Job 30

NEW JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 And now I am the laughing-stock of people who are younger than I am and whose parents I wouldhave disdained to put with the dogs guarding my flock.	1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.
2 And what use to me was the strength of their hands? - enfeebled as they were,	2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;
3 worn out by want and hunger, for they used to gnaw the roots of the thirsty ground -- that place ofgloom, ruin and desolation-	3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?
4 they used to pick saltwort among the scrub, making their meals off roots of broom.	4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.
5 Outlawed from human company, which raised hue and cry against them, as against thieves,	5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.
6 they made their homes in the sides of ravines, in holes in the earth or in clefts of rock.	6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.
7 You could hear them braying from the bushes as they huddled together in the thistles.	7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?
8 Children of scoundrels, worse, nameless people, the very outcasts of society!	8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.
9 And these are the ones who now make up songs about me and use me as a byword!	9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.
10 Fil ed with disgust, they keep their distance, on seeing me, they spit without restraint.	10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.
11 And since God has loosened my bow-string and afflicted me, they too throw off the bridle in mypresence.	11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.
12 Their brats surge forward on my right, to see when I am having a little peace, and advance on mewith threatening strides.	12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.
13 They cut off all means of escape seizing the chance to destroy me, and no one stops them.	13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.
14 They move in, as if through a wide breach, and I go tumbling beneath the rubble.	14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.
15 Terror rounds on me, my confidence is dispersed as though by the wind, my hope of safety vanisheslike a cloud.	15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.
16 And now the life in me trickles away, days of grief have gripped me.	16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.
17 At night-time sickness saps my bones I am gnawed by wounds that never sleep.	17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.
18 Violently, he has caught me by my clothes, has gripped me by the col ar of my coat.	18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.
19 He has thrown me into the mud; I am no more than dust and ashes.	19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.
20 I cry to you, and you give me no answer; I stand before you, but you take no notice.	20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.
21 You have grown cruel to me, and your strong hand torments me unmerciful y.	21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.
22 You carry me away astride the wind and blow me to pieces in a tempest.	22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.
23 Yes, I know that you are taking me towards death, to the common meeting-place of al the living.	23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.
24 Yet have I ever laid a hand on the poor when they cried out for justice in calamity?	24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.
25 Have I not wept for those whose life is hard, felt pity for the penniless?	25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;
26 I hoped for happiness, but sorrow came; I looked for light, but there was darkness.	26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.
27 My stomach seethes, is never stil , days of suffering have struck me.	27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.
28 Sombre I go, yet no one comforts me, and if I rise in the council, I rise to weep.	28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.
29 I have become brother to the jackal and companion to the ostrich.	29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.
30 My skin has turned black on me, my bones are burnt with fever.	30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.
31 My harp is tuned to dirges, my pipe to the voice of mourners.	31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.