 Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος? εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.
7 I keep vigil and moan like a lone bird on a roof.	7 Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.
8 Al day long my enemies taunt me, those who once praised me now use me as a curse.	8 Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου? οι μαινομενοι ομνυουσι κατ' εμου.
9 Ashes are the food that I eat, my drink is mingled with tears,	9 Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,
10 because of your fury and anger, since you have raised me up only to cast me away;	10 Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου? διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.
11 my days are like a fading shadow, I am withering up like grass.	11 Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.
12 But you, Yahweh, are enthroned for ever, each generation in turn remembers you.	12 Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.
13 Rise up, take pity on Zion! the time has come to have mercy on her, the moment has come;	13 Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων? διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.
14 for your servants love her very stones, are moved to pity by her dust.	14 Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.
15 Then wil the nations revere the name of Yahweh, and al the kings of the earth your glory;	15 Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.
16 when Yahweh builds Zion anew, he will be seen in his glory;	16 Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.
17 he wil turn to hear the prayer of the destitute, and wil not treat their prayer with scorn.	17 Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.
18 This shall be put on record for a future generation, and a people yet to be born shal praise God:	18 Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην? και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.
19 Yahweh has leaned down from the heights of his sanctuary, has looked down from heaven to earth,	19 Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,
20 to listen to the sighing of the captive, and set free those condemned to death,	20 δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον?
21 to proclaim the name of Yahweh in Zion, his praise in Jerusalem;	21 δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,
22 nations wil gather together, and kingdoms to worship Yahweh.	22 οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.
23 In my journeying my strength has failed on the way;	23 Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου? συνετεμε τας ημερας μου.
24 let me know the short time I have left. Do not take me away before half my days are done, for youryears run on from age to age.	24 Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου? τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.
25 Long ago you laid earth's foundations, the heavens are the work of your hands.	25 Κατ' αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.
26 They pass away but you remain; they al wear out like a garment, like outworn clothes you changethem;	26 Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις? και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη? ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη?
27 but you never alter, and your years never end.	27 συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.
28 The children of those who serve you wil dwel secure, and their descendants live on in yourpresence.	28 Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.